Ga naar de inhoud

Belgian Cheetah Bolingo verloor vader aan coronavirus: "Alsof wereld stopte met draaien"

 di 30 juni 2020 06:16
Cynthia Bolingo.

Na haar 2e plaats op het EK indoor in Glasgow vorig jaar leek Cynthia Bolingo (27) klaar voor de absolute doorbraak. Maar Bolingo, ook lid van de Belgian Cheetahs, reed zich muurvast in het sukkelstraatje. Na blessureleed, de coronacrisis, het uitstel van de Spelen en het verlies van haar vader probeert de atlete de rug te rechten. En dat gaat met vallen en opstaan. 

Cynthia Bolingo rouwt om de dood van haar vader: "Er is nog zoveel moois om voor te leven"

"Ik zat op het diepste punt"

"Het gaat een beetje beter in vergelijking met een paar weken geleden", vertelt Cynthia Bolingo bij het begin van het openhartige gesprek.

 

De 400 meter-loopster kwam de voorbije maanden in een rollercoaster terecht en holde van "de ene negatieve gebeurtenis naar de andere".

 

"Ik zat op het diepste punt", getuigt ze. "Er was de coronacrisis, het uitstel van de Spelen en het EK en mijn vader belandde in het ziekenhuis."

 

"Dat was veel voor een korte periode. Het leek alsof alles in één jaar gebeurde, maar het was slechts in anderhalve maand."

 

Bolingo traint nu weer zachtjesaan. Sinds maart 2019 heeft ze geen wedstrijd meer gelopen door blessureleed.

 

"Men zegt me vaak dat ik nu meer tijd heb om me voor te bereiden, maar de Spelen hielden me net recht in deze blessureperiode."

 

"De Spelen waren een belangrijk doel, dus mentaal was het niet makkelijk. Het is niet makkelijk om te trainen voor een doel dat pas veel later volgt. In de nabije toekomst heb ik vooral persoonlijke doelen."

 

"Ik wil momenteel vooral proberen om minder angstig te zijn door weer in competitie te treden, net omdat het zo lang geleden is. Maar hoe zal het zijn? Het zal niet op het hoogste niveau zijn. Ik word zelf mijn eerste grote tegenstander."

Cynthia Bolingo won vorig jaar de Gouden Spike.

"Ik verloor veel gewicht en had geen kracht om te trainen"

Cynthia Bolingo getuigt in het gesprek ook over het afscheid van haar vader. Hij overleed op 2 mei aan het coronavirus. "Ik heb toen alles even aan de kant geschoven op sociaal en sportief vlak."

 

"Als je iemand verliest die zo dicht bij je staat, dan voelt het alsof de wereld stopt met draaien."

 

"Maar dat is natuurlijk niet zo. Je moet de draad weer oppikken. Het was heel complex, want we hadden zijn overlijden niet verwacht. We voelden ons allemaal heel klein."

 

"Of hij nu een motivatiebron is? Ik probeer de pijn en het verdriet om te zetten. Ik heb veel gewicht verloren en ik had geen kracht om te trainen. Het was iets tragisch, maar ik moet mijn kracht terugvinden."

 

"Waarom kan ik hem niet trots maken?", zegt Bolingo, die vecht tegen de tranen.

 

"Ik moet me vastklampen aan positieve zaken, ook al weet ik niet wat die zullen inhouden. Want uiteindelijk gaat het leven door. Dat klinkt hard, maar het is zo."

Ik moet me vastklampen aan positieve zaken, ook al weet ik niet wat die zullen inhouden. Want uiteindelijk gaat het leven door. Dat klinkt hard, maar het is zo.

Cynthia Bolingo over het overlijden van haar vader

"Ik denk dat ik een onderdrukte depressie heb gehad"

Cynthia Bolingo kende vorig jaar een seizoen met twee gezichten. Ze veroverde in maart zilver op het EK indoor op de 400 meter, maar daarna hield een achillespeesblessure haar van de piste.

 

"Na dat EK dacht ik dat ik stabiliteit gevonden had. Alles gebeurde zoals ik het wilde en ik had het gevoel dat ik vertrokken was, dat het beste nog moest komen. Maar dat viel dus tegen."

 

"Ik denk zelfs dat ik een soort van onderdrukte depressie heb gehad. Denken aan de Spelen, dat hielp me. Maar uiteindelijk zijn ook de Spelen uitgesteld."

 

"Of ik klaar zou zijn geweest voor de Spelen? Goeie vraag, maar ik denk het wel, ja. Het zou misschien moeilijk geweest zijn, maar ik denk dat ik Tokio wel gehaald zou hebben."

Bekijk: Bolingo pakt in 2019 zilver op de 400 meter op het EK indoor

Black Lives Matter: "Alsof mijn huidskleur niet met Belgische nationaliteit kan worden verbonden"

Racisme, discriminatie en de Black Lives Matter-beweging zijn ook in de sportwereld zeer aanwezig. De onderwerpen liggen Cynthia Bolingo na aan het hart.

 

"Het onderwerp raakt me enorm. De mensen stellen nu de juiste vragen. Ik was er al mee bezig op sociale media, maar dat gaat over activisme via clicks. Ik heb ook deelgenomen aan een manifestatie, want dat gaat een stap verder."

 

Kan Bolingo als atlete misschien een voortrekkersrol vertolken? "Iedereen moet dat doen, het is niet aan de ene of de andere persoon. Elke burger heeft die taak en moet zijn verantwoordelijkheid nemen."

 

"Atleten hebben misschien sneller toegang tot de media, maar iedereen kan direct of indirect een rol spelen."

 

"Of ik er vaak mee geconfronteerd word? Atletiek is een gemengde sport en dat helpