Beluister Gouden Greg #2: "Die ene dag heeft mijn leven superveel veranderd"

Met ruim 230 kilometer en meer dan 4.000 hoogtemeters beloofde de olympische wegrit in Rio de Janeiro zware kost te worden. Alle ogen waren aan het strand van Copacabana gericht op Tourwinnaar Chris Froome, die kon rekenen op een sterk Brits blok.

Na ruim 200 kilometer kon Van Avermaet nog aanhaken bij een elitegroepje met onder anderen Vincenzo Nibali, Sergio Henao, Rafal Majka en Geraint Thomas. Op een pittige aanval van Nibali moest Van Avermaet evenwel passen.

"Maar ik heb nooit gedacht dat ze waren gaan vliegen", herinnert Van Avermaet zich. "Ik was wattages aan het duwen die ik nog niet veel had geduwd in mijn leven. En ik zag ze ook niet ver weg rijden. Elke keer na een bocht zag ik ze nog rijden."

In de venijnige afdaling sloeg het noodlot toe voor Nibali en Henao: ze gingen onderuit. Majka reed alleen op kop, maar dat wist Van Avermaet toen niet. "Er lag links een renner, en rechts ook. Maar ik had niet gezien wie er was gevallen en hoeveel renners er vooraan zaten."

"Toen ik beneden kwam, was het dus een groot vraagteken hoeveel renners juist weg waren. Gelukkig kwam Kevin (De Weert, de bondscoach) snel bij ons om te zeggen dat alleen Majka vooraan zat. Hij heeft me gemotiveerd door te zeggen dat het mijn kans was om de wedstrijd te winnen."

In de jacht op koploper Majka zocht Van Avermaet steun bij zijn medevluchters. "Ik wou de groep laten ronddraaien, maar bij de 2 à 3 pogingen bleef er altijd wel iemand achteraan zitten", zegt Van Avermaet."

"Dan had ik door dat ik zelf ook zo weinig mogelijk moest doen en een moment moest zoeken om te demarreren. Net toen ik wou versnellen, ging Jakob Fuglsang aan. Ik zat meteen in zijn wiel."

Met drie koplopers waren de olympische medailles verdeeld, maar wie zou met het felbegeerde gouden exemplaar gaan lopen? "Ik wist wel dat ik Fuglsang zou kloppen, maar je moet het nog doen ook", zegt Van Avermaet.

"Je trekt zo'n olympische sprint niet aan zoals een andere koers. We vertrokken met 25 kilometer per uur. Dan moet je de juiste versnelling kiezen om 100 procent zeker te zijn dat je het gaat halen."

Van Avermaet kon Fuglsang aftroeven aan Copacabana en sprintte naar "zijn mooiste overwinning uit zijn carrière". "Het was een enorme ontlading", aldus Van Avermaet. "Een grote beloning voor het werk van vele jaren. Voor die 2-3 seconden kruip je alle dagen op je fiets."

"Ik had nooit gedacht dat ik daar zou mogen staan. Op dat moment moet je zo veel mogelijk genieten. Ik besefte meteen: dit zal ik maar één keer in mijn leven meemaken. Het was een jongensdroom die in vervulling ging."

De gouden medaille staat nog steeds in de woonkamer van Van Avermaet. "Ik word er nog dagelijks mee geconfronteerd. Elke dag spreken ze me er op aan, op het podium word ik elke keer afgeroepen als olympisch kampioen. Die ene dag heeft mijn leven superveel veranderd."

Op een dag wil Van Avermaet nog eens naar Rio de Janeiro vliegen om zijn olympische triomf te herbeleven. "Niet meteen het jaar na mijn wielerpensioen, maar als het eens past. Misschien als de kinderen wat groter zijn."