Elke Weylandt: "Denk niet dat er sinds dood van mijn broer veel veranderd is"

Voor Elke Weylandt is de koers haar passie en broodwinning (als operations manager bij Trek-Segafredo). Helaas nam de sport haar in 2011 ook haar broer Wouter af, na een afdaling tijdens de Giro. Valpartijen als die van Remco Evenepoel roepen voor haar dus nare herinneringen op.

"Mijn hart staat telkens opnieuw even stil bij een zware val. Ik kan me makkelijk verplaatsen in de situatie van de familie en vrienden van Remco. In het begin weten ze niet wat er aan de hand is. Van de val van Wouter waren er geen beelden."

"Enerzijds vind ik dat goed, want ik wil niet dat andere mensen dat zouden zien. Anderzijds zou ik voor mezelf het misschien wel hebben willen zien. Toen mijn vader me belde, wist ik meteen dat het geen gewone valpartij was."

"Ik heb even op de site van Sporza gekeken, maar de server lag plat. Dat was maar goed ook. Daarna durfde ik de radio en tv niet op te zetten. Ik had te veel schrik. Ik wilde geen nieuws via de media vernemen."   

"Bij Remco bleven ze maar beelden tonen op televisie, maar ze gaven geen nieuws. Bovendien bewogen zijn benen niet. Ik dacht heel de tijd "toon dat toch niet!". Want zonder extra info wordt het steeds erger in je hoofd. Gelukkig kwam er relatief snel informatie."

De valpartij van Remco Evenepoel (en een afdaling diezelfde dag in de Dauphiné) doen alweer de discussie over de (on)veiligheid in de koers fel oplaaien. Een discussie waar Elke Weylandt ondanks haar persoonlijk verlies een genuanceerde mening over heeft.

"Ik geef Philippe Gilbert en Oliver Naesen gelijk als ze zeggen dat renners die geen risico nemen geen koers kunnen winnen. Deze sport komt niet zonder risico's. Wie in de sprint zijn remmen dicht knijpt of daalt als Elke Weylandt, die kan niet winnen."

"Het zijn ook profwielrenners. Maar het is niet omdat je iets heel goed kan dat je niet af en toe een foutje maakt. De val van Remco is ook niet te vergelijken met die van mijn broer. Bij Wouter was het steilste deel van de afdaling achter de rug, maar hij keek achter zich."

"Er zijn wel manieren om te voorkomen dat de gevolgen van een val zo zwaar zijn. Zoals niet sprinten in een afdaling bijvoorbeeld. In godsnaam! Een afdaling hoort bij de eigenheid van de Ronde van Lombardije, maar je kan het parcours wel meer beveiligen met hekken en netten bijvoorbeeld."

"Ik denk niet dat er sinds de dood van mijn broer veel veranderd is. Hij is niet gevallen door een onveilig parcours, maar wat me opvalt, is dat er sindsdien bijna jaarlijks doden zijn gevallen in het peloton. Dat beangstigt mij wel. Misschien let ik er nu meer op, maar voor Wouter kan ik me enkel Fabio Casartelli en Andrej Kivilev herinneren."