"Coaches en iedereen die in gymzaal werkt, moeten in spiegel kijken"

• De biecht van Gerrit Beltman leest u hier: "Ja, ik heb turnsters mishandeld."
• De reactie van Aagje Vanwalleghem leest u hier: "Mentale en fysieke mishandeling mag in geen enkele sport"

Dat er problemen waren met Beltman is geen verrassing. Ik ben wel zelf verrast door zijn mea culpa. Ik kende Gerrit Beltman als een heel norse, strenge, harde, directe man. Ik heb hem zelf nooit 1 keer zien lachen. Maar ik heb op zijn trainingen en bij wedstrijden zelf nooit kunnen vaststellen dat dat misbruik er was.

Waarom is er dan zo lang gezwegen? Daar zijn verschillende redenen voor, denk ik. De coaches die met hem in de zaal stonden, dachten misschien dat het zo hoorde om zo'n harde trainer te zijn. Al is dat over de schreef gaan, helemaal niet correct.

Die coaches waren misschien zelf bang voor hun eigen job, hun eigen carrière. De gymnastes die hebben gezwegen hadden een droom. Die dachten dat het er ook bijhoorde: "Als je de top wilde bereiken, moest je dat allemaal maar kunnen verdragen. Daar werd je hard van".

Maar het is uiteraard onaanvaardbaar. En ik hoop maar dat de huidige generatie jonge gymnasten mondig en sterk genoeg is intussen om dat aan te kaarten en om aan de alarmbel te trekken.

De mea culpa van Beltman gaat veel ruimer. Het minste wat je kan zeggen is dat de gymnastieksport op dit moment wereldwijd met ongelooflijk negatieve verhalen in de media komt. Dat is allemaal begonnen met dat gigantische schandaal dat is losgebarsten in de Amerikaanse turnsport. Daar heeft Larry Nassar, de Amerikaanse dokter van het vrouwenteam, jarenlang tientallen gymnasten seksueel misbruikt.

Ook Simone Biles, de allergrootste gymnaste die we ooit hebben gekend, was een van zijn slachtoffers. Dat heeft enorm veel verhalen doen losbarsten. Je kan nu op sociale media elke dag nieuwe getuigenissen lezen van over de hele wereld. Het is niet alleen in Amerika of hier bij ons. En van bekende en minder bekende gymnasten.

Dus ja, op dit moment zou je moeten zeggen dat gymnastiek een probleem heeft. Het is een cultuur die heel lang heeft geheerst in die sport en die er wellicht nog altijd heerst.

Gerrit Beltman geeft toe dat er nog altijd coaches zijn die op die manier te werk gaan. Dus er moet wel dringend iets aan gebeuren.       

Hoe het nu voort moet? Als je de kwestie nu niet ernstig neemt, wanneer dan wel? Die meisjes hebben hun nek uitgestoken, die mea culpa van Beltman is aan te prijzen. Ik hoop dat heel veel coaches en mensen die in de gymzaal aan het werk zijn, zelf ook in de spiegel kijken en mea culpa slaan. Alleen zo kan die sport vooruit.

De Internationale Gymnastiekfederatie kan toch ook niet doof blijven voor al deze verhalen. Er moet dringend iets gebeuren.

Er wordt al aan gewerkt. Er zijn ethische commissies, er is de MeToo-beweging. Je kan al je verhaal kwijt, anoniem als je dat wil. We hebben een echte mentaliteitswijziging nodig bij de coaches, bij de gymnasten, bij iedereen eigenlijk.

En niet alleen in de gymnastiek, want ik ben ervan overtuigd dat het in de sport en zelfs in de hele maatschapppij wel heel erg duidelijk is dat er onaanvaardbare dingen gebeuren.