Alweer voorop! Wie is Ide Schelling? Over getunede Toyota's en racen op fixies

 Ide Schelling debuteerde pas op zijn 22e als prof, bij Bora-Hansgrohe. De jaren ervoor leerde hij het klappen van de zweep bij de Nederlandse opleidingsploeg SEG Racing. "In de jeugd bakte ik er nog niet zoveel van", verklaarde hij in interviews zijn trage opmars.

Als kind wou hij zich spiegelen aan zijn vader, een wielertoerist. Zo werd hij verliefd op de fiets, al was hij ook een fervent skateboarder.

Wielrennen kijken op tv trok Schelling zelfs helemaal niet. "Ik vond dat maar saai. Ik herinner me wel nog dat ik 2015 met mijn ouders in bocht 7 (de legendarische Nederlandse bocht) stond van Alpe d'Huez. Ik herinner me ook nog 3 dove Amerikanen die me dronken probeerden te voeren." 

Ide Schelling is net als Michael Boogerd afkomstig van Den Haag, een echte fietsstad. Hij leerde er behendigheid op de fiets, al volgde hij ook judotrainingen die zijn wendbaarheid op de fiets ten goede kwamen, zeker bij valpartijen.

Net als Boogerd is Schelling ook een dankbare figuur voor de media. Hij draagt zijn hart op de tong en is heel expressief, ook tijdens de koers. Zo zagen we hem in de rit van zaterdag het volk groeten toen duidelijk werd dat hij de bolletjestrui zou dragen. Zijn sprintje tegen concurrent Anthony Perez vierde hij ook ostentatief.

"Ik ben een atypische wielrenner. Ik fiets niet om de allerbeste renner ter wereld te worden, wel voor mijn plezier. Mijn motto is dan ook: altijd blijven lachen", zei Schelling in interviews.

Als echte wielerliefhebber waagt Schelling zich ook regelmatig aan andere wedstrijden, zoals strandraces en zogenaamde "fixies" (koersen op een fiets zonder versnellingen).

Op twitter vertelde journalist en strandracer Thijs Zonneveld over zijn ervaring met Schelling tijdens een koers in Wijk aan Zee: "In de kopgroep zaten allemaal gasten met veel te dure fietsen, op 1 na. Die reed met een mountainbike uit 1834 met een krakende ketting. Hij zat volledig kapot, maar toen het stilviel, viel hij meteen aan."

Eenzelfde verhaal kunnen de organisatoren van de "Ronde van de Orteliusstraat" vertellen, een fixies-race door een Amsterdamse wijk. Schelling daagde met een omgebouwde pistefiets die werd afgekeurd door de jury. Hij kreeg dan maar een oude fiets van de organisatie, waarmee hij doodleuk 2e werd.

Volgens Schelling leidt hij een schizofreen leven, want naast zijn wielercarrière is ook zijn vriendenkring belangrijk. Na Luik-Bastenaken-Luik trok hij met hen op vakantie. "En dan ga ik zeker wat biertjes drinken."

Een jaar geleden kocht Schelling ook zijn eerste auto, voor 1.000 euro: een Toyota Paseo uit 1997 die hij samen met zijn vrienden heeft getuned. "Er zitten van die leren stoelen in en onderaan is er een uitlaat van hier tot in Tokio."

Begin deze maand won Schelling met de GP Aargau zijn allereerste profkoers, maar als hij moet kiezen, dan zou hij ooit de Amstel Gold Race op zijn palmares zetten. Aan zijn debuut eerder dit jaar houdt hij alvast een bronzen medaille over, de Prijs van de Strijdlust.