"Het geprogrammeerde voetbal van Anderlecht en het zwakste Club Brugge in jaren"

Na het verlies gisteren op het Kiel was Anderlecht-coach Vincent Kompany naar eigen zeggen "kwaad en verveeld". Dat is nog niet vaak gebeurd. Want Kompany draagt altijd een positieve boodschap van hoop uit, predikt al een tijd geduld voor de jonge ploeg en de evolutie.

Maar nu was hij streng geweest, zei hij, en had hij op de man gespeeld in de kleedkamer. Het is een beetje vreemd dat hij in de kleedkamer had gezegd dat hij de spelers naar buiten uit zou verdedigen, maar goed: hij viel ze dan toch een beetje af.

Het was opnieuw een teleurstelling voor Anderlecht, zoveel is zeker. In de analyse ligt de nadruk heel sterk op gebrek aan gretigheid, persoonlijkheid, energie, de wil om te werken, om te verdedigen... Dat is zeker een deel van de verklaring. Het contrast op dat vlak met Beerschot was ook heel erg groot.

Maar de vraag luidt ook - en die bedenking wordt ook intern gemaakt - of dat geprogrammeerde voetbal van Anderlecht misschien niet te voorspelbaar is geworden. En bijgevolg ook makkelijk te verdedigen. Zoals Beerschot dat deed door de flanken te blokkeren en centraal de immer kerende paslijnen af te sluiten. Zo moeilijk bleek dat niet te zijn.

Er is nood aan misschien wat meer variatie in het voetbal, meer intuïtie, minder voorspelbaarheid. Het echte gevaar en de kansen in het slot kwamen er ook pas toen spelers acties maakten en er sneller diepgang werd gemaakt en gezocht.

Het had al bij al nog 2-2 kunnen zijn, maar toen was het eigenlijk al een beetje te laat. Dus een veelgehoorde opmerking: "Veel werk aan de winkel, ook aan de manier van voetballen."

Bij die andere paarse ploeg waren er dan weer niets dan lachende gezichten: weer gewonnen, tweede in de stand, spektakelvoetbal en veel lof van iedereen. Beerschot maakt een goeie beurt na zijn promotie naar 1A.

En promovendi die een goede indruk maken bij hun rentree of entree op het hoogste niveau, zijn eigenlijk een redelijke constante de voorbije jaren. Dat was zo met Antwerp, met KV Mechelen, dit jaar ook met Leuven en zeker met Beerschot.

Zowat alles wat voetbal aantrekkelijk maakt, zit in het spel van Beerschot: aanvalslust, passie, energie, spelvreugde, goed voetbal, voorbeeldige mentaliteit, met dat heel goede middenveld met werkkracht, loopvermogen en diepgang, complementariteit.

En met de 19-jarige - dat wil ik toch nog altijd even onderstrepen - Coulibaly, huurling van Sheffield, die nu eigenlijk al top is. En daarvoor dat trio dat we stilaan kennen. Met uiteraard Holzhauser, die nu een beetje vanaf de zijkant voetbalt, met zijn fenomenale traptechniek en zoveel meer.

Je hebt die beweeglijke dribbelaar Tissoudali, dat is ook een ontdekking voor wie vooral 1A volgt, zoals ik. En daar komt nog eens Suzuki bij.

En achterin stond het ook eigenlijk lang redelijk stevig. En dat zijn alles bij elkaar en met respect gezegd onbekende jongens, die taakbewust, gretig verdedigen.

In de 1e helft vielen er ook nog eens 2 geblesseerd uit, die moet je dan ook maar vervangen. Chapeau voor de coach, Hernan Losada. Zonde van de lege tribunes, want bij matchen van Beerschot dit seizoen hebben de afwezigen vreselijk ongelijk.

Club Brugge zwoegde zich zaterdag naar een 1-0 tegen Kortrijk. Of dat genoeg was voor het duel met Dortmund morgen in de Champions League? Dat is natuurlijk een andere wedstrijd.

De volgende ronde in de Champions League of overwinteren in de Europa League wordt vooral, denk ik, gespeeld in de 2 wedstrijden daarna.

Het gevoel bij Club Brugge is deze dagen dubbel. Ze staan alleen op kop in het klassement, dat is goed. Maar het is wel het zwakst presterende Club in een paar jaar. Ook dat besef is er intern.

Dat zie je aan de cijfers, die spreken voor zich: dit seizoen leverde het al 13 punten in, vorig jaar was dat pas het geval na 22 speeldagen. Het verloor al 3 keer, vorig hele seizoen maar 1 keer.

Maar er zijn vooral ook nauwelijks overtuigende overwinningen. Er was even een opflakkering tegen Eupen, Zulte Waregem en Anderlecht. Toen won het vlot, maar de trein is nadien toch niet echt vertrokken geraakt.

Het diepespitsenprobleem is natuurlijk al vaker aangekaart. Ik vond dat Philippe Clement opvallend verwees naar de zwakke prestatie van de nog altijd piepjonge Badji. 

Maar wat ook anders altijd kwaliteit garandeert - namelijk Vanaken en Vormer, dat is ook veel minder. Het uitvoetballen van Deli was alweer dramatisch. Er zit geen vaart in het voetbal van Club Brugge. Het is gewoon collectief en individueel veel minder. De defensie is minder stabiel, de doelman is niet onoverwinnelijk zoals vorig jaar.

De voorbije jaren kon je eigenlijk je stemformulier dat er straks aankomt voor de Gouden Schoen, gewoon vullen met 3 spelers van Club Brugge. En nu is er voorlopig geen enkele die daar zeker op moet. Maar zoals gezegd: het is leider in het klassement, dus de rest doet niet beter.

Bij Racing Genk heeft nieuwe coach John van den Brom zijn start niet gemist met een 4-1 tegen Moeskroen. Dat was een lekker begin, maar voor alle duidelijkheid toch na de rust.

Dat zei hij trouwens zelf ook: wat de spelers voor de rust hebben laten zien met het vertrouwen van 4 overwinningen de voorbije weken was ongelooflijk zwak.

Tegen Moeskroen dan nog. Dat is een ploeg die een maand niet gevoetbald heeft, die weken door corona zelfs niet getraind heeft, met een bus spelers die ook besmet zijn geweest. Die zijn er dan wel weer en zijn negatief, maar die zijn toch nog niet fit.

Moeskroen was veruit de betere ploeg voor de rust: gedurfd gevoetbald, goede kansen gehad. Het was pover bij Genk, maar dat werd in de 2e helft rechtgetrokken. En dan toch vooral door individuele kwaliteiten. 

Ito scoorde net voor de rust, dat was belangrijk. Zeker ook Bongonda, die zit nu al een paar weken in een geweldige vorm. Dat is er bijvoorbeeld wel één voor dat genoemde stemformulier. En Heynen op het middenveld is een sleutelspeler voor eventueel succes dit seizoen, iedereen zegt dat en weet dat, ook Van den Brom. Hij is sterk, slim, heeft vista en heel goede voeten. Hij is een leidersfiguur en zeer gemist op dat middenveld bij Genk het voorbije jaar.

Kijk: Genk heeft al afgezien dit seizoen. Het had 3 trainers, tussendoor 2 keer een interim met Olivieri. Het had eerst een reeks wat gelukkige overwinningen en pakte toch punten en Genk is nu tweede op 1 puntje van Club Brugge.

Dus deze zeer bijzondere competitie is er een - denk ik - waar iedereen lijkt te mogen dromen van iets speciaals.