"Clubs geven veel geld uit aan stages, voeding..., zelden aan psychologie"

Nathan Kahan nam deel aan de Olympische Spelen in Sydney in 2000 en studeerde af als klinisch en sportpsycholoog. Hij maakte kennis met het fenomeen podcast, toen hij in 2007 een recreatieve loper begeleidde op weg naar een marathon. 

De man maakte over het hele traject een podcast "avant la lettre". 13 jaar later pikte Kahan in volle lockdown de draad op. Ondertussen maakte hij al 17 afleveringen.

“Door de lockdown had ik wat extra vrije tijd“, zegt Kahan. “Ik wil in de podcast aandacht voor het psychologische, het mentale aspect van de sport en het presteren: wat maakt van een sporter een topsporter en van een coach een topcoach? Hoe gaan sporters, coaches, kinesisten en mensen uit de omkadering om met wat er in het hoofd gebeurt?"

"Het viel me op dat ze vaak vroegen of wat ze vertelden wel een meerwaarde had. Het is blijkbaar niet evident om over dat psychologische aspect te praten.”

De rode draad in de gesprekken met onder anderen Paul Van den Bosch, Glen De Boeck, Ronald Claes, Ann Devries, Jan Olbrecht of David Bombeke is de complexiteit van de job als begeleider, mentor, coach,… 

Kahan: “Je moet rekening houden met een pak factoren, met jouw verleden en ambitie en met die van jouw atleet. Sport blijft per definitie een activiteit waar de geluksfactor een rol speelt. Je hebt over een boel zaken geen controle, niet als atleet en zeker niet als coach."

"Voetbalcoach Glen De Boeck had het erover. Er is de metafoor met het pokerspel. Je kunt alle juiste beslissingen nemen. Je kent alle statistieken, je kent de psychologie, de regels van het spel. En toch kun je het spel verliezen."

"Maar ook het omgekeerde geldt. Je kunt alle verkeerde beslissingen nemen en toch nog winnen.”

Tenniscoach Ann Devries had het in de podcast over het grote verschil in coaching tussen mannen en vrouwen. Kahan beaamt: “Ik vraag het me al lang af: kunnen experts zeggen dat we zitten te kijken naar het brein van een man of een vrouw?" 

"Er is een gigantische wereld van verschil in de manier van denken van mannen en vrouwen, over sport, over andere zaken. Ik begrijp de visie van Ann en de aandacht voor het begeleiden van emoties die bij vrouwen langer blijven hangen dan bij mannen. We kunnen nog veel vooruitgang boeken, maar het is al moedig om in deze tijden het onderscheid te benoemen.”

Een van de meest opmerkelijke gesprekken had Kahan met zijn collega  Pieterjan Kempynck. Kempynck werkt als coach in de bedrijfswereld. Kahan: “Managers van grote bedrijven worden begeleid door coaches en psychologen. Dat is daar heel gewoon, dat wordt aanvaard." 

"Het verhaal van de American football-coach Bill Campbell is heel bekend. Campbell is de ‘‘trillion dollar coach". Hij begeleidde onder meer Steve Jobs van Apple en Eric Schmidt van Google. Bij de 2 bedrijven zeggen ze dat hun bedrijf zonder Campbell nooit geworden zou zijn wat het nu is."

"Maar in de sport blijft het credo vaak dat we ons niet zwak mogen opstellen en dat we er zelf wel uit geraken. Kempynck heeft gelijk als hij zegt dat men in de sport te veel aandacht heeft voor het puur fysieke en tactische aspect en dat men vaak vergeet om te kijken naar de "kop" op het lichaam."

"Je spreekt tenslotte over het kapitaal van de club, van de atleet, en dat moet renderen, net zoals in een bedrijf.“

Het grote probleem blijft de meetbaarheid van de psychologische inbreng. “Men wil weten waarvoor men betaalt“, ervaart Kahan dat. "En dat is niet altijd makkelijk. Als psycholoog kunnen we niet altijd zeggen waar bepaalde zaken zitten."

"Het wordt ook niet altijd aanvaard dat we iemand confronteren met een probleem en zo een slecht gevoel geven. Terwijl dat op de lange termijn wel beter is dan iemand gewoon over de knie te wrijven."

"Maar het perfect inschatten van de inbreng van de psycholoog in een prestatie blijft moeilijk. Je mag als psycholoog jouw aandeel niet overschatten, maar ook niet onderschatten."

"Mentale begeleiding op zich is geen taboe meer, maar de bereidheid tot financiële inbreng daarvoor blijft moeilijk. Clubs, ploegen en atleten geven veel geld aan trainers, stages, materiaal, voeding, supplementen, noem maar op. Maar het blijft me verbazen hoe moeilijk het is om budgetten voor psychologische begeleiding vrij te maken.“