Advocaat-atlete Imke Vervaet, Cheetah tussen de toga en de spikes

"Deze voormiddag had ik zitting op de rechtbank. Vredegerecht dit keer, maar meestal doe ik politierechtbank, verkeersovertredingen en zo dus. In de namiddag werk ik thuis en ’s avonds ga ik trainen." Zo ziet een doorsnee werkdag eruit voor Imke Vervaet.

"Een unieke combinatie, atlete en advocaat zijn? Ja dat hoor ik wel vaker, maar ik sta er weinig bij stil. Ik ben pas op dit niveau beginnen te lopen toen ik al werkte, het is een evidentie om het zo te doen. Voor mij is het de juiste combinatie. Zet mij niet thuis te wachten op mijn training of ik word ambetant."

Voor een buitenstaander lijkt het praktisch nochtans een puzzel, het leven als atlete en advocate combineren. “Ik heb natuurlijk geluk dat ik op een kantoor werk waar ze weten dat ik naast mijn werk ook die sportdroom heb en waar ze me vrij in laten. Als mijn werk maar gedaan is." 

Maar is ze dan niet benieuwd naar wat ze zou kunnen mocht ze even alles op atletiek zetten? “Natuurlijk begint dat wat te spelen. Maar financieel zou het voor mij niet haalbaar zijn om niet te werken, ik ben blij dat ik die zekerheid heb." 

"En zoals gezegd, ik heb ook die afleiding nodig van twee verschillende dingen te kunnen doen. Ik zeg niet dat het voor iedereen zo zou zijn, maar voor mij werkt die combinatie goed.”

Dit weekend kunnen de Cheetahs zich nog eens internationaal meten, door corona is dat al geleden van het WK atletiek in Doha in 2019. Het kwartet met Vervaet verbeterde toen het Belgische record, werd  vijfde in de finale en veroverde ook een olympisch ticket.

“Dat was een heel mooi moment. Ik had wat mindere jaren achter de rug, maar in 2019 ging het weer heel goed en dan mocht ik ook nog mee met de Cheetahs. Dat versterkte het alleen maar: atletiek is een individuele sport, maar als je dat samen kan brengen dan merk je dat je toch nog meer kan.”

Die mindere jaren volgden na een knappe zesde plaats op de 200 meter tijdens het WK voor junioren in 2012. “Dat is dan mijn tweede hoogtepunt tot nu toe”, lacht Vervaet. “Dat toernooi was een heel leuke ervaring.”

“Ik kan niet verklaren waarom het daarna minder ging. Een beetje stress en het niet allemaal goed kunnen plaatsen? Daar steek ik het nu op, zoveel jaar later. Ik heb dan ook even afstand genomen van de atletiek en daarna ging het weer beter.”

De Belgian Cheetahs zetten zich in geen tijd op de internationale atletiekkaart, met sterke prestaties op het EK 2018 en dat WK in Doha. De groep waaruit de Cheetahs geselecteerd worden, is intussen gegroeid tot twaalf atletes.

“Het is belangrijk dat we met een brede basis kunnen werken. Want ik ben er zelf bijgekomen toen er meisjes van de “basis” uitgevallen waren, dat was allemaal nogal last minute. Daarom is het goed dat we nu die basis hebben, we bouwen een band op en staan er zo als team, om het even wat er gebeurt.”

Zo’n grote groep brengt wel extra concurrentie met zich mee. “Met die concurrentie omgaan is inderdaad niet altijd evident, maar is ook één van onze sterktes. We werken er ook aan met sportpsychologe Ellen Schouppe. Ze helpt om gezamenlijke doelen te stellen, om onze teamband te versterken en om die concurrentie te leren beheersen.”

Behalve een plek bij de Cheetahs hoopt Vervaet ook individueel op een ticket voor Tokio, op de 200 meter. “Als de wereldranglijst nu zou worden afgesloten, ben ik erbij (de top 56 van de uitgezuiverde ranglijst mag naar Tokio, nvdr)."

“Maar ik zit zeker nog niet safe. En het zal door corona moeilijk zijn om wedstrijden te vinden, veel landen gaan hun eigen atleten beschermen. Het kan een moeilijke puzzel worden om genoeg goeie wedstrijden te kunnen lopen.”

Behalve de ranglijst kan Vervaet zich ook meteen plaatsen als ze de limiet loopt. Die staat op 22"80, de toptijd van Vervaet is 23"24. Daar ruim 4 tienden afdoen, is pittig. 

“Ergens geloof ik wel dat ik het kan, maar dan moet echt alles meezitten. Dus ik reken eerder op die wereldranglijst. Maar ik ben nu 28, op papier ben je dan op je top. Ik voel me ook sterk momenteel en denk dat ik nog sneller kan. Hopelijk kan ik dat bewijzen.”