Vandenbempt: "Anderlecht heeft op verschillende vlakken stappen gezet"

De nederlaag tegen Anderlecht was voor de hele blauw-zwarte familie heel moeilijk te verteren, want het blijft ondanks het grote verschil in het klassement toch een prestigieuze wedstrijd tussen de grote twee van de voorbije decennia van ons voetbal.

En bij Club Brugge waren ze er natuurlijk op gebrand om nog een keer te laten zien dat dat verschil wel degelijk nog heel groot is. En ook om de grote rivaal Anderlecht uit Play-off I te duwen en zo sportief en ook financieel een hak te zetten. Dat zouden ze niet graag hebben laten liggen.

Bovendien verlies je als Club Brugge toch een wedstrijd waarin je lang ook duidelijk de betere ploeg bent geweest en waarin je alles onder controle hebt gehad. Niemand had de indruk dat er nog wat ging gebeuren na die goal van Lang.

Dat was misschien wel het probleem voor Club Brugge. De dominantie kwam er zonder al te veel moeite, zonder dat we het de beste Club Brugge zagen, ook niet het scherpste Club Brugge.

Op het veld hoefde Club Brugge niet door te duwen omdat dat niet nodig leek. Club Brugge voetbalde niet met het mes tussen de tanden. Goed was goed genoeg om Anderlecht te domineren.

Dat is wellicht ook de verklaring waarom er na die verrassende achterstand - ineens scoorde Anderlecht twee keer op een paar minuten - een heel erg flauwe repliek volgde. Er was toch nog tijd genoeg om dat weer om te keren.

En ook al omdat Anderlecht - en dat is de verdienste van paars-wit - dan ineens, gereanimeerd en geboost door die twee doelpunten, met vertrouwen aan de bal stond te voetballen.

En ja, als Club Brugge verlies je dan alweer, net als tegen Antwerp, en dan stap je gefrustreerd de bus op, denk ik.

Een titel in mineur zal het niet worden voor Club Brugge, want dat bestaat volgens mij niet. En als het al bestaat, dan willen al die andere clubs in 1A tekenen voor zo'n titel.

Ik herinner mij bij de laatste titel van Anderlecht in 2017 dat er onder René Weiler het hele seizoen heel veel kritiek geweest was op het spel van paars-wit, dat niet naar de standaard van Anderlecht was.

Ik weet dat toenmalig manager Herman Van Holsbeeck toen op het veld van Charleroi nog zei van blij te zijn met de titel en dat ze volgend jaar echt het voetbal van Anderlecht wilden brengen. Dat is anders gelopen natuurlijk. 

De glans aan zo'n titel, die geef je natuurlijk over een heel jaar. En Club Brugge heeft nog wel tijd genoeg, met ook nog de zes toppers die eraan komen straks in Play-Off I, om die titel extra luister bij te zetten.

Maar het is zeker waar dat het niet de vrolijkste twee maanden geweest zijn voor Club Brugge. Half februari ging Club er nog een historisch seizoen van maken, met de dubbel in eigen land, en er werd uitgekeken naar stuntwerk in Europa.

Club Brugge was ongenaakbaar. In die paar topmatchen duwde het autoritair Racing Genk of Antwerp van zich af. Elke keer als er een tegenstander de handschoen wilde opnemen, dan kreeg die een pak slaag.

Ja, dat is ruim twee maanden later toch allemaal verdwenen. Geen beker, geen Europees voetbal meer, door omstandigheden natuurlijk. 7 op 15 in de competitie. Dat is ook niet geweldig.

Die twee prestigeduels verloren van Antwerp en van Anderlecht: dat is niet prettig. En het niveau van Club Brugge is ook niet meer wat we lang van Club gewend zijn geweest. Dat is toch een uitdaging om dat de komende weken weer op te pikken en volle gas te eindigen.

En dan is er natuurlijk ook nog die mislukte beursgang die Club Brugge veel geld heeft gekost, met ook zwaar gezichtsverlies in het milieu. Die heeft er intern flink ingehakt, want er is heel hard aan gewerkt.

En de concurrentie, zo gaat dat natuurlijk in die wereld, heeft daar veel binnenpretjes aan overgehouden. En als ik specialisten hoor dan is die beursgang niet iets waar ze dan over een jaartje nog een keer mee kunnen komen aandraven.

Het zijn inderdaad geen prettige tijden voor Club Brugge. Maar goed, hoe je het ook draait of keert, de realiteit is dat iedereen, zelfs op dit moment, toch liefst sportief en financieel  in de schoenen van Club Brugge zou staan.

Dat er bij Anderlecht gisteren uitbundig gevierd werd, is logisch. Ik denk dat de vreugde ook vooral te maken had met de quasi zekerheid over Play-off I. Oostende heeft op de valreep wel nog gewonnen, dus het is nog even uitgesteld. Anderlecht moet nog een puntje halen op het veld van STVV.

Play-off I halen is natuurlijk razend belangrijk voor de club. Daaraan gekoppeld misschien ook Europees voetbal voor de kas. Ook op sportief vlak geeft het misschien meer mogelijkheden om spelers als Nmecha te houden.

En natuurlijk ook al omdat het een mentale boost heeft gegeven voor de hele club om nog eens te winnen van Club Brugge. Daar heeft die hele Anderlecht-familie heel erg lang naar uitgekeken, na al die nederlagen. 

Voorts mag Anderlecht concluderen dat het inderdaad stappen heeft gezet. Dat merk je toch elke week opnieuw op verschillende vlakken. Er is in elk geval geen vergelijking meer mogelijk met de ploeg die ergens eind oktober nog kansloos werd weggespeeld door Club Brugge in het Jan Breydelstadion.

Die 9 op 9 die Anderlecht nu met het mes op de keel heeft neergezet, onder meer tegen Antwerp en Club Brugge, de nummers één en twee in het klassement, dat is toch straf gedaan. En dat hebben ze eerder ook al gedaan met overwinningen bij Standard en in Genk, met datzelfde mes op diezelfde keel.

Dat zijn wel kenmerken van het grote Anderlecht. Dat ging ook altijd opstaan op het moment dat het nodig was, op het moment dat iedereen dacht dat het verloren was. Dus daar kunnen ze zich zeker aan optrekken.

Tegelijkertijd vond ik - ondanks die overwinning van gisteren tegen niet eens het beste Club Brugge - dat het verschil toch nog redelijk groot was. Ze hebben toch 70 minuten weinig voet aan de grond gekregen en veel de bal aan Club Brugge moeten laten.

Anderlecht heeft wel goed verdedigd, dat heeft Kompany erin gekregen. Veel kansen heeft Club Brugge niet gehad. En paars-wit heeft ook heel goed het momentum van die onverwachte goals gegrepen en de match volwassen en in stijl ook uitgespeeld. Dat is een grote stap vooruit in de terugkeer naar de top.

Maar ik denk dat ze zich bij Anderlecht ook wel realiseren dat Anderlecht pas echt opnieuw de topclub zal zijn die het is geweest als overwinningen tegen Club Brugge vooraf ook verwacht worden.

Wanneer een zege in een thuiswedstrijd niet als een verrassing beschouwd wordt. Wanneer Anderlecht bij de start van het seizoen minstens met Club Brugge medefavoriet is. Of wanneer de tweede plaats een mislukking is, zoals dat altijd is geweest. En niet de heilige graal, zoals het nu nog is.