"Beste lead-out ter wereld" Mørkøv: "Trots met al die woorden achter mijn naam"

Iedereen is de laatste tijd lyrisch over Michael Mørkøv. Volgens José De Cauwer de "beste lead-oud aller tijden". Sammy Neyrinck zocht Mørkøv met zijn kopman Sam Bennett op voor én na Brugge-De Panne van gisteren.

"Een massasprint is telkens weer een nieuwe uitdaging voor mij", zegt Mørkøv voor de wedstrijd. "Je weet nooit of je er als 20e of als eerste aan kan beginnen."

"Die hele opbouw vol adrenaline naar de sprint, de uitvoering ervan, misschien gevolgd door winst... Dat vind ik nergens anders in het leven", zegt de Deen.

"De reden waarom Sam en ik zo goed samenwerken, is omdat we elkaar zo goed begrijpen. Sam vertrouwt me en dat maakt mijn job veel  makkelijker."

Hoe verloopt de communicatie tijdens de sprint? "Eigenlijk zeggen we niet zoveel. Meestal bespreken we alles al voor de koers, soms nog tijdens de koers, maar tijdens de sprint communiceren we niet meer. Ik moet me niet afvragen of hij in mijn wiel zit: hij zit er altijd."

"Bij mij gebeurt de switch op twintig of tien kilometer van de finish", vertelt Bennett. Vanaf dan focus ik me alleen op mijn job en vergeet ik al de rest. Alleen wat er voor mij gebeurt, is nog belangrijk. Daar focus ik op. Ik voel niets anders meer."

"Ik ben de hele dag gefocust op de sprint", zegt Mørkøv. "Zelfs de avond voor de koers en de ochtend zelf dacht ik aan de sprint en hoe hem te benaderen. In de laatste twintig kilometer denk je alleen maar aan de sprint en is het tijd om te oogsten."

(lees voort onder de foto)

Wie neemt de uiteindelijke beslissing in de sprint? "Ik neem de verantwoordelijkheid op mij over de timing", zegt Mørkøv. "Maar Sam beslist zelf wanneer hij kan beginnen sprinten. Het is een combinatie."

Zoals verwacht was het dan ook prijs in De Panne na een ideale lead-out van de Deen. "Het was een lead-out volgens het boekje. Mijn ploegmaats maken mijn job veel makkelijker dan het zou moeten zijn. Ongelooflijk", aldus winnaar Bennett.

 "Hij is de beste lead-out ter wereld", gaat de Ier voort. Mørkøv tempert: "Dat is te makkelijk om te zeggen voor hem", lacht hij. "Want we delen een hotelkamer en het zou beschamend zijn, mocht hij dat niet zeggen."

"Maar absoluut, het is een goed gevoel. Ik voel me vereerd en ben trots op al die woorden die achter mijn naam worden gezet. Ik probeer ervan te genieten, want dit is topsport. Na één of twee slechte sprints, sta je weer achteraan de wachtrij."