"De Laet is de verpersoonlijking van het DNA van Antwerp op het veld"

Antwerp doet het dit seizoen uitstekend en overwintert voor het eerst in 28 jaar Europees. En daarvoor mag het onder anderen Ritchie De Laet bedanken. De linksachter speelt dit seizoen beresterk. Hoe belangrijk is hij voor Antwerp?

"Hij is zeer belangrijk op veel vlakken en niet enkel op sportief vlak", zegt Peter Goris. "Ik vind hem op dit ogenblik de beste linksback op de Belgische velden. Ik denk dat hij nooit beter speelde dan dit seizoen."

"Hij heeft niet enkel zijn duelkracht en positiespel, maar ook zijn loopvermogen is immens. Hij is zo gefocust, hij zou zijn been geven om de bal te veroveren. Het is het soort speler die zich elke match opnieuw 100% geeft."

"Maar ik denk dat hij misschien nog belangrijker is als de verpersoonlijking van het DNA van Antwerp op het veld. Hij is de man die de connectie vormt tussen het "oude" Antwerp en het Antwerp dat het aan het worden is."

De Laet is ook enorm geliefd bij de Antwerp-fans. "Hij is zelf ook fan, hé. "Als ik een match verlies, verlies ik niet alleen als speler, maar ook als supporter", vind ik misschien wel de mooiste uitspraak van hem. Dat typeert hem ook. Hij is zelf een kind van Tribune 2, de grote sfeertribune."

Goris herinnert zich een anekdote over De Laet als supporter. "Tijdens de promotiefinale tegen - en in - Roeselare (2017), waar ik zelf op de tribune zat tussen de fans, zag ik plots De Laet naast mij."

"Hij speelde toen bij Aston Villa, al was hij vaak geblesseerd (waardoor hij er waarschijnlijk ook bij was), maar dat typeert hem. Maar ook vooral de manier waarop hij daar stond. Geëmotioneerd en meelevend."

Ook voor de camera fungeert De Laet als spreekbuis voor de spelersgroep. "Het voordeel aan Ritchie is dat hij ook een echte Antwerpenaar is. Het hart op de tong, no-nonsense. Hij zal ook niet liegen. Na zijn doelpunt tegen Loedogorets zei hij ook gewoon dat hij met de arm had gescoord. Hij windt er geen doekjes rond."

"Voor de derby tegen Beerschot wou de harde kern de spelersgroep nog eens spreken, om te zeggen hoe belangrijk die wedstrijd was. Ritchie is dan de speler die naar voren stapte en een speech gaf waarvan je merkte dat hij één van hen was. Dat is heel mooi om te zien, hoe je als speler zoveel van een club in jezelf kan hebben."

Na passages in Engeland en Australië kwam De Laet weer terecht bij de club van zijn hart. "Dat hij er nog zo'n prominente rol zou spelen, had ik niet verwacht", geeft Goris toe. "Ik weet ook niet of hij dat zelf had verwacht, want hij heeft een hobbelig parcours gehad."

"Als ik hem in 2017 op die tribune zag staan, zwaar geblesseerd ook, had ik nooit verwacht dat hij het jaar nadien plots bij Antwerp zou staan. En niet alleen dat, maar ook nog eens in sneltreinvaart basisspeler zou worden en alleen maar groeide. Hij is 32, maar dat zie je er niet aan. Hij heeft nog altijd de grinta en het loopvermogen van een jong veulen."

"Ik heb soms het gevoel dat hij aan zijn tweede jeugd is begonnen. Ik heb het gevoel dat hij nu eindelijk aan de top zit, waar hij altijd wel heeft gehoord."