Bruno Vanhove, vlaggendrager in Tokio: "Tonen dat je ook topsporter bent met visuele beperking"

Vanavond reist de Belgische delegatie af naar Tokio. Op de openingsceremonie zal Bruno Vanhove voor het eerst in de spotlights staan. Hij is een van onze goalballers, een balsport voor mensen met een visuele beperking.

"Ik was aangenaam verrast en vereerd met het voorstel om vaandeldrager te zijn", vertelt Vanhove. "Het is toch een erkenning. Men ziet je dan als boegbeeld van de paralympische selectie. Ik ben enorm trots."

Voor Vanhove worden het zijn 3e Spelen. Extra leuk: hij wordt vergezeld door 2 broers. 

"We hebben met een groep van 8 toegewerkt naar deze Spelen. 2 spelers zijn afgevallen en dat is een gemengd gevoel, zeker als kapitein. Maar dat ik dit met mijn 2 broers kan beleven is fantastisch."

"In 1983 zijn we geboren als een zesling: 5 jongens en 1 zus. Door de vroeggeboorte waren er complicaties, 3 hadden een visuele beperking."

"In onze jeugd waren we redelijk sportief met onder meer gymnastiek, maar bal- en teamsporten waren onmogelijk. Zo zijn we in goalball gerold."

"Ik had nooit de droom om op de Spelen te staan, laat staan als vaandeldrager. Maar ik ben supertrots op wat we verwezenlijken." (lees voort onder foto)

Hoe realistisch zijn de kansen op een medaille? "Hopen en dromen mag iedereen", blijft de goalballer bescheiden. "Als ik realistisch ben, dan denk ik dat wij niet dé kandidaat zijn, maar je mag ons als outsider rekenen."

"Als 6e op de wereldranglijst is de kwartfinale onze eerste ambitie. Als dat niet lukt, dan is dat een teleurstelling. En als je je kwartfinale wint, dan zit je bij de laatste 4... Maar wij zijn niet de atleten van wie men een medaille verwacht."

Met zijn 2 broers wordt een parallel met de broers Borlée getrokken, zelf willen de broers Vanhove ook een knipoog maken naar de Belgian Cats.

"Maar hopelijk schrijven wij met onze Belgian Bulls een eigen verhaal, waardoor we niet naar anderen moeten verwijzen. In 1976 werd de Belgische ploeg 4e. Dat evenaren zou fantastisch zijn."

Maar eerst is er dus de ceremonie in Tokio. "Daar zal ik enorm van genieten. Bij de vorige Spelen kreeg ik niet eens de kans om mee te doen door een snelle eerste wedstrijd, maar nu wil ik dat moment zo bewust mogelijk meemaken."

"Zelf wil ik mij bewijzen als goalballspeler, niet als persoon met een visuele beperking. Maar ik wil wel tonen dat je ook een kans hebt om topsporter te zijn en om mooie prestaties na te streven."