Skateboarden is olympisch: "Hopelijk wordt het minder gezien als iets crimineels"

De coronacrisis is een last voor haast alles en iedereen, behalve voor skateboarders. Aan de Gentse Watersportbaan opende deze zomer het
grootste skatepark van het land, steeds meer mensen grijpen door het wegvallen van hun gebruikelijke hobby's naar een skateboard en skateshops doen gouden zaken.

Deze zomer volgt er nog een extra boost voor de sport: skateboarden wordt voor de eerste keer een olympische sport in Tokio. De plank met wielen zal zo nog meer aandacht krijgen.

De perceptie van de sport moet daarmee veranderen. “Ik hoop vooral dat de sport minder gezien wordt als iets crimineels”, zegt Lore Bruggeman. “Je hebt natuurlijk veel verschillende stromingen, maar niet elke skater is de marginale of criminele skater. En op de Spelen moeten we dat kunnen bewijzen.”

Bruggeman zelf is een streetskater. In het olympisch skatepark in Tokio staan twee disciplines op het programma: park en street. "Bij park skate je in grote bowls of op grote verticale ramps, terwijl je bij street eerder de rails en de trappen op- en afgaat. Je vliegt er dus niet door de lucht, maar probeert eerder technische tricks.”

Of Lore Bruggeman deze zomer ook zelf naar Tokio gaat, is nog niet zeker. Onze landgenote probeert zich nog te kwalificeren en pakte afgelopen weekend veel punten in een wedstrijd op de Dew Tour in Des Moines (VS).

Per discipline kunnen twintig atleten zich plaatsen, maar maximaal drie per land. Daardoor kunnen de sterke Japanners, Brazilianen of Amerikanen niet het volledige deelnemersveld afvaardigen. “Ik weet eigenlijk zelfs niet op welke plaats ik sta”, lacht Bruggeman.

“Ik ben er ook niet zo hard mee bezig. Ik vernam pas een aantal jaren geleden dat skateboarden een olympische sport zou worden. En toen ik goed begon te presteren op internationale wedstrijden dacht ik dat ik er dan maar gewoon voor moest gaan. Alles kwam dus heel spontaan.”

Niet elke skateboarder omarmt het idee dat skateboarden een (olympische) sport is. "Je hebt traditioneel twee groepen: een groep die tegen alle commotie errond is en skate voor het plezier en een groep die er ook op professioneel niveau volledig voor wil gaan. Ik zit er wat tussenin."

"Ik wil niet dat het te serieus genomen wordt, maar als de kans er is, ga ik er ook volledig voor." De Spelen zijn voor Bruggeman geen hoofddoel. “Nu het kan, wil ik de kans zeker grijpen, maar ik ga me niet erg specifiek voorbereiden."

"Twee keer per week train ik samen met de andere skaters met een topsportstatuut in de Blikfabriek in Hoboken en dan is het wel de bedoeling dat we een paar tricks onder de knie krijgen. Maar daarnaast ga ik ook nog twee of drie keer per week skaten met vrienden zonder daarover na te denken.”

Een Belgische medaille in het skateboarden is niet waarschijnlijk. "Er zijn heel wat lastige tegenstanders uit Brazilië, Japan of de VS", beseft Bruggeman. "Daar zijn de atleten nog veel meer bezig met hun sport en ze hebben er ook echte skatescholen. Ik combineer het skaten gewoon nog met mijn studies.”

“Pamela Rosa is voor mij de topfavoriet in mijn discipline, het streetskaten. Ze staat eerste op de wereldranglijst en is ook nog maar net 21. Maar een beetje verder op die lijst vind je ook Rayssa Leal, en zij is amper 12 jaar. Je merkt dus wel dat de nieuwe generatie aan het opkomen is.”

Professioneel skateboarden in België, dat zit er vandaag nog niet in. De grote merken die dure sponsorcontracten uitdelen zitten voornamelijk in de VS. Axel Cruysberghs, de beste Belgische skateboarder bij de mannen, verhuisde een aantal jaren geleden al. Ligt de toekomst van Lore Bruggeman ook daar?

“Vroeger was dat wel een droom, maar vandaag denk ik er eigenlijk niet vaak meer aan. Mijn goeie vrienden leven allemaal hier en als je je doelen daar niet haalt, dan kan je alleen teleurgesteld worden." 

"Axel werd in Amerika ook al omgedoopt tot Axel Crusher, makkelijker met die Engelse tongval. Dus als ik naar Amerika ga, wat wordt mijn naam dan? Bridge, ofzo? Klinkt dat? (lacht)"