Klaar voor zijn grootste stunt ooit: Van der Poel via Cyprus en een tractor naar goud?

Het is de winter van 2016. Tijdens een interview over zijn afgelopen veldritseizoen komt Mathieu van der Poel plots met een opmerkelijk statement. "Ik zal de komende weken mijn eerste wedstrijden als mountainbiker afwerken", vertelt de Nederlander. "Ik wil er niet rondrijden voor spek en bonen, maar hoop een selectie af te dwingen voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro."

5 jaar later is meedoen al lang niet meer de doelstelling: Van der Poel wil olympisch goud in Tokio. Een straffe ambitie voor een renner van wie de hoofdactiviteit nog altijd het wegwielrennen is. Op de teller van de Nederlander staan ook nog maar 20 MTB-wedstrijden op het hoogste niveau.

Maar als iemand het kan...

Zijn debuut op de mountainbike was legendarisch. Na de uitgesproken ambitie om naar Rio te trekken, start Van der Poel in de Sunshine Cup in Cyprus. "Mijn eerste keer op zo'n fiets", lachte hij vooraf. Maar de Nederlander wint zowaar meteen de eerste etappe na een 10e plek in de proloog. En niet tegen de minste tegenstanders.

Zo klopt Van der Poel onder meer toenmalig olympisch kampioen Jaroslav Kulhavy. "Ik was meteen verliefd op de sport", klonk het bij Van der Poel. Heel wat gevestigde mountainbikers schuiven dan al wat ongemakkelijk op hun zadel.

Alleen is de weg naar Rio aartsmoeilijk. Van der Poel kan zich onder meer kwalificeren door in de top 12 van een Wereldbekermanche te finishen, maar door zijn slechte startpositie is dat allerminst evident.

Bij een eerste poging in het Australische Cairns schuift de Nederlander op van plaats 99 naar 32. Hij eindigt op 4 minuten van winnaar Schurter. Straf, maar niet straf genoeg.

Zijn beste kans krijgt Van der Poel op het EK - daar volstaat een plek in de top 10. Het ambitieuze toptalent vertrekt als een bezetene en rijdt al snel op plek 26, maar krijgt dan de rekening gepresenteerd voor zijn kanonstart. Van der Poel geeft uiteindelijk op. "Mij nu nog kwalificeren wordt een hels karwei, bijna onmogelijk", beseft hij.

En inderdaad: bij de resterende twee wereldbekermanches in Albstadt en La Bresse eindigt Van der Poel 34e en 93e. Weg olympische droom. Voorlopig toch.

Lang verdwijnen de olympische plannen van Van der Poel niet in de ijskast.

In 2017 doet de veldrijder voor het eerst van zich spreken op de weg met enkele knappe overwinningen. Maar wanneer zijn agenda het toelaat, grijpt de renner van Beobank-Corendon naar de mountainbike.

Het zorgt in de maand mei voor een waanzinnige week. Eerst boekt Van der Poel zijn eerste top 10-plek in de wereldbekermanche mountainbike in Nové Mesto. Vier dagen later wint Van der Poel op de weg de tweede etappe van de Ronde van België door Philippe Gilbert te vloeren.

Nadien beslist hij evenwel om niet meer te starten in de volgende rit. Over drie dagen staat immers de wereldbekermanche MTB in Albstadt op het programma.

Een geslaagde keuze. In Duitsland legt Van der Poel voor het eerst alle wereldtoppers het vuur aan de schenen. Hij eindigt er tweede na regerend wereld- en olympisch kampioen Nino Schurter. Een statement van formaat, dat hij bevestigt met een 4e plek op het WK.

Een jaar later doet hij nog een plekje beter. Met verschillende ereplaatsen tijdens wereldbekermanches schaart de Nederlander zich in 2018 definitief bij de mountainbike-top. "Maar het doel is om eindelijk eens een Wereldbeker te winnen." Alleen de eerste plaats telt.

Ondertussen is het 2019. Het jaar waarin Van der Poel uitgroeit tot een fenomeen op de weg. Hij wint op nooit geziene wijze de Amstel Gold Race in zijn thuisland.

En tóch blijft hij trouw aan zijn liefde voor MTB - hij houdt van de bossen en de uitdagende parcoursen. Nog geen maand na zijn stunt voor de ogen van de hele wielerwereld start Van der Poel in de bescheiden Belgian Mountainbike Challenge. Hij wint er de proloog en 3 etappes. Zelfs een tractor - zie de video hieronder - kan hem niet afstoppen.

Diezelfde maand nog verzekert Van der Poel zich van een ticketje Tokio. In Albstadt eindigt hij 2e achter de Zwitser Mathias Flückiger - meer dan genoeg voor een olympisch ticket. En wie nog zou twijfelen aan zijn kansen op goud legt Van der Poel het zwijgen op in Nove Mesto. 

Tijdens de werelbekermanche verplettert Van der Poel wereldkampioen Nino Schurter in de slotronde. Hij boekt zo zijn eerste zege op het hoogste mountainbike-niveau. Nadien triomfeert de alleskunner ook in Les Gets en Val di Sole. De Europese titel mountainbike is de kers op de taart.

Alles wijst op een topprestatie in Japan. Maar dan gooit corona roet in het eten. Door de pandemie moet hij zijn olympische droom een jaar uitstellen. "Vervelend, want ik had het gevoel dat ik eindelijk de stap naar de top had gemaakt in dat laatste seizoen", baalt Van der Poel. "Voor hetzelfde geld ben ik de aansluiting weer verloren."

Na 21 maanden kruipt Van der Poel weer op de mountainbike. Cruciaal om een goede startpositie in Tokio te veroveren. Met een 7e plek in Albstadt en een 2e in Nove Mesto lukt dat ook. Alleen stuit Van der Poel in die laatste race op Tom Pidcock - net als hij 5 jaar eerder " The New Kid on the Block" en straks een te duchten concurrent.

Dat bij Van der Poel alles moet wijken voor de Spelen bewijst hij in de Tour. De Nederlander boekt er een ritzege en rijdt zes dagen rond in het geel. Voor de start van de 9e etappe stapt hij onverwacht vroeg uit de wedstrijd.

"Het belangrijkste is nu om te focussen op de Olympische Spelen. Daar hoop ik mijn droom waar te maken."

En zeggen dat alles begon op de Sunshine Cup in Cyprus...