Aster Nzeyimana licht laatste 4 EK-klanten door: "Rossi deed bij Hongarije wat Leekens niet kon"

Berti Vogts, Alex McLeish, Craig Levein, Gordon Strachan en nog vijf anderen: de lijst van managers die zich de voorbije 22 jaar de tanden stuk beten op een Schotse kwalificatie voor een groot toernooi is redelijk indrukwekkend.

Enter Steve Clarke: de minzame Chelsea-legende deed datgene waar al die voorgaande namen niet in slaagden. Schotland ontdeed zich donderdag van Servië - na een gemiste strafschop van alweer Aleksandar Mitrovic -  en dat was niet eens onverdiend.

Nochtans loopt niemand écht hoog op van de Schotse ploeg: ze hebben drie spelers van topniveau, met John McGinn, Andy Robertson en Kieran Tierney. Die laatste zijn twee allebei linksachter, lekker handig.

Maar voor de rest is het een matig elftal, zoals de Rode Duivels kunnen getuigen. Lukaku en co wonnen vorig jaar met 3-0 en 0-4 in wat twee non-matchen waren.

Nee, de Schotten hadden duidelijk een coach nodig die hen kon raken. En hoewel Steve Clarke met 4 nederlagen op 5 matchen begon, zette hij daarna tegen tegenstanders van gelijkaardig niveau een secuur blok neer. Met drie achterin, McGinn als katalysator in de omschakeling en de snelheid van onder meer Christie en McGregor kan er wel wat. De laatste nederlaag dateert al van juni 2019, 9 matchen geleden.

Kan Schotland verrassen op het EK? Engeland en Kroatië zijn sowieso op papier sterker, maar Tsjechië legden ze de voorbije maanden nog twee keer over de knie. Als ze het geluk van hun Ierse buren kunnen lenen: zeker. Met direct voetbal en veel overgave. The Scotland Way.

Hier in ons land kennen we de Hongaarse ploeg vooral nog van het EK 2016. Ze verloren er met 4-0 van de Rode Duivels, maar bleven  wel na 28 jaar afwezigheid ongeslagen in een groep met onder meer Portugal. Het werd in eigen land gezien als een succes. Alleen schiet van die Hongaarse ploeg vandaag nog maar weinig over.

De oudgedienden van toen - Kiraly, Gera, Dzsudzsak - zijn vervangen door beloften-turned-sterkhouders, met Dominik Szoboszolai als exponent. De wonderboy van RB Salzburg bevestigde al het goede wat over hem gezegd en geschreven wordt. Met een weergaloze knal, goed voor de 2-1 tegen IJsland, beklonk hij een spectaculaire terugkeer van Hongarije.

Het ticket voor volgend jaar is binnen, en dat mag je gerust ook hier de triomf van de coach noemen: Marco Rossi. Een eigenzinnige Italiaan, echte globetrotter. In 2012 in Hongarije neergestreken, het goed gedaan bij enkele clubs en in juni 2018 bij de nationale trots een zekere Georges Leekens opgevolgd. En hier was het werk zeker niet voor 90% afgewerkt.

Rossi moest puin ruimen na zéér teleurstellende resultaten en is daar echt wel in geslaagd. Stapsgewijs. Vooral in het begin met wisselend succes, maar wel met een doorgedreven inpassen van de nieuwe generatie. En nu dus naar dat langverwachte EK, met twee groepsmatchen in eigen land. Dat die tegen Portugal en Frankrijk (en ook nog Duitsland) zijn, dat is niet van tel: een bomvolle Puskas Arena, dáár kruisen de voetbalgekke Hongaren de vingers voor.

Slovakije: samen met buurland Tsjechië het op 3 na jongste land in Europa, maar wel al goed voor z'n 3e groot voetbaltoernooi. En toch was het donderdag de meest emotionele avond die het Slovaakse voetbal al mogen beleven heeft, zo vertelde Stefan Tarkovic, de bondscoach.

De omstandigheden waren er ook naar, natuurlijk: een 0-1-voorsprong in blessuretijd te grabbel gooien, om dan diep in de verlengingen toch nog de 1-2 te maken. En dan heb je nog dat onwaarschijnlijke verhaal van de bondscoach zelf: het was Tarkovic zijn allereerste wedstrijd! Speciaal aangesteld voor dit duel. Zijn voorganger Pavel Hapal vloog minder dan een maand geleden buiten, na een teleurstellende 1 op 12 in de Nations League. De Slovaakse voetbalbond hoopte op een shock-effect, en kreeg het ook.

Wat spelers betreft is het niet gek dat Tarkovic op de ervaren mannen rekende. Marek Hamsik zult u wel kennen, net als Patrik Hrosovsky van Genk, ingevallen. Martin Skrtel was er zonder blessure ook altijd bijgeweest. Met ook nog Pekarik, Duris, Kucka, Mak en Hubocan wordt de gemiddelde leeftijd ruim boven de 26 getrokken. De Slovaken wéten dat de nieuwe generatie voorlopig uit blijft.

Robert Bozenik van Feyenoord is zowat de enige die er zit aan te komen. Met 4 spelers boven de 30 in de basiself is het tegenwoordig korte termijn denken in Slovakije. Maar ze zijn er wél bij, volgende zomer, in een overigens niet onoverkomelijke groep met Spanje, Polen en Zweden.

"Alles wat Noord-Macedonië ooit gepresteerd heeft, is dankzij hem." Ferme quote van bondscoach Igor Angelovski over Goran Pandev, beter bekend als Mister (Noord-)Macedonië.

Geboren in juli 83. Dit jaar 20 jaar prof. In 2010 alles gewonnen met Inter en donderdag de absolute held tegen Georgië. Wie anders? Symbolischer kon niet. Het was trouwens Angelovski die de brokken tussen Pandev en de nationale ploeg lijmde in 2015, na een tweejarige afwezigheid van de superster. Het bleek veruit zijn belangrijkste daad. Want 19 jaar na Pandevs eerste wedstrijd is hij nog altijd de superster.

Al oogt de frontlinie niet verkeerd, met Nestorovski van Udinese en Napoli's Elmas. Voeg daar nog Alioski van Leeds aan toe en je hebt een land dat Divisie D ontgroeid is: sinds dit jaar spelen ze in Divisie C.

Het EK zelf wordt één grote emotrip, want Noord-Macedonië was er nog nooit bij. En dat het veel betekent voor de bevolking bleek uit de massale vieringen in Skopje. Premier Zoran Zaev beloonde prompt de hele ploeg 10.000 euro. Niemand die nu al bezig is met tegenstanders Oostenrijk, Nederland en Oekraïne.