Uw vijf mooiste bidonverhalen: "Het ondenkbare gebeurde. Net hij gooide zijn drinkbus naar mijn zoon"

"Zwitserland, 2009. De bergrit naar Verbier. Als alle renners gefinisht zijn, dalen ze in lijn af naar beneden. Mijn vriendin loopt van boven naar beneden, ik neem de fiets. Als ik omkijk, zie ik ineens een groep van twintig profrenners in mijn wiel. Mijn hart bonkt in mijn keel."

"Als een meesterdaler brul ik - aanvoerder van een inmiddels omvangrijker peloton - alle supporters die op de weg lopen aan de kant. Ik snijd de bochten aan, geen idee wie er allemaal in mijn wiel zit."

"Als we beneden aan de voet zijn, passeren de renners me één voor één op weg naar hun bus. Een enkeling geeft me een klopje op mijn rug. Oscar Freire... die me ook nog eens zijn bidon geeft."

"Als ik mijn vriendin beneden ontmoet, glim ik van trots. Er staat 'OSCAR' op en bij het opendraaien ruik ik een zoete lucht van Spaanse sinaasappeltjes. Een half jaar later noemen we onze hond Oscar."

'In 2012 reed ik met de fiets via Lourdes naar Compostella. We hadden uitgerekend dat wij de D934 (een weg in het zuiden van Frankrijk, red.) overstaken op het moment dat de Tour naar de Aubisque reed. De rit was vertrokken in Pau en ze waren nog in het eerste uur toen we in de verte het ganse peloton breed over de weg naar ons toe zagen komen."

"Langs onze kant herkende ik goed de gele trui van Bradley Wiggins. Toen de renners op mijn hoogte waren, legde Wiggins de drinkbus gewoon aan mijn voeten. Op de bidon stond in viltstift 'Wigo'. Ik gebruik het exemplaar nog steeds bij warm weer, want een dergelijke bidon heb ik nooit eerder gezien. Het was een groene met aan de binnenkant speciale isolatie."

"In de Ronde van 2017, toen Philippe Gilbert aan zijn fantastische solo bezig was, gooide hij één van zijn winnende bidons weg vlak na de beklimming van de Taaienberg. Eén van mijn beste vrienden, een hobbyfotograaf en supporter in hart en nieren, stond op dat ogenblik de wielerkaravaan te fotograferen."

"Op het moment dat Phil voorbijstoof, nam hij een reeks prachtige foto's van Phil die de bidon weggooide én ving hij tegelijk het kostbare kleinood op. Hij wist ook dat mijn toen vijf- en zesjarige zoons Jens en Niels superfans en 'coureurs' in wording waren."

"Sindsdien zijn ze beiden een prachtig souvenir rijker en laat vooral Jens de koers niet meer los. De bidon heeft ondertussen al menige wieler- en voetbaltraining overleefd,. Het mondstuk vertoont ondertussen wel de nodige knabbelsporen, maar voor Jens en Niels - en stiekem ook mezelf - blijft deze bidon een relikwie. De koers is van (bid)ons!"

"25 februari 2009. Op dat moment begon de wielergekte bij mijn zoon Enrico. Silence-Lotto stond opeens op de parking bij mijn ouders voor de verkenning van de Omloop. Met onder meer Philippe Gilbert, Greg Van Avermaet, Jürgen Roelandts en Johan Vansummeren."

"Enrico kreeg toen een petje en bidon van de ploegleiding. Het begin van heel wat andere mooie avonturen. Zoals toen de Tour in Düsseldorf passeerde en we de bidon van Chris Froome vingen na de tijdrit. Er kwamen enkele Duitsers naar ons toe die zichtbaar jaloers vroegen: 'Heb je gezien van wie die drinkbus was?'. Op een natourcriterium hebben we die dan laten tekenen."

"Mijn dochter Doriana heeft ook ooit het overwinningsboeket van Marcel Kittel gekregen. Ook van Philippe Gilbert ontvingen we ooit zijn petje, handschoenen en kousen gekregen in de Ronde van Zwitserland. Van Alaphilippe hebben we zijn bidon gekregen in Parijs - Nice."

"Wij zijn trouwe supporters van Jasper Philipsen en gaan regelmatig naar de koers. Onze zoon Warre (11 jaar) gaat dan ook mee. Hij verzamelt bidons van de koers en heeft er ondertussen ongeveer 180."

"Twee jaar geleden, tijdens het BK, ontbrak er nog één van dat jaar in zijn collectie: de bidon van Team Movistar. De kans was klein dat hij die dag de ontbrekende bidon zou scoren want, Jürgen Roelandts was de enige van team Movistar die deelnam."

"Toen we aan de bevoorrading stonden, gebeurde het ondenkbare. Roelandts gooide de ontbrekende bidon letterlijk tussen de benen van Warre. Zelden heb ik hem met zo’n smile op zijn gezicht gezien."