Top en flop: wie waren de winnaars en verliezers van de Tour?

Hij is nog altijd maar 22 jaar, maar toch prijken er al 2 eindzeges in de Tour de France op zijn palmares. Kon Tadej Pogacar vorig jaar nog wat profiteren van het verrassingseffect en een beetje onderschatting bij de concurrentie, dan was zijn suprematie nu bijna schrikbarend. De Sloveen heerste zowel in de bergen als tegen de klok, weliswaar gediend door de vroege opgave van rivaal Roglic. Wie overbleef, moest zich snel neerleggen bij het meesterschap van Pogacar.

Leek de voorbije jaren alles tegen te zitten voor Mark Cavendish dan vielen de puzzelstukjes in deze Tour plots perfect in elkaar. Door de twijfel om Sam Bennett, vorig jaar goed voor groen, werd Cav in laatste instantie erbij genomen. In de eerste massasprint zag hij bovendien sprintfavoriet Caleb Ewan uitvallen. Uit zijn eerste overwinning, met dank aan zijn geroemde sprinttrein, putte hij zoveel vertrouwen dat hij vanaf dan op zijn wolk eerst naar het record van Merckx, daarna over de bergen en ten slotte naar groen in Parijs zweefde.

De kerstversiering was nog maar net opgeborgen of Jumbo-Visma kwam al met zijn team voor de Tour de France naar buiten. De Nederlandse ploeg werkte obsessioneel naar de Tour toe, in de hoop Primoz Roglic deze keer wel aan de eindwinst te helpen. Toen die moest opgeven na een valpartij was de ontgoocheling dan ook immens. Maar uit die ontgoocheling werden nieuwe successen geboren: de triomftochten van Van Aert (Ventoux, tijdrit en Champs-Élysées) en Kuss (Andorra) en de 2e plaats voor revelatie Vingegaard in het eindklassement.

Zelden zal een ploeg die dankzij een wildcard (als beste ploeg in de Europe Tour) naar de Tour mocht zoveel spektakel gebracht hebben als Alpecin-Fenix in de eerste week: Van der Poel verbaasde op de Mûr de Bretagne en deed dat opnieuw in de tijdrit door zijn gele trui met succes te verdedigen. Tussendoor won Tim Merlier ook nog eens een massasprint en stapelde Jasper Philipsen de ereplaatsen op.

Het is een Tour geworden waarin de aanvallers bijna steevast beloond werden. Wie het genoegen had om elke dag het eerste wedstrijduur te volgen, zag bijna elke keer een heftige strijd om in de vlucht van de dag te geraken en ook in de strijd om de dagzege vlogen ze elkaar vaak al ver van de finish naar de keel.

Een speciale vermelding voor Tim Declercq. Niet omdat hij de rode lantaarn is geworden van deze Tour, maar omdat hij ondanks zijn blessures niet heeft opgegeven waar anderen dat wel deden. Voor zijn val zagen we hem dan ook nog eens zijn bekende beulenwerk doen aan kop van het peloton. Zo'n vertrouwd beeld, dat je het bijna evident gaat vinden. Maar dat is het natuurlijk niet.

"Allez opi & omi!" Het is het inmiddels beruchte opschrift van het kartonnen bord waarmee een supporter bijna het hele peloton ten val bracht in de eerste rit. Pas na een paar dagen werd de vrouw in de (gele) kraag gevat en aangehouden. De Tourorganisatie diende een officiële klacht in, het onderzoek loopt nog.

In een Tour waarin bijna elke etappe als een klassieker werd bevochten, kwamen de Belgen die we in het voorjaar mogen verwachten te weinig in het stuk voor: onder meer Oliver Naesen, Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert en Tiesj Benoot reden een te anonieme Tour en ook Thomas De Gendt moest lijdzaam toekijken hoe zijn collega's nummertjes opvoerden die normaal gezien in zijn repertoire zitten.

Met onder meer Miguel Angel Lopez, Enric Mas, Marc Soler en Alejandro Valverde had Movistar op papier een droomploeg voor deze Tour. Maar naar aloude Movistar-traditie ging het weer spectaculair mis. Soler viel al snel uit, Valverde zat meer met Tokio in zijn hoofd, Lopez zakte vroeg door het ijs en Mas kon in een Tour waar heel wat grote namen het lieten afweten zijn 5e plaats van vorig jaar niet verbeteren. Eén troost: er is ongetwijfeld genoeg materiaal voor het nieuwe seizoen van de populaire Netflix-reeks rond de ploeg.

De Tour kon niet beter beginnen voor de Fransen: winst in de eerste rit voor Julian Alaphilippe en meteen geel. Maar die trui mocht hij een dag later al afgeven en ondanks zijn verwoede pogingen zou het bij die ene zege voor Alaphilippe blijven. Maar dat is er dan toch nog één meer dan zijn landgenoten. Ondanks dat de Fransen numeriek veruit het best vertegenwoordigd waren, was het qua succes een mager beestje. Ook de beoogde klassementsmannen Gaudu, Latour en Martin vielen al te vaak door de mand.

Ineos was met een nog indrukwekkender sterrenteam dan Movistar naar Frankrijk getrokken, met niet alleen Carapaz maar ook nog Porte, Hart en Thomas. Manager Dave Brailsford had beloofd dat zijn renners "aanvallend en attractief" zouden koersen om een tegengewicht te bieden aan de 2 Slovenen. Maar uiteindelijk vielen ze gewoon terug op de oude Sky-tactiek en waren het de anderen die konden profiteren van hun treintje bergop. Het eindverdict: 0 zeges.

Tourorganisator ASO stond op zijn achterste poten toen de vrouw met het bord een valpartij veroorzaakte, maar bleef muisstil toen er bijvoorbeeld in de bochtige finale naar Fougères werd gevallen of toen de renners veel te laat werden gewaarschuwd voor steenslag in een afdaling, met een massale val tot gevolg. ASO was er dan weer wel als de kippen bij om het populaire YouTube-kanaal Tour de Tietema, dat heel wat jongeren naar de koers lokt, uit de lucht te halen. Een kwestie van prioriteiten wellicht.