"Optimisme dat het met deze generatie nog gaat lukken, is kleiner geworden"

Om een indruk te krijgen van de enorme teleurstelling hoef je maar te kijken naar het gezicht en de lichaamstaal van Roberto Martinez.

De Rode Duivels hebben ook ontgoocheld gereageerd. Buiten de verplichte interviews van de televisiezenders is er niemand verschenen in de Zoom-call waar we zaten te wachten. Dat is intussen een kwalijke gewoonte. Na Italië op het EK was dat ook al zo.

Het is natuurlijk ook begrijpelijk, want dit was een moment waarop de Belgen weer wilden aanknopen met een goeie prestatie en zo de teleurstelling van het EK, met de uitschakeling tegen Italië, op een of andere manier weg te spoelen.

Ze wilden tonen dat ze er nog altijd staan, een beetje revanche ook voor het WK van 3 jaar geleden tegen Frankrijk.

Wanneer je 2-0 voorstaat en je denkt dat je het allemaal onder controle hebt na een goeie 1e helft en je gaat dan op die pijnlijke manier onderuit in de 2e helft dan is dat een mokerslag. Misschien nog wel erger dan op het Europees kampioenschap tegen Italië.

Het gezicht van veel Rode Duivels stond op onweer en dat is begrijpelijk, want er is net het tegenovergestelde bereikt van wat men voor ogen had: de twijfels bannen, het zelfvertrouwen en het vertrouwen van de fans weer herstellen. Dat is helemaal niet gelukt.

Roberto Martinez zei dat de emoties de bovenhand genomen hadden in de 2e helft en dat ze de ervaring van 5 jaar werken niet gebruikt hadden. Dat is wel een zeer opmerkelijke vaststelling van de bondscoach. Blijkbaar werkte het idee van een eventuele finale te kunnen spelen verlammend. Dat is het ergste wat een topsporter kan overkomen. Al is dat natuurlijk maar één uitleg.

Ik vraag mij ook af: de Belgen waren in de 1e helft echt goed en hadden kansen. De Fransen werden bij de keel gegrepen. Maar als je dan de 2e helft ziet, moet je je toch afvragen of dat niet bij de gratie van de Fransen was?

Als de Belgen het tempo mogen bepalen en als ze de ruimte krijgen, dan weten we dat ze goed kunnen voetballen. Ik denk dat het van wedstrijdjes op het strand van Marbella geleden was dat Hazard en De Bruyne zoveel ruimte kregen om te voetballen. De Fransen stonden erbij en keken ernaar.

Als het een clubelftal was, dan had je de indruk gehad dat die Fransen speelden om van de bondscoach af te geraken na deze interland: geen druk, geen duels, nauwelijks overtredingen. En dan waren de Belgen goed.

Maar in de 2e helft, toen de Fransen duidelijk heel anders uit de kleedkamer kwamen, het tempo opvoerden, druk gingen zetten op de Belgische defensie, het middenveld niet meer lieten voetballen, dan ging België helemaal kopje-onder. Dat is toch een verontrustende vaststelling.

Waren de Belgen dan zo goed omdat het mocht van de Fransen en eenmaal het tempo met een ruk de hoogte inging, konden ze niet meer volgen? Individueel en collectief werd België dan helemaal zoek gespeeld. Toen Frankrijk na de gelijkmaker weer wat gas terugnam, kwamen de Belgen weer een beetje beter in de wedstrijd en konden ze zelf al een keer tegenprikken.

De vaststelling na deze wedstrijd is toch dat de Fransen collectief en individueel gewoon een beter elftal hebben dan de Belgen op dit moment en dat België tekortkomt op het scherp van de snee wanneer het tempo met een ruk de hoogte ingaat en een tegenstander van dit niveau wel bij de les is.

In het voetbal moet je altijd een beetje opletten met definitieve conclusies. Ik wijs altijd naar Portugal, dat aan het begin van de eeuw ook een gouden generatie had, altijd net tekortkwam, maar vele jaren later - weliswaar met een restant van die generatie - toch nog Europees kampioen werd. Het is altijd een beetje een slag om de arm houden.

Maar met het oog op het WK in Qatar is het toch stilaan duidelijk dat België daar niet meer dan één van de vele outsiders zal zijn. Ze zullen nog wel willen gaan om te winnen, maar dat wordt toch een stuk moeilijker.

Ik denk niet dat de Belgen - zoals de bondscoach beweerde - beter zijn dan 3 jaar geleden. En ze zullen ook niet meer beter worden voor Qatar.

Individueel zie je het ook bij onze beste spelers. De Bruyne was goed, maar niet top. Hij geeft nog net te veel passes die niet aankwamen. Hazard had een paar flitsen, maar was weinig beslissend. Witsel was een absolute zekerheid, maar leed zowaar balverlies. Tielemans is op dit moment een zorgenkind op het middenveld. Alleen kunnen we rekenen op Lukaku, die ongelooflijk top was.

De vraag die opgeworpen werd na het Europees kampioenschap - kan deze generatie zichzelf bekronen met een prijs? - is nadrukkelijker geworden en het optimisme dat het met deze generatie nog gaat lukken volgend jaar in Qatar is kleiner geworden.

Peter Vandenbempt