Sasha Weemaes volgt zichzelf op in Sint-Elooisprijs in Ruddervoorde

16 ronden van dik 10 km moest het peloton in West-Vlaanderen afwerken. Een kopgroep van 10 met onder meer Jens Debusschere, Laurens De Vreese en Toon Aerts werd nog voor halfweg ingelopen.

Het sein voor broer Thijs Aerts, Milan Fretin en Wessel Krul om het  - in de regen - te proberen. Lionel Taminiaux en Rick Ottema sloten wat later aan. Maar ook die vluchters hielden het niet lang vol.

De verschillen werden nooit groot. Een kopgroep van 16 trok met 15 tellen de slotronde in. De massaspurt was onvermijdelijk. Sport Vlaanderen-Baloise mende in de slotkilometer het tempo en in de laatste rechte lijn kwam Weemaes er voortreffelijk uit.

Met de Heistse Pijl van vorig jaar erbij zit de youngster nu aan 3 profzeges.

De winnaar en tweede deden hun verhaal, Weemaes stak van wal: "Ik ben zowat heel de koers rustig gebleven. Op het einde werd het nog eventjes spannend, toen er zich een omvangrijke kopgroep vormde. Vraag was of het peloton de kloof nog zou kunnen overbruggen."

"Uiteindelijk kregen we wel wat steun van andere ploegen en vloeide bij het ingaan van de slotronde alles opnieuw netjes samen. Ik was toen wel in mijn handen aan het wrijven, want het zou toch uitmonden in een massasprint. Daarvoor moet ik mijn ploegmaats bedanken."

"Dit is een zeer belangrijke zege. Ik wist dat ik de benen had, maar door deze overwinning tank ik toch weer een pak zelfvertrouwen."  

Dupont, 10 jaar ouder dan Weemaes, zag het gebeuren: "Net voor het ingaan van de laatste bocht liet ik me wat opzij drummen. Daardoor verloor ik een pak plaatsen. Ik moest zo een sprint trekken van zowat 500 meter tot aan de eindstreep om nog wat plaatsen goed te maken. Dan is het ergens logisch dat je tekortkomt op het einde."