Wie is Ons Jabeur, de enige Afrikaanse tennisster op Roland Garros?

Vorig jaar - tijdens de vorige herfstige editie van Roland Garros - had ik het over de Egyptische Mayar Sherif. Ze slaagde er toen als eerste Egyptische in om vanuit de kwalificaties door te stoten naar de hoofdtabel.

Dit jaar strandde Sherif in de kwalificaties, maar Ons Jabeur nam het stokje over. De Tunesische klom in de luwte op naar een plaatsje in de top 25 van de wereld en staat momenteel in de 3e ronde van Roland Garros.

Jabeur werd 26 jaar geleden geboren in een dorpje in de buurt van Monastir. Het duurde niet lang vooraleer ze haar eerste stapjes in de tenniswereld gezet had. Al op zesjarige leeftijd - al beweren sommigen dat ze slechts 3 was - nam haar mama haar mee naar een lokale tennisclub.

Daar waar talentvolle kinderen meteen naar het buitenland vertrokken, bleef Jabeur in eigen land om haar tennisdroom te verwezenlijken. In interviews vertelt ze nu nog altijd dat een stemmetje haar op negenjarige leeftijd verteld had dat tennis ooit haar beroep zou worden.

In haar zoektocht naar succes liet de Tunesische zich inspireren door de Amerikaan Andy Roddick. Ze houdt naar eigen zeggen van zijn vechtlust en manier van tennissen.

Ze voegde al snel de daad bij het woord en besliste in samenspraak met haar mama om naar het sportgymnasium te trekken. Al moest ze wel beloven dat ze niet alleen zou tennissen, maar ook zou studeren.

Haar harde werk werd wel al in de jeugdreeksen beloond met vroege successen. Op haar 15e was Ons Jabeur zo verliezend finaliste op het juniorentoernooi van Roland Garros.

Ze kwam toen naar België, waar ze een tijd trainde in de academie van Justine Henin. Eén jaar later probeerde ze het dan opnieuw. Deze keer was het wel raak en kon ze het juniorentoernooi op Roland Garros op haar naam schrijven. 

In Tunesië was de weerklank toen al enorm. Zo belde zelfs de president van Tunesië, een fan, al met haar.

Al was er ook kritiek vanuit conservatieve hoek: "Sport hoort toch niet voor een vrouw", maar van die kritiek trok en trekt Jabeur zich niets aan.

Haar liefde voor het grandslamtennistoernooi en de gravelbanen is blijven hangen. Morgen mag ze opnieuw van het Parijse gravel proeven in de 3e ronde van Roland Garros. Ze neemt het om 11.00 u op tegen Linette Magda. 

Jabeur besefte wel dat een volgende stap nodig was. Ze trok naar Frankrijk waar ze professionelere begeleiding kreeg. De overstap naar het circuit van de profs bleek wel niet evident.

Zo ruilde ze even haar Tunesische jeugdcoach Nabil Mlika in voor een Fransman. Ondertussen werkt ze wel al een paar jaar samen met de Tunesische ex-profspeler Issam Jellalli.

Op het grote toneel werd Jabeur dan uiteindelijk opgemerkt in 2017 toen ze als lucky loser de derde ronde in Parijs haalde. Ze klopte er als eerste Arabische vrouw een speelster uit de top 10, Dominika Cibulkova.

In november 2017 werd Jabeur dan uitgeroepen tot Arabische sportvrouw van het jaar en de voorbije twee seizoenen bouwt ze aan haar echte doorbraak.

Vorig jaar maakte Jabeur in Australië bijvoorbeeld een einde aan de carrière van Caroline Wozniacki. Ze strandde er toen in de kwartfinales. Nadien bereikte ze de 3e ronde In New York en de 1/8e finales in Parijs.

Het resultaat: een plaats in de top 30 mét overwinningen top 10-speelsters Pliskova, Kenin en Sabalenka.

Jabeur beschouwt zichzelf als een ambassadrice voor het tennis op het Afrikaanse continent : “Ik besef dat ik impact kan hebben en ik wil dat mijn land fier op me is. Dankzij mijn prestaties hoor ik dat de belangstelling voor tennis even groot is als die voor het voetbal."

"Ik speel ook tennis voor de jeugd, voor alle vrouwen. Andere Arabische, Afrikaanse meisjes kijken op naar mij. Ik wil hen laten beseffen dat niets onmogelijk is. Zelfs op een continent waar de accommodatie en de belangstelling voor sport veel minder is dan in Europa of Amerika”. 

En voor zichzelf legt Ons Jabeur de lat hoog : “Vroeger volstond het dat ik tegen iemand uit de top 20 een goede wedstrijd speelde.  Nu besef ik dat ik hen kan kloppen. Ik wil tegen eind dit jaar richting top 10 of top 15."

"Dan kijk ik verder, naar het winnen van Grand Slams en die eerste plaats.  Ik wil in Tokio hoog mikken. Matchen winnen voor mijn land, samen met de andere Tunesische atleten. 

"Ik ben er nog lang niet, ik moet nog hard werken, maar ik weet dat ik mijn doelen kan bereiken."