Kenny De Ketele: "Als er volgend jaar maar een olympische medaille rond mijn nek hangt"

Kenny De Ketele is een vaste waarde in het Kuipke. Vorig jaar won hij voor de 4e keer op de Gentse velodroom, maar dit jaar heeft het virus een streep getrokken door de zesdaagse.

"Ik heb er vaak aan gedacht deze week", vertelt hij aan Sporza. "En als ik het vergeten was, waren er wel anderen die me eraan deden herinneren."

"Wekenlang kijk ik uit naar de zesdaagse hier. Je voelt de zenuwen, je schat je kansen in, ik ga slapen bij mijn verzorger... het is er allemaal niet bij dit jaar." 

"We missen het allemaal. In de zomer heb je de Gentse Feesten, in de winter is er de Gentse Zesdaagse. Maar nu oogt het Kuipke helaas leeg."

"Hopelijk komen er volgend jaar betere tijden aan. Elke toeschouwer mag me dan lastigvallen", belooft De Ketele met een glimlach.

Geen zesdaagse dit jaar, wat gaat Kenny De Ketele missen?

"Voor het eerst in mijn leven beleef ik een winter zonder competitie. Dat voelt ongemakkelijk", gaat Kenny De Ketele voort.

"Ondertussen heb ik mezelf nieuwe doelen gesteld. Eind januari, begin februari koers ik weer op de weg. Hopelijk weer in Spanje zoals dit jaar."

Na de eerste koersweken richt De Ketele zijn vizier op de Olympische Spelen. Samen met youngster Robbe Ghys (23) rijdt hij de ploegkoers in Japan. Tokio heeft zijn carrière met een jaar verlengd.

"Ik weet niet of ik volgend jaar nog gekoerst zou hebben als ze niet uitgesteld zouden zijn", vertelt De Ketele (35). "Een geluk bij een ongeluk dus, want ik ben best blij dat ik een jaar langer mag koersen. Mijn verhaal is nog niet afgelopen."

Tokio is de grote wortel die voor De Keteles neus hangt. Op het podium eindigen, is zijn ultieme doel. "Welke medaille, maakt me nu nog niet uit. Als er maar een om mijn nek hangt", lacht hij.

"Dan kan ik volgende winter nog een keer schitteren in de zesdaagses. Daarna sta ik klaar voor de jeugd. Ze staan te drummen, maar eerst wil ik zelf nog geschiedenis schrijven", besluit De Ketele.