Ga naar de inhoud

meest recent

Berings: "Geen medaille is het waard dat er 10 atletes voor gesneuveld zijn"

 wo 29 juli 2020 06:23
Eline Berings besprak de problematiek bij Sporza.

De stortvloed aan getuigenissen uit de turnwereld over ongepast gedrag van coaches en begeleiders heeft heel wat losgeweekt. Hordeloopster Eline Berings (34) is door haar achtergrond als sportpsychologe zeer bezorgd over het onderwerp.

"Het zijn schrijnende verhalen", zucht Eline Berings bij Sporza na de vele ontboezemingen uit de turnwereld de voorbije dagen. Verschillende (voormalige) turnsters kaartten het machtsmisbruik van hun coaches aan.

 

"Ik ben niet persoonlijk verbonden met de turnwereld, maar we hebben ook in het judo al verhalen gehad. We moeten dus niet naïef zijn: zulke zaken gebeuren en ze zijn ernstig."

 

"De turnwereld is een heel andere wereld dan de gemiddelde topsportwereld. Kijk alleen al naar de leeftijd: de doelgroep is zeer jong. En zo'n turnhal is een afzonderlijk gegeven."

 

"In mijn sport deel je soms met alles en iedereen de zaal en heb je dus meer inzicht in wat er zich daar afspeelt", vertelt de atlete.

"Extreme regimes moeten uit de sportwereld"

Turnen wordt vaak geassocieerd met een spartaans regime, ziet ook Eline Berings. En topsport is keihard, luidt het gezegde. Is kritiek dan een (noodzakelijk) onderdeel van zo'n klimaat?

 

Berings: "Het gaat over wereldtop willen zijn en daar moet je uitzonderlijke dingen voor doen. Dat doen we allemaal, het verleggen van je grenzen. Je gaat tot het uiterste, maar wil dat dan zeggen dat je je persoonlijke grenzen gaat overschrijden?"

 

"Coachen kan op een ondersteunende en positieve manier en dat moet aangemoedigd worden. De extreme regimes moeten uit de sportwereld."

 

"Dat is ook gebeurd in het onderwijs, waar je vroeger nog een tik op je vingers kreeg. Dat was normaal, tot men het tegendeel besefte. Ook in de sportwereld is er geen ruimte voor grensoverschrijdende praktijken."

 

(lees voort onder het journaalverslag)

"Relatie met coach moet stevig en veilig zijn"

Bij deze gevoelige materie worden vaak dezelfde hoofdvragen gesteld. Waar ligt de grens en wat is in coaching nog toelaatbaar? Wanneer ga je over de schreef?

 

"Elke sporter met ambitie heeft een coach die je vooruit stuwt", legt Berings uit. "Als je kapot op de grond ligt, dan zet hij of zij je aan om nog een extra training te doen."

 

"Maar de relatie met de coach is essentieel. Die moet veilig zijn. Als atleet geef je een deel van jezelf aan die coach: ik volg je en ik vertrouw je. Die relatie moet dus zeer stevig en veilig zijn."

 

"Een sporter moet ook kunnen aangeven dat hij of zij zich niet goed voelt, of waar hij of zij nood aan heeft. Dat wordt soms te veel vergeten. Met een veilige relatie kun je samen grenzen verleggen."

 

"Als je iets doet uit angst voor een bepaalde straf, dan krijg je op korte termijn wel iets, maar op lange termijn ontwikkel je angst en geraak je ontmoedigd. Dat lees je ook in de verhalen uit de turnwereld. Dat moet je als coach in de gaten houden."

Een sporter moet ook kunnen aangeven dat hij of zij zich niet goed voelt, of waar hij of zij nood aan heeft. Dat wordt soms te veel vergeten.

Eline Berings

"Coaches hebben soms het beste voor, maar doen niet het beste"

Bijkomend luik in het turnverhaal: gymnasten bereiken op zeer jonge leeftijd al een topniveau en getuigden de voorbije dagen over misbruik op jonge leeftijd, wanneer ze nog zeer fragiel en volop in ontwikkeling zijn.

 

"Fysiek en psychologisch", knikt Eline Berings. "Het zijn op zulke momenten nog kinderen. Vanaf je 6 jaar ontwikkel je je zelfwaarde. Je hebt aanmoedigingen nodig, net als veiligheid en bekrachtiging."

 

"Als iemand een kind in die levensfase met negatieve feedback overspoelt, dan kan dat de persoonlijke ontwikkeling negatief beïnvloeden. Voor jeugdcoaches is dat dus essentieel."

 

"Je moet voor alle duidelijkheid wel kunnen zeggen dat iets niet goed is. Een ouder, een opvoeder of een coach moet dat kunnen."

 

"Maar het is zo belangrijk dat je ook hoort wat je goed doet. Coaches hebben soms het beste met hun atleten voor, maar daarom doe je niet het beste."

Onder meer Marjorie Heuls, coach van Nina Derwael, ligt onder vuur.

"Je moet ook de mens trainen"

Nog een constante in de pijnlijke verhalen: opmerkingen over gewicht en kilo's.

 

"Jonge meisjes worden vrouwen en veranderen hormonaal en emotioneel. Dat zijn complexe zaken waar je als coach heel veel inzicht in moet hebben."

 

"Je moet ook de mens trainen en die begrijpen als coach, niet alleen de atleet of sporter."

 

"Sporters moeten vanuit hun eigen verlangen en bewustzijn hun lichaam verbeteren, maar ze mogen zich niet gedwongen voelen om er constant mee bezig te zijn. Het zijn heel delicate zaken die soms echt onderschat worden."

"Iemand kraken of tiranniseren, daar is geen plaats voor"

Slotsom: atlete en sportpsychologe Eline Berings ziet hoe "winnen niet ten koste van alles mag gaan" en beseft dat er nog ruimte tot verbetering is.

 

"Elke coach is gespecialiseerd in zijn schema's en dat is ook nodig, maar er wordt weinig ingezoomd op de psychologische ontwikkeling. Eerst de mens, dan de sporter."

 

"Geen enkele medaille is het waard dat er 10 anderen voor gesneuveld zijn. Je kunt olympisch kampioen worden zonder je persoonlijke grenzen te moeten overschrijden, zonder doodongelukkig te zijn. Het kan op een gezonde en positieve manier."

 

"Kijk naar Nafi Thiam en haar coach Roger Lespagnard. Dat is een positieve werkrelatie. Ze vertrouwen en pushen elkaar. Ze gaan samen ergens naar toe."

 

"Dat is de essentie. Coaches die er nog altijd van overtuigd zijn dat je iemand moet kraken of tiranniseren, daar is geen plaats voor."

Het volledige gesprek met Eline Berings: