De Koker: "Ik had alles om de nieuwe Eddy Merckx te worden"

De Nederlander Kai Reus liet vorige maand weten dat hij zijn droom op het werelduurrecord opbergt. Door het coronavirus kon hij te weinig trainen. Het lijkt een valabel argument, al denkt Koen De Koker daar waarschijnlijk anders over.

Het is 1996. De wielercarrière van de dan 25-jarige De Koker dreigt af te lopen nog voor ze goed en wel begonnen is. Hij krijgt geen nieuw contract en dus bedenkt hij een plan: een aanval op het werelduurrecord van Tony Rominger, winnaar van de Giro en drie keer de Vuelta.

"Ik zag mijn poging als een kans om nog opgepikt te worden door een wielerploeg die in mij wou investeren",vertelt Koen De Koker in 15 minutes of fame. 

"Ik had nood aan iemand die dacht: "Die De Koker heeft misschien een speciaal karakter, maar intrinsiek heeft hij de fysieke mogelijkheden om een toprenner te worden.""

"Bij mij leefde de stille hoop dat ik zo de carrière zou kunnen uitbouwen die voor mij gepland zou moeten zijn."

Koen De Koker is een geboren verteller. In 15 minutes of fame vertelt hij de details over zijn compleet verwaarloosde voorbereiding, de rokerige hal in Manchester, de negatieve reacties van journalisten en over zijn liefde voor zijn grote held en "tweede papa" Eddy Merckx.

"In 1992 ben ik profrenner geworden. Ik was het klassieke type dat alles in zich had om de nieuwe Merckx te worden", zegt De Koker. "Dat wil zeggen: ik was exact even groot. Ik had hetzelfde lichaamsgewicht in topvorm. Ik had dezelfde spiermassa en dezelfde longinhoud."

"Ik trapte soms 550 watt in het laboratorium en woog 74 kilogram. Mijn hoogste hartslag was 204 en mijn laagste 28 of 29. Zo een VO2-max is een wereldrecord, denk ik. Het is daarom dat ze die vergelijking met Merckx gingen maken."

"Intrinsiek zat er iets in mij, dat nooit gevonden is. De vraag is hoe dat komt."