Oud-renner Steve Schets werkt bij Civiele Bescherming: "Ben nu een ander mens"

In de Handzame Classic (voorloper van de Bredene Koksijde Classic) snelde Steve Schets 10 jaar geleden naar de grootste triomf uit zijn carrière. "Het was die dag rotslecht weer: 5 graden en de hele dag regen."

"Iedereen ging verkleumd richting de sprint", herinnert Schets zich nog. "Op 250 meter van de aankomst ben ik de sprint aangegaan."

"Op het moment dat ik mijn handen in de lucht wil steken, blijft Kenny van Hummel met zijn stuur haken in een lint van een fototoestel van een toeschouwer. We schuiven met een man of 20 over het asfalt over de streep."

"Iedereen was aan het kermen van de pijn. Er was maar één iemand aan het juichen en dat was ik. Ik zag meteen mijn pa langs de kant staan met tranen in zijn ogen. Het was een groot feestje op de grond."

Schets reed in die tijd voor het team Donckers Koffie-Jelly Belly. "We hadden een heel goede ploegleider met Eric Vanderaerden."

"Als ik naar een massasprint ging, voelde dat altijd speciaal aan. Ik werd toen op sleeptouw genomen door Wilfried Cretskens en Kevin Hulsmans, die dat jarenlang voor Tom Boonen heeft gedaan."

Eigenlijk was Steve Schets vooral een pistier. In 2010 won hij brons op het WK in de ploegkoers, aan de zijde van Ingmar De Poortere. "Ik maakte ook deel uit van de nationale selectie die toewerkte richting de Olympische Spelen."

"Ik ben dicht bij de Spelen van Peking (2008) gekomen. Iljo Keisse was zeker van zijn plekje voor de ploegkoers. Voor het 2e ticket ging het tussen Kenny De Ketele en mij."

"Ik had toen het gevoel dat ik evenveel recht had op dat ticket als Kenny. Maar het was Kenny die naar Peking mocht. Achteraf gezien was dat ook geen foute keuze. Kenny heeft op de piste een veel mooiere carrière uitgebouwd dan ik."

Op de piste kwam Schets bij de jeugd ook vaak de 1 jaar jongere Mark Cavendish tegen. "Ik heb hem nog zijn eerste zesdaagse als belofte weten rijden. Samen met zijn Britse collega's domineerde hij het baanwielrennen. Maar ik had toen niet voorspeld dat hij zo'n mooie carrière bij elkaar zou fietsen."

Ook Geraint Thomas was op de piste een concurrent van Schets. "Hij was toen een explosief type, geen klimmerstype dus. De Britten waren getalenteerd en stonden op gebied van training verder dan alle andere landen. Die jongens werden heel goed begeleid door de nationale ploeg en daar is Team Sky uit voortgevloeid."

Op zijn 29e hing Steve Schets zijn fiets aan de haak. "Ik had vroeg in het seizoen mijn hand gebroken en een maand later mijn elleboog. De veer was daarna gebroken."

"Ik had nog een privéleven en een huis dat ik moest afbetalen. Na mijn carrière heb ik verschillende jobs gedaan, maar ik vond niet echt mijn draai. Mijn vrouw heeft me dan enkele stampen onder mijn gat gegeven."

"Ik ben toen beginnen te studeren voor een bachelor in de bouw. Dankzij mijn vrouw heb ik ook ontdekt dat ik een passie had voor de brandweer. Maar veel vacatures voor brandweermannen zijn er niet."

Schets deed uiteindelijk mee aan een selectieprocedure bij de de Civiele Bescherming van Brasschaat en bemachtigde er een job. 

"Mijn jobinhoud bij de Civiele Bescherming is heel gevarieerd. We helpen bij overstromingen, grote branden, de aanslagen in Zaventem, een gasontploffing enzovoort. Ook drugslabs en wietplantages ontmantelen behoort tot onze taken."

"Vroeger kon ik enkel koersen en had ik twee linkerhanden. Nu ben ik een ander mens en kan ik veel meer. Ik ben trots op mijn opleiding en wat ik allemaal doe bij de Civiele Bescherming. Daar heeft mijn vrouw een groot aandeel in."