5 hamvragen over de Super League beantwoord: Wat zijn de mogelijke gevolgen? En hoeveel geld is ermee gemoeid?

Slechts 20 gelukkigen zullen toegang krijgen tot de vipruimte van het Europese voetbal. 15 permanente leden en elk seizoen ook 5 genodigden. AC Milan, Arsenal, Atlético, Barcelona, Chelsea, Inter, Juventus, Liverpool, Manchester City, Manchester United, Real Madrid en Tottenham behoren alvast tot 12 van de 15 stichtende clubs.

De 20 ploegen zullen worden onderverdeeld in twee groepen van 10.  Er worden thuis- en uitwedstrijden afgewerkt op dinsdag, woensdag en donderdag. De eerste drie van elke groep plaatsen zich voor de kwartfinales. De nummers 4 en 5 strijden in barrageduels voor de twee resterende plekken. 

Wanneer zou dit alles van start moeten gaan? Liefst zo snel mogelijk voor de oprichters. Nog voor de hervormde Champions League in 2024.

Drie voorbehouden plekjes voor ‘stichtende leden’ zijn niet ingevuld. Naar verluidt waren die voorzien voor Bayern München, Borussia Dortmund en PSG. Alleen hapten die grootmachten tot dusver nog niet toe. Waarom?

Wel, bij PSG zitten ze met een belangenconflict. De Parijzenaars zijn namelijk eigendom van Qatar, dat ook sportzender beIN Sports in zijn portefeuille heeft. En laat dat nu net de grootste mediapartner van de UEFA zijn. Bovendien zetelt voorzitter Nasser Al-Khelaïfi in het uitvoerend comité van het voetbalorgaan.

De Duitse clubs hebben dan weer vooral schrik van de reactie bij hun aanhang. In de Bundesliga, waar clubs voor een meerderheid eigendom moéten zijn van de fans, staat het publiek zeer argwanend tegenover kapitalisme in het voetbal. Kijk maar naar de vloedgolf aan negatieve reacties die RB Leipzig over zich heen kreeg.

Beter dan EuroMillions winnen. Meedoen aan de Super League is kassa-kassa voor de deelnemende clubs. Stichtende leden zouden elk jaar 300 miljoen euro startgeld overgeschreven krijgen. Om u een idee te geven: dat is het viervoud van wat de Champions League-winnaar momenteel ontvangt.

Grote geldschieter is de Amerikaanse bank JP Morgan, die jaarlijks 4 miljard euro in de Super League zou willen pompen. Naast de commerciële zouden ook de televisierechten een bom geld moeten opbrengen. Voor verschillende grote internationale spelers zoals bijvoorbeeld Amazon, Facebook en Disney is dit concept namelijk interessanter dan de huidige Champions League. Ook dat zou minstens 4 miljard euro moeten opbrengen.

8% van de inkomsten zou wel nog voorzien zijn als solidariteitsbijdrage voor niet-deelnemende clubs. Kruimels voor de armen dus. Al maakt de Super League zich sterk dat dat nog altijd meer is dan wat de UEFA nu betaalt. 

Maar waarom hebben de Europese topclubs die monstersommen nodig? Nu, bijna allemaal kregen ze zware financiële klappen door de coronacrisis. 11 van de 12 leden van de Super League - van Liverpool zijn er nog geen cijfers - leden vorig seizoen samen een verlies van 1,38 miljard euro (voor spelersverkopen). 

En dan moet dit seizoen, quasi volledig zonder fans, daar nog bijkomen… Om dat te overleven gaan clubs op zoek naar een constante inkomstenstroom die ze zelf beheren.

Niemand schuwt de grove woorden. Zowat alle nationale competities als de UEFA hebben de plannen van de Super League streng veroordeeld met het nodige spierballengerol. 

Als het van UEFA-voorzitter Aleksandar Ceferin afhangt, worden de 12 clubs zo snel mogelijk uit alle internationale competities verbannen. Je nodigt de man die ermee dreigt je huis in brand te steken immers ook niet uit om te komen lunchen.

Ceferin zit dinsdag met zijn leger aan advocaten om mogelijke sancties te bespreken. Die kunnen gaan van uitsluiting in Champions en Europa League, over verwijdering uit de nationale competities tot een verbod voor spelers om hun nationale ploeg te vertegenwoordigen.

Alleen is dat een gevaarlijk evenwicht. De UEFA devalueert zo zijn eigen toernooien. Of nationale competities dreigen flink in aantrekkingskracht te zakken - stel je La Liga voor zonder Barça en Real. Vermoedelijk wordt het zoeken naar een gulden middenweg. 

En mocht er op basis van gezond verstand geen compromis gevonden worden tussen bonden en clubs gaan alle ogen richting de nationale overheden en de EU om in te grijpen. Bereid u in dat geval maar voor op een lange juridische strijd tot de laatste snik.

Van klein naar nietig. Een Super League zou betekenen dat de kloof tussen Belgische clubs en de Europese top voorgoed onoverbrugbaar wordt. Want geloof maar niet dat ons land ooit één vertegenwoordiger in het nieuwe toernooi zal tellen.

De roep om een schaalvergroting, zoals de BeNeLeague najaagt, klinkt dan ook alsmaar luider. Mocht ons land zich verenigen met landen als andere 'kleintjes' zoals Nederland of Denemarken zou de stem toch iéts luider klinken dan alleen.