Er stonden heel wat interessante affiches voor de topploegen op het menu van de 3e speeldag, maar een heel pak verslikte zich. Onze analist Peter Vandenbempt legt de vinger op de wonde bij Standard, Genk, Gent en Club Brugge. Voor Europees kampioen Bayern München heeft hij dan weer veel lof.
"Stuitend veel technische fouten aan Genk- en Standard-kant"
Er viel heel weinig te beleven in Luik. Helaas waren de twee trainers toch best tevreden, want de organisatie was goed. Er werden niet veel kansen weggegeven. Daar moet je het dan als voetballiefhebber mee doen blijkbaar.
Trainer Wolf van Racing Genk was vorige week geschrokken toen zijn team tegen Leuven helemaal uiteenviel. Defensief was dat nu veel beter. Maar oké, voetballend heeft Genk toch een groot probleem, nog altijd.
Er was bijvoorbeeld nauwelijks connectie tussen de twee spitsen. Dessers had ook een redelijke offday. Dat is toch de toptransfer van Genk dit seizoen, maar hij moet er nog een beetje inkomen.
Vanuit dat vooral gespierde middenveld vertrok nauwelijks een bruikbare bal. Aan de twee kanten waren er bovendien stuitend veel technische fouten met verschrikkelijk slecht uitvoetballen.
Voor een topwedstrijd tussen twee kandidaten voor die beperkte Play-off I vond ik het technische niveau tragisch.
Voor een topwedstrijd tussen twee kandidaten voor die beperkte Play-off I vond ik het technisch niveau tragisch. Er was een gebrek aan ideeën, aan genie. Ook bij Standard.
Natuurlijk vraagt iedereen zich dan af: waar zit Mehdi Carcela nu al voor de derde wedstrijd op een rij? Ongebruikt op de bank gebleven, maar intrinsiek de beste in Luik.
Ik veronderstel dat die slimme trainer Philippe Montanier daar echt wel een goede reden voor heeft. Want wat mij betreft, maakt die een goede indruk als hij uitleg geeft bij wedstrijden.
Maar de conclusie in elk geval is, niet alleen na deze wedstrijd, dat zowat al onze topclubs een matig niveau halen in de zomer.
"Defensieve hand van Bölöni al merkbaar, maar voetballend weer heel matig Gent"
Zo simpel is het natuurlijk niet, van trainer wisselen en dan meteen in de flow zitten. Naar het schijnt was er nu meer vechtlust en inzet dan de vorige twee wedstrijden, maar voor een titelkandidaat was dit opnieuw ronduit teleurstellend.
In de defensieve organisatie was de hand van Bölöni wel al duidelijk merkbaar. Twee pionnetjes op het middenveld dicht voor de defensie gezet, een beetje mandekking over de middenstrook. Maar voetballend was het opnieuw heel matig. Dat heeft hij er zomaar ineens niet ingekregen natuurlijk.
Die spectaculaire ploeg van vorig seizoen onder Jess Thorup met in elke wedstrijd een karrenvracht aan kansen en doelpunten, daar schiet weinig van over. Gent scoorde twee keer vanuit een stilstaande fase, met een verdediger die scoorde, in drie wedstrijden. Dat is heel erg pover.
Ik denk dat AA Gent de enige club moet zijn in het land die blij is dat er geen fans in het stadion zitten.
De veel bepalende speler Jonathan David kan toch niet de enige verklaring zijn? Ook die defensieve stabiliteit die ze zo nastreefden, is er nog niet. Je hebt Plastoen, die sukkelt met een vorm- en vertrouwenscrisis, denk ik.
Zondag is KV Mechelen de tegenstander. En er zit al meteen heel veel druk op voor AA Gent, want de reacties op de trainerswissel waren bij de supporters bijzonder negatief. Blijkbaar was meer dan 80% tegen. Ook tegen de komst van Bölöni.
Ik denk dat AA Gent nu heel even de enige club in het land moet zijn die blij is dat er geen fans in het stadion zitten. Dan kan er tenminste niet gefloten worden.
Ik lees in de kranten dat die 0 op 9 bij de competitiestart blijkbaar geleden is van 1987 en toen degradeerde AA Gent aan het einde van het seizoen. Dat gaat er nu niet van komen voor alle duidelijkheid.
"Eerste crisisje voor de coach Philippe Clement"
Chapeau voor Beerschot om te beginnen. De promovendus, kampioen van 1B, haalt 9 op 9 met drie knappe collectieve prestaties op hun eigen manier. Ze zijn smaakmaker van het seizoensbegin, toch die Raphael Holzhauser.
