Terug van weggeweest op Roland Garros: Jelena Ostapenko

Herinnert u zich Jelena Ostapenko nog? 10 juni 2017, twee dagen na haar twintigste verjaardag, was de dag dat zij als eerste Letse tennisster een grandslamtoernooi speelde en won, en dat dan nog als ongeplaatste speelster want 47° op de wereldranglijst.

Het was wereldnieuws want Ostapenko versloeg niemand minder dan Simona Halep, op dat moment de beste gravelspeelster in de wereld. Ostapenko sprong van plaats 47 naar 12, ze zou het jaar beëindigen in de top 10. De WTA riep haar uit tot ‘most improved player of the year’.

Ostapenko maakte indruk met haar totale onbevangenheid op de baan. De energie spatte ervan af, de kreten en verwensingen vlogen in het rond, ze ging met haar alles-of-niets tennis voor winners vanuit alle mogelijk en onmogelijke hoeken op de baan. Ze werd zelfs vergeleken met een Formule 1-racer, voluit van start tot finish. 

Niet dat Ostapenko helemaal uit het niets kwam. Bij de junioren had ze als 14-jarige Wimbledon al gewonnen, en in 2016 en 2017 had Ostapenko al flitsen van haar grote klasse laten zien. 

Maar Roland Garros zou het begin zijn van een carrière aan de top. Niet dus. Niet dat Ostapenko niks meer liet zien, in 2018 bereikte ze nog de halve finale op Wimbledon, maar de hoogtepunten werden schaars. Eind 2018 was Ostapenko uit de top 20 gezakt. 

2019 was een slecht jaar. Haar vader Jevgenijs had haar net voor nieuwjaar naar de luchthaven gebracht voor de jaarlijkse trip naar down-under. Een paar dagen later, net voor het toernooi in Auckland kreeg Ostapenko het bericht dat haar vader onverwacht overleden was.

Ostapenko vloog terug voor de begrafenis, maakte opnieuw de reis naar Melbourne waar ze in de tweede ronde verloor. "Mijn vader geloofde altijd in mij. Ik moest spelen, in Letland blijven was nog harder geweest", zei Ostapenko.

Het overlijden van haar vader was wel het begin van een zware periode. Gedurende vijf maanden kon ze maar één keer twee matchen na mekaar winnen. De kentering kwam er pas echt in het najaar. Na een finale in Linz won ze het toernooi van Luxemburg. Maar op de WTA-ranking was ze naar plaats 44 gezakt.

Opvallend, na haar titel in Parijs in 2017 verloor Ostapenko op Roland Garros twee keer in de eerste ronde. Vandaag, na een indrukwekkende overwinning tegen de als tweede geplaatste Karolina Pliskova staat Ostapenko nog eens in de derde ronde.

Op haar persconferentie(s) hier had Ostapenko het over de voorbije tijd: "Drie jaar geleden kende niemand me", zei ze. "Ik kan moeilijk vergelijken met toen. Ik speelde toen zonder de minste schrik."

"Nu is het anders toch. Iedereen weet wie ik ben en hoe ik speel. 2017 zit in mijn geheugen, het was de mooiste overwinning in mijn carrière. Maar ik moet verder, de wereld stopt niet met draaien na één grandslamtitel. Ik wil meer."

"Ik wil opnieuw naar de top 10, de top 5. Nog een grandslam winnen. Ik doe het stap na stap. Ik ben nog altijd een agressieve speelster.  Daarmee win ik matchen. Regelmaat is de sleutel."

Maar niet alleen regelmaat. Ostapenko is ook te rade gegaan bij een paar psychologen en nu heeft ze er een met wie het klikt. "Het is niet makkelijk om een goede psycholoog te vinden", vertelt ze.

"Maar het kan voor een professionele sporter echt wel helpen. Je mag niet denken dat je zwak bent als je iemand om hulp gaat vragen. En het moet ook uit jezelf komen."

"De psycholoog reikt middeltjes aan om je stress, je zenuwen te beheersen. Maar het is hard werken. Hij wijst je de weg, maar je moet het zelf wel doen."

Nu Ostapenko het tweede reekshoofd Pliskova heeft uitgeschakeld heb ik het gevoel dat Ostapenko wel eens een schaduwfavoriet voor de titel zou kunnen worden.