José De Cauwer leest Papa (Stef Bos) voor in Winteruur: "Ik dacht lang: ik lijk niet op hem"

In het nummer Papa zingt Stef Bos over een zoon die vaststelt dat hij naarmate hij ouder wordt steeds vaker op zijn vader gaat gelijken. José De Cauwer maakte hetzelfde mee.

"Ik hoorde het nummer voor het eerst in 1992, toen ik in de Ronde van Italië zat", vertelt hij. "Het raakte mij, vooral omdat ik vond dat het niet waar was. "Ik lijk helemaal niet op mijn vader en dat zal nooit zo zijn", dacht ik toen."

"Ik vond dat mijn vader een verschrikkelijk leven leidde: hij maakt nooit iets mee, komt nooit van zijn erf af, heeft nooit eens een uitspatting,..."

"Hij heeft een geijkt leven: werken, thuiskomen en af en toe met zijn duiven bezig zijn. Hoe kun je zo leven? Hoe kun je daar tevreden mee zijn?"

"Maar met ouder te worden, ben ik meer gaan beseffen dat ik eigenlijk wél op hem lijk (vader De Cauwer is nu 100 jaar). Wat houdt het leven immers in? Dat je tevreden bent met het leven dat je zelf gecreëerd hebt."

"In 1992 vond ik dat het leven van mijn vader niet goed was. Maar nu is dat oordeel weg. Het is aan ieder voor zich om zijn eigen leven te bepalen."