Club Brugge is toch, samen met Gent, de grote negatieve verrassing van augustus. Onverwacht eigenlijk en ook voor trainer Philippe Clement blijkbaar, na die goede wedstrijd en die royale overwinning vorige week op het veld van Eupen.
Dit was dus toch geen nieuwe start voor Club Brugge. Inclusief de bekerfinale verloren ze drie keer met 1-0 en twee keer thuis. Dat is zeer ongebruikelijk. Het is vooral onherkenbaar in het spel.
De barometer van Club Brugge, als ik die zo mag noemen, staat op heel slecht weer. Dat is natuurlijk Hans Vanaken, tweevoudig Gouden Schoen, ook hij geraakt niet op dreef in de zomermaand augustus. Hetzelfde geldt voor Ruud Vormer. De frustratie spatte ervan af tijdens het interview over de aanpak van Beerschot. En de 0 houden lukte weer niet.
De barometer van Club Brugge staat op heel slecht weer
Dat zijn veel zaken die spelen. Al is er veel goede wil, dat is waar. En zeker bij Club Brugge, maar er waren verkeerde keuzes, verkeerde loopacties, slechte baltoetsen.
We kregen een twijfelend elftal te zien. Dat stelde de trainer verrassend zelf vast. Zo ziet die zelf dus ook voor het eerst zijn nog altijd heel jonge, maar succesvolle trainerscarrière terechtkomen in een nieuwe situatie. Een soort crisisje zou je kunnen zeggen.
Het was altijd lof en succes bij die korte periode in Beveren, Genk en vorig jaar in Brugge. Nu moet hij zich zoals iedere trainer dat vroeg of laat eens tegenkomt in zijn trainerscarrière bewijzen als een beetje crisismanager en op zoek gaan naar oplossingen voor zijn dolende elftal. Dat is interessant.
Bayern München domineert in de Champions League
Van België naar Europa dan. Dat was wat anders. Bayern München is een geweldige kampioen, zou ik zeggen. Dit jaar hebben ze Europa overvleugeld en gedomineerd in het spel en de cijfers.
Elf keer wonnen ze, alle wedstrijden in de Champions League. 43 keer gescoord. Ze zitten aan een reeks van 29 overwinningen in 30 wedstrijden over het hele seizoen.
Het was zeker in de eerste helft een uitstekende finale, hoog niveau. Het was verfrissend om te zien dat Bayern München gewoon speelde zoals het dat altijd en overal doet. Met verschrikkelijk veel energie, een hoog tempo en collectiviteit gekoppeld aan de individuele klasse.
Maar wel met heel veel risico. Dat nemen ze daar gewoon bij bij Bayern München, ook in de allergrootste match van het jaar. Hierdoor zijn er wel degelijk kansen geweest voor PSG om eindelijk die Champions League te winnen met de grote sterren in de aanval.
Het moest Neymar zijn finale worden, eindelijk helemaal uit de schaduw van Messi en Ronaldo. Mbappé en Di Maria hadden wel degelijk wenkende kansen, maar de afwerking was niet zo best.
Verfrissend om te zien dat Bayern Munchen gewoon speelde zoals het dat altijd en overal doet.
En er staat opnieuw die muur: Manuel Neuer. Hij heeft weer helemaal zijn topniveau gehaald. En er was natuurlijk het sprookje van de doelpuntenmaker, zo gaat dat in zo’n finale. Een volbloed Parijzenaar en jeugdproduct van PSG, Kingsley Coman.
De figuur van Hansi Flick mogen we niet vergeten. Laten we zeggen dat hij tot een maand of 10 geleden een man was die in de schaduw werkte. Flick is al een stuk in de 50, trainde nauwelijks een eersteklasseploeg en kijk daar staat die dan: bescheiden, nuchter en een goeie strateeg.
Om de Champions League te winnen heeft Bayern München niet Pep Guardiola nodig of Carlo Ancelotti of noem maar op, maar een oerdegelijke Duitse Menschenfänger, zoals men dat noemt. Zoals Jupp Heynckes dat ook is geweest 7 jaar geleden in 2013: gewoon gewoon doen, ook in de finale van de Champions League.
De conclusie is: de troon van Europa is vooralsnog niet aan de nieuwe rijken. In het internationale voetbal is het niet aan de Emiraten met City en ook niet aan die uit Qatar met PSG. Ik denk dat ze daar bij de UEFA een klein beetje tevreden over zijn.
