Dirk Van Tichelt, sporter met pensioen: "Ben al enkele kilo's aangekomen"

"Ik heb mijn carrière moeten stopzetten door een hardnekkige blessure aan mijn nek. En dat is nog steeds niet opgelost. Ik ben dus nog aan het revalideren."

"Ik heb al een hele tijd niet meer op een tatami gestaan. Het is dus al een poosje dat ik niet meer echt in het dagelijkse trainingsritme zit. Maar ik heb lange tijd gehoopt dat het nog goed ging komen, dus leefde ik wel nog op het ritme van een topsporter."

"Nu is dat gevoel wel weg, maar ik ben nog steeds vooral bezig met mijn revalidatie. Ik merk wel dat ik minder slaap nodig heb. Ik blijf soms wat later op en 's ochtends ben ik altijd vroeg wakker."

"Vroeger kon ik makkelijker blijven liggen. Ik denk dat dat komt omdat ik niet meer zo vermoeid ben van die zware trainingen. Die extreme vermoeidheid is er niet meer. En eerlijk gezegd mis ik het wel een beetje om helemaal afgepeigerd in de zetel liggen na een zware training."

"Ik moet toegeven dat ik al enkele kilo’s bijgekomen ben. Ik ben mijn schade aan het inhalen (lacht). De innerlijke rem is er niet meer."

"Als topsporter kan je dat nooit loslaten. Als je eens zondigt, voel je je toch altijd wat schuldig, want er is altijd wel een belangrijke wedstrijd in het verschiet."

"Ik heb me dus de laatste tijd wel een beetje laten gaan, al is het nu al wat gebeterd. Die initiële drang is al afgenomen. Ik het begin dacht ik: hoeveel chips zou ik kunnen eten? En dan probeerde ik dat uit (lacht). Of ik passeerde een bakker en kocht een hele hoop koffiekoeken. Dat was wellicht een reactie op 20 jaar sober leven."

"Maar de drang is al aan het minderen. Ik heb alle vettigheid die op mijn verlanglijstje stond al gehad. Ik voel wel aan mijn lichaam dat dat niet gezond is. Het lijkt wel of mijn lichaam daartegen reageert. Laat dat mijn goede voornemen zijn in 2021: de extra kilo’s er weer af."

“Ik ben dus nog aan het revalideren, maar ik ben zeker van plan om judo te blijven doen. Er verandert natuurlijk veel. Je bent niet meer gebonden aan een schema, het is allemaal vrijblijvender, maar ik denk toch niet dat ik judo zou kunnen missen."

"Ik hoop echt dat die verdomde nekblessure binnenkort achter de rug is, dat ik weer op de judomat kan verschijnen. Zodra het mag, sta ik weer op de tatami. Want ik wil toch wel blijven sporten. Dat is niet uit ijdelheid, maar omdat ik het graag doe."

"Als judoka heb je uiteraard een gespierd lichaam, maar dat interesseerde me niet echt. Ik was niet het type dat voor de spiegel zijn eigen spieren stond te bewonderen (lacht). Het was gewoon het gevolg van mijn sportleven. Geen doel op zich."

"Het leuke is nu vooral dat je kan sporten op je eigen ritme, wanneer je er zin in hebt, op je eigen tempo. Gewoon gaan lopen en daarvan genieten. Dat kon vroeger niet. Ik was een keiharde op training. Half-half, dat bestond bij mij niet. Het was altijd 100%. Ik wou niet falen op training. Ik gaf me altijd volledig. Ik voerde mijn trainingsschema’s tot op de letter uit. Nu hoeft dat niet meer. De dwang is weg."

"Ik ben licentiaat LO. Sport is mijn leven, zeker judo. Ik zal altijd in de judosport actief blijven, ik zou graag trainer worden. Maar op welk niveau? Dat weet ik niet. Dat kan ook gewoon hier in de judoclub in Brecht zijn. Hopelijk kan ik ook op hoog niveau actief blijven in de judosport, maar ook een leven als coach in een fitnesscenter zie ik wel zitten. Ook turnleerkracht op een school staat mij aan."

"Ik wil ook wel sparringpartner blijven voor Matthias Casse, maar eerlijk gezegd zie ik daar niet meteen een grote toekomst in. Matthias is een topper. Vroeger kon ik hem zelf nog pijn doen, maar hoe minder je getraind bent, hoe moeilijker dat wordt. En hoe pijnlijker dat wordt. Dat is dus geen lange  termijnplan (lacht)."

"Tijdens mijn carrière vond ik het altijd jammer dat ik nooit naar muziekfestivals kon. Werchter, Tomorrowland. Dat heb ik echt gemist. Op het einde van de zomer was er altijd het WK. De hele zomer stond dus in teken van dat WK. Keihard trainen, leven als een pater. Een festival was uit den boze."

"Daar kijk ik nu echt naar uit. Maar corona heeft er voorlopig een stokje voor gestoken. Nog even langer wachten dus. Verder is het ook heel fijn om in de toekomst wel aanwezig te kunnen zijn op verjaardagsfeestjes van familie, trouwfeesten, communies, … noem maar op. Dat heb ik in het verleden heel
vaak gemist."