Opnieuw een Pedersen-scenario op het WK? Houd rekening met deze outsiders

Vorig jaar stond het bij de start al bijna vast: alleskunner Mathieu van der Poel zou wereldkampioen worden. Maar in een kletsnat Yorkshire kreeg de Nederlander een klop van de hamer. De Deen Mads Pedersen trok naar de streep met rappe man Matteo Trentin, maar verraste de Italiaan naar ieders verbazing.

Ook dit jaar belooft er regen op de renners te vallen tijdens de wegrit. Om u voor te bereiden op eventuele verrassingen aan de meet sommen we al enkele namen op die u misschien niet zou verwachten in de regenboogtrui.

Topfavoriet Wout van Aert kan maar beter opletten met die andere crosser, Tom Pidcock. De Brit bewees onlangs nog in topvorm te vertoeven met eindwinst in de Baby Giro en 3 etappezeges.

Op het afgelopen EK, waar Giacomo Nizzolo de titel pakte, liet Pidcock zich ook al een keer opmerken. Met zijn recente transfer naar grootmacht Ineos zal Pidcock zich eens te meer willen bewijzen.

Een andere pion in het Britse team is Hugh Carthy. De renner van EF Pro Cycling liet al meermaals zien goed te kunnen klimmen en won vorig jaar een rit in de Ronde van Zwitserland na een indrukwekkende solo. Carthy komt ook met een goede conditie uit de Tour.

Tijdens de afgelopen Ronde van Frankrijk zette de Nederlandse formatie Jumbo-Visma alles op alles voor kopman Primoz Roglic. Naast Robert Gesink, Wout van Aert en Tom Dumoulin kreeg de Sloveen ook hulp van 2 andere klimgeiten.

George Bennett wordt ongetwijfeld het kopstuk van Nieuw-Zeeland. Hij bewees voor de Tour al in vorm te zijn met winst in de Gran Piemonte midden augustus. 3 dagen later moest hij in de Ronde van Lombardije enkel winnaar Jakob Fuglsang voor zich dulden. Na een iets mindere Tour voor Bennett is het nu afwachten wat hij kan klaarspelen op het WK.

Daarnaast is er nog Sepp Kuss. De Amerikaan bleef in de Tour telkens het langst bij kopman Roglic en mag op het WK vol voor eigen winst gaan. In de afgelopen Dauphiné won ook Kuss zijn etappe bergop. Vorig jaar won hij een rit in de Vuelta en schreef hij de Ronde van Utah op zijn naam.

Bij de Italiaanse selectie is de naam van Vincenzo Nibali ongetwijfeld de meest ronkende. Maar tijdens de Tirreno-Adriatico verliep nog niet alles zo vlot als hij had gewild.

Maar met de Italianen heb je altijd een stevig blok aan je been op een kampioenschap. Naast Nibali zien we een stevige drietand van outsiders die wél flink op dreef is.

Deceuninck-Quick Step-talent Andrea Bagioli ontbolsterde met ritwinst in de Settimana Coppi e Bartali, maar moest de eindwinst met 1 seconde verschil aan de Ecuadoraan Jhonatan Narvaez laten.

Diego Ulissi won wél. En hoe. Hij schreef de Ronde van Luxemburg op zijn naam en scharrelde er ook 2 etappezeges mee.

Tenslotte mogen we ook Damiano Caruso niet vergeten. Begin augustus soleerde hij naar winst in de Circuito de Getxo in Spanje. Tijdens de Tour etaleerde hij zijn goede vorm als knecht van kopman Mikel Landa.

2 mannen die een rit meegraaiden in de Ronde van Frankrijk: Daniel Martinez en Nans Peters. Mannen om in het oog te houden dus.

De Colombiaan rekende in de 13e rit bergop af met Lennard Kämna, de Duitser die enkele dagen nadien ook zijn etappe won na een uitzonderlijke solo. Naast Pidcock heeft ook Martinez extra motivatie. Ook hij verhuist na dit seizoen naar Ineos.

Bij de Franse garde rekenen ze ongetwijfeld op kopman Julian Alaphilippe. Maar in Yorkshire was Mads Pedersen ook de knecht van kopman Jakob Fuglsang, en kijk waar hij eindigde. Peters was in een Pyreneeënrit in de Tour de sterkste vluchter na een knappe solo. Misschien wordt hij het witte konijn uit de Franse hoed?

Bij Spanje hebben ze met Mikel Landa en Enric Mas 2 mannen die zeker een berg over kunnen, maar echte afwerkers zijn het niet. Ook ex-wereldkampioen Alejandro Valverde is erbij, maar die reed een onzichtbare Tour, naar zijn vormpeil is het koffiedik kijken.

Maar met Luis Leon Sanchez en Jesus Herrada heeft Spanje toch 2 pionnen waarop ze wel een gokje kunnen wagen. Sanchez werd dit jaar Spaans kampioen en met een Herrada weet je maar nooit.

Richard Carapaz beleefde een lastige Tourstart, maar na het vertrek van kopman Egan Bernal ging het steeds beter met de Ecuadoraan.

Hij reed dagenlang in de aanval en rondde er eentje succesvol af, al was het ploegmaat Michal Kwiatkowski die als eerste over de meet bolde. De Pool zal op het WK ook een rol van betekenis kunnen spelen, al kunnen we hem geen échte outsider noemen.