Drie redenen waarom de EuroLeague even boeiend is als de NBA

"Als de jeugd een voorbeeld zou nemen aan de EuroLeague zouden we op zijn minst een andere stijl van basketbal krijgen", opent Pascal Meurs zijn EuroLeague-pleidooi. "EuroLeague-basketbal is een stuk herkenbaarder, terwijl de NBA de laatste jaren gedomineerd wordt door - en dat zeg ik met heel veel respect - freaks of nature, zoals Durant, Antetokounmpo of Leonard."

"Die spelers hebben afmetingen of kwaliteiten die niet te trainen zijn. Hoe kan onze jeugd zich daarin herkennen? In de EuroLeague zie je wel spelers met een normale lengte die schitteren, zoals bijvoorbeeld "onze" Sam Van Rossom. In die zin is het dus herkenbaarder."

"In de EuroLeague is elke match ook op het scherp van de snee, terwijl een NBA-wedstrijd van het reguliere seizoen ook wel eens onnoemelijk saai kan zijn. In Europa is het heel vaak heel spannend, tot het laatste balbezit. En dan heb je in normale omstandigheden ook nog die vurige fans erbij, zoals bijvoorbeeld in Griekenland of Servië. Heel indrukwekkend."

"In het reguliere seizoen verkies ik een EuroLeague-wedstrijd altijd boven een NBA-match. Ik ben ook NBA-fan en ik analyseer dat ook, maar de laatste jaren zie je toch steeds meer dat het pas interessant wordt vanaf de play-offs. Dan zit ik ook wel op het puntje van mijn stoel."

Wordt de EuroLeague genoeg naar waarde geschat? "Een speler als Luka Doncic heeft de waardering van het grote publiek voor de EuroLeague wel doen toenemen", denkt Pascal Meurs. "Doncic won met Real Madrid de EuroLeague en was de MVP, maar zelfs dan was er in Amerika nog scepsis. In de NBA-draft werd hij ook pas als 3e gekozen."

Op welke vlakken verschillen de EuroLeague en de NBA? "De EuroLeague is veel puurder. Scheidsrechters fluiten veel strikter, terwijl de refs in de NBA wel eens een oogje dichtknijpen voor loopfouten. Dat is misschien nog een extra reden waarom onze jeugd wat vaker EuroLeague zou moeten kijken."

"In de NBA draait het er vaak om om de juiste defensieve match-up te verkrijgen en die uit te buiten, terwijl er in de EuroLeague veel meer aandacht is voor het team-aspect. Dat is ook weer iets wat wij op Belgisch niveau moeten nastreven."

"Als coach is de EuroLeague ook interessanter voor de tactische vernieuwingen. Die trends waaien dan wat later over naar de NBA."

"Wie 5 jaar geleden gezegd had dat iemand NBA-kampioen zou worden met een box-and-onedefensie (een mix tussen een zoneverdediging en man-op-mandefensie, red) die zou uitgelachen zijn. Maar de Toronto Raptors zijn er wel kampioen mee geworden. Geen toeval, want de Italiaan Sergio Scariolo is daar assistent-coach. Zijn invloed in de titel van de Raptors mag je niet onderschatten."

In tegenstelling tot de NBA heeft de EuroLeague ook een Belgische tintje, met Sam Van Rossom (Valencia) en Ismael Bako (Lyon). "Zeker de carrière van Sam is in België wat onderbelicht. Hij heeft al enkele jaren een glansrol bij Valencia. Hopelijk is Bako op dezelfde weg", zegt Pascal Meurs.

"Ik heb dit seizoen al verschillende keren gesmuld van Sam Van Rossom in de EuroLeague. Hij heeft al verschillende matchen gewonnen voor Valencia. Als het er écht toe doet, is het Van Rossom die de klus moet klaren voor Valencia."

"Het niveau waarop hij acteert is wat miskend in België, ook omdat de EuroLeague niet zo bekend is bij het grote publiek. Maar het is echt een mooie competitie en ik denk dat we in de toekomst zeker nog Belgen in de EuroLeague zullen zien, zoals bijvoorbeeld een Retin Obasohan of Manu Lecomte. Op dat vlak ben ik wel optimistisch."

Het hoeft niet te verbazen: ook Sam Van Rossom zelf is als betrokken partij grote fan van de EuroLeague. "NBA is natuurlijk veel spectaculairder, terwijl de EuroLeague veel tactischer is. Misschien is het daarom voor de neutrale kijker wel wat saaier", denkt Van Rossom.

"Ik begrijp wel dat de jeugd graag zotte dunks of driepunters ziet. In Europa zie je andere dingen. De EuroLeague draait meer om ploegspel. Het veld is ook wat anders, waardoor de ruimtes kleiner zijn. Ook daarom zie je bij ons minder dunks dan in de NBA."

"Omdat er in Europa meer tactisch gespeeld wordt, zie je ook vaak dat Amerikanen een aanpassingsperiode nodig hebben. Zelfs jongens met enkele jaren ervaring in de NBA hebben het vaak een tijdje moeilijk om zich aan te passen aan het tactische spel."

"Voor mij was het nooit een doel om in de NBA te spelen. Ik voel me top in de EuroLeague, wat absoluut het hoogste niveau is in Europa. Het is geweldig om in die competitie mee te draaien. Ik denk dat het niveau wel wat onderschat wordt, al zullen de kenners het wel naar waarde schatten."

"EuroLeague-basketbal spreekt me sowieso meer aan dan de NBA, natuurlijk ook omdat ik er zelf in speel. De play-offs in de NBA zijn natuurlijk een ander verhaal. Als de intensiteit stijgt, is het aangenamer om te kijken. Maar in het reguliere seizoen verkies ik zeker de EuroLeague."

Nog een troef van de EuroLeague: de Final 4. "Klopt, die is toch een stuk onvoorspelbaarder dan de play-offs in de NBA. Daar zijn de machtsverhoudingen vaak iets duidelijker. Die voorspelbaarheid heb je niet in de Final 4. Het kan alle kanten uit en dat format spreekt aan."

De EuroLeague heeft - net als de NBA - wel één groot nadeel: de clubs staan hun spelers niet af voor interlands. Zo moeten de Belgian Lions het tijdens het seizoen meestal zonder Sam Van Rossom en Ismael Bako stellen.

"Dat is inderdaad heel jammer, want ik speel graag voor de nationale ploeg", zegt Van Rossom. "De nationale ploegen zijn er het slachtoffer van dat de EuroLeague wil blijven doorspelen. Een land als pakweg Slovenië ziet er zo helemaal anders uit tijdens de kwalificaties. Dat is spijtig."

"Ook de spelers zelf zouden dat graag opgelost zien. Ik heb bij Valencia ook enkele ploegmaats die deze situatie jammer vinden. Hopelijk vinden ze bovenaf ooit een oplossing."

In elk geval zullen de Belgian Lions zich eind volgende week zonder Sam Van Rossom moeten zien te plaatsen voor het EK. "We hebben al een mooie uitgangspositie en ik heb er alle vertrouwen in dat het zal lukken", klinkt het.

"De jongere generatie begint steeds meer zijn stempel te drukken, dat is goed. We hebben een mooie mix tussen opkomend talent en ervaring en daar zit zeker muziek in. Zelf zal ik 36 zijn als volgend jaar het EK plaatsvindt, maar het is absoluut mijn bedoeling om erbij te zijn en het team te helpen."