Ook scheidsrechters missen het publiek: "Maar spelers reageren rustiger en correcter"

Niet alleen voor de 22 spelers op het terrein is voetballen zonder fans anders, ook voor de scheidsrechters is het een andere ervaring, bevestigt Verboomen. "Dat begint al bij de opwarming. Normaal is er dan al publiek en sfeer, nu is het muisstil. Dat is wel jammer. En ook tijdens de match is de beleving totaal weg."

Maar zonder publiek is de sfeer op het veld gemoedelijker. "De spelers reageren rustiger. De eenvoudige reden is dat ze niet moeten roepen. Ze kunnen gewoon praten, want dat horen we nu ook wel. Maar ook het theatrale om zo het publiek achter de ploeg te krijgen, valt sowieso weg. Dat is heel positief voor ons. Ze reageren rustiger en correcter."

"Ook de communicatie is zeker makkelijker. Met de spelers, tussen de scheidsrechters, ... Maar je hoort ook wat de spelers gaan doen bij een vrije trap bijvoorbeeld. Dat is voor ons heel belangrijk om al te kunnen anticiperen."

Maar er zijn ook nadelen aan het spelen zonder publiek. "Het is moeilijker om de focus te behouden. Op cruciale fases in het strafschopgebied ben je sowieso bij de les, maar als de ploegen de bal minutenlang rondspelen, is het toch lastiger. Dan moeten we wel eens tegen elkaar zeggen: "Wakker blijven.". De externe prikkel om de focus te bewaren, is weg. Normaal krijgen we feedback op elke beslissing."

Wat is dan Verboomens conclusie, is het makkelijker of moeilijker zonder publiek? "Het is anders. Dit seizoen heb ik al 2 matchen gefloten zonder een kaart te trekken. De intensiteit van de overtredingen ligt dus lager. Maar ik mis het publiek wel, 100 procent. Ik hoop dat ze snel terug zijn. En dan mogen ze zelfs fluiten en roepen, als het correct is." 

"Het negatieve hoeft voor mij niet, maar op dat vlak is het makkelijker om voor een vol stadion te spelen dan voor weinig publiek. Als er veel publiek zit wordt alles vaag, je hoort echt niet wat mensen precies roepen."

Ook Lawrence Visser is het voetbal zonder publiek ondertussen al gewoon. "In het begin was het zeker aanpassen." Net als Verboomen ervaart hij voetbal zonder publiek als iets "heel anders": "De fans zijn heel belangrijk, ze zorgen voor de sfeer. Zeker bij de opkomst is er iets minder kippenvel dan gewoonlijk."

Refs zijn het gewoon van reactie te krijgen vanuit de tribunes op elk fluitsignaal. Nu krijgen ze niks te horen. "Dat is ook iets wat het anders maakt. Natuurlijk reageren de spelers ook. En als een speler in een leeg stadion reageert, komt het toch meer door bij ons. Het is zeker anders fluiten en het geeft toch iets minder druk voor de scheidsrechter op het veld."

Visser stelt ook vast dat de spelers rustiger zijn geworden. "Maar ik weet niet of dat momenteel een positief ding is in ons voetbal. We hebben de supporters nodig voor de sfeer, maar ook voor meer focus, zowel bij scheidsrechters als spelers."

In tegenstelling tot Verboomen vindt Visser wel dat hij iets meer moet bestraffen: "Ik las in een artikel dat er meer strafschoppen worden gefloten. Ik denk dat dat ook te maken heeft met die focus. Spelers zijn misschien iets minder gefocust, waardoor ze sneller fouten maken."

Zonder publiek lijkt het soms op oefenmatchen. Visser beaamt dat de concentratie van de refs extra aandacht vraagt: "Wij gebruiken onze communicatieset om elkaar op te peppen om gefocust te blijven. Fluiten in een stadion met duizenden toeschouwers die achter het voetbal staan, die lawaai en plezier maken, geeft ook voor een scheidsrechtersteam extra focus. In dat opzicht missen we de fans in het stadion. Hun reacties maken de charme uit van het voetbal."

Kortom: is het nu makkelijker of moeilijker zonder publiek? "Daar kan ik niet meteen op antwoorden. Het blijft hetzelfde. We stappen dat veld op met 1 doel: zorgen dat de wedstrijd zo correct mogelijk verloopt. Of er dan meer of minder beslissingen zijn? Het moet gewoon goed zijn."

Visser hoopt alleszins dat de fans, ook al zijn ze soms niet lief voor hen, snel terugkeren: "Natuurlijk. Wij houden ook van voetbal en van de passie die in de stadions zit. Langs de andere kant mogen we ook blij zijn dat we onze favoriete sport nog kunnen uitoefenen, maar ik hoop dat ze er snel weer bij zijn."