"Antwerpen staat weer helemaal op de voetbalkaart en dat is een geweldige zaak"

Beginnen doen we met de derby-zege van Antwerp tegen Beerschot. Er is grote tevredenheid op de Bosuil, want de tussentijdse balans oogt eind oktober gewoon zeer goed. Antwerp heeft de beker gewonnen (wat al een eeuwigheid geleden lijkt), boekte een Europese overwinning na lange afwezigheid, won de derby en staat eerste.

Trainer Ivan Leko noemde het zelfs een even straf mirakel als de landstitel van Leicester City een paar jaar geleden in Engeland. Dat is er misschien een klein beetje over. Alles bij mekaar presteert Antwerp ook niet boven de verwachtingen. Er is daar geld en ook kwaliteit en ambitie. De top is een must voor de bazen.

Tegen Beerschot was er weinig overschot, ook wel door die midweekmatch in Europa. Een gelijkspel was logischer geweest, want Beerschot deed het ook heel goed met leuk voetbal. En dan gaf zijn beste speler Holzhauser niet eens thuis. 

Het was gewoon een goeie derby, al moeten we zeggen dat de ziel eruit was door de afwezigheid van de fans. Maar oké, Antwerpen staat weer helemaal op de voetbalkaart en dat is een geweldige zaak voor ons voetbal.

Beerschot en Antwerp zijn 2 clubs met niet alleen traditie, maar ook met veel mogelijkheden: financieel sterk, ambitie en met gezonde structuren, lijkt mij. Dan kun je je alleen maar afvragen hoe die bestuurders uit het verleden erin zijn geslaagd om die 2 mooie clubs jarenlang zo te mismeesteren. Die vraag mogen ze zich vanmorgen toch 1 keer even stellen.

De 2-1-nederlaag van Club Brugge bij OH Leuven was zeker verrassend, want Club verliest niet vaak. Het had ook niet gehoeven. Zoals coach Clement aangaf: als Club beter had afgewerkt, de spitsen meer overzicht hadden gehad of als Leuven-doelman Romo het niet zo goed had gedaan, was het resultaat misschien anders geweest.

Het goeie nieuws was dat Club Brugge met focus, gedrevenheid en inzet voetbalde. Dat is tussen Europese opdrachten niet vanzelfsprekend. Club stuurde en domineerde. Het is dus een nederlaag die niet het gevolg is van decompressie na de Champions League-zege bij Zenit of onderschatting van de tegenstander.

Maar goed, puntenverlies in de reguliere competitie is in dit bijzondere seizoen mogelijk wel een beetje kwalijker dan normaal. Je weet nooit wat corona de komende maanden nog uitspookt in ons voetbal. Wie weet moeten ze ineens na 21 speeldagen de competitie stopzetten en de stand definitief verklaren. Je zal dan maar net derde staan.

Ik moet zeggen, en dat is niet de eerste keer, Club Brugge heeft een beetje moeite met verliezen. Dat komt ervan als dat niet vaak gebeurt. In Leuven was er bijvoorbeeld voortdurend gezeur tegen en over de scheidsrechter. Hans Vanaken liet na de match ook duidelijk tussen de lijnen weten wat hij van het voetbal van OHL vond, en dat leek me niet al te veel.

Ruud Vormer deed het ook al een keer in Extra Time, al moest hij er toen zelf een beetje om lachen. Dat was na de nederlaag thuis tegen Beerschot. Ik zou zeggen: dat is nergens voor nodig. Club is nu eenmaal al jaren de te kloppen ploeg in België.

Philippe Clement verwijst in de Champions League altijd graag naar de grotere budgetten van de 3 tegenstanders. Als je die redenering zou doortrekken naar België, dan zou Club Brugge elke match moeten winnen. Maar zo werkt het niet in de sport.

Bij OHL, dat 11 op 15 pakt, was coach Brys wel tevreden met die mooie overwinning en de plaats in het klassement. Maar hij zei achteraf: "Zo winnen, met zo weinig balbezit en zo weinig controle over de match, dat is een eindig verhaal." Dat is een zeer correcte inschatting van een ervaren trainer die de lat heel hoog legt. 

Leuven verdient alle lof. Spelers als Mercier, Sowah, Henry, die zijn sensationeel. Leuven countert geweldig en creëert altijd veel kansen. Maar het zit de laatste paar weken, anders dan in het begin van het seizoen, ook niet tegen. 

Brys weet dat zijn elftal voor succes op langere termijn stabieler moet worden, hij wil zelf de bal meer hebben. Maar nog een keer: chapeau voor wat Brys in die moeilijke omstandigheden met zijn ploeg al heeft neergezet.

Ik denk dat het zaterdag ook genieten was voor een aantal bestuursleden die een paar jaar geleden de overname van King Power doorgeduwd heeft. Zij zagen daar toen de geweldige mogelijkheden van in.

Ze werden uitgelachen, want ze verkochten de ziel van hun club aan een Thai. De eerste paar jaren waren moeilijk, enkel de grasvelden waren op niveau en OHL tuimelde bijna uit het profvoetbal. De kritiek was genadeloos, maar vandaag hoor je daar nog weinig van.

Er staat een mooi stadion en ook een geweldig oefencomplex. Het is een uitstekend georganiseerde club, de jeugd is er nog altijd en ze spelen nog altijd het nummer "Sweet Caroline" bij een goal van OHL. Dus die paar moedige bestuurders mogen misschien wel een keer gefeliciteerd worden door de roepers van toen.

De andere verrassing van het weekend was de nederlaag van Standard op STVV. Het was een wedstrijd zoals we die niet meer verwacht hadden van de ploeg van Montanier, en hijzelf duidelijk ook niet.

In Europa was het tegen Rangers al een teleurstelling, maar dat is in principe een goeie tegenstander en die wolkbreuk in de tweede helft hielp ook al niet om te voetballen.

Maar op Stayen was er naast geen kwaliteit ook weinig bezieling of overtuiging. Eigenlijk het soort non-match die alle voorgangers van Montanier zo hebben gefrustreerd. Het verlies komt ook net op het moment dat de Rouches leider konden worden en ze speelden tegen een bijzonder zwak en kwetsbaar Sint-Truiden.

Zo zitten ze in Luik na sterke prestaties tegen Charleroi en Club - Standard leek toen misschien wel de echte challenger van Club Brugge te zijn - toch weer met twijfels. Dat lijkt me niet ideaal met een Europese verplaatsing naar Lissabon in het verschiet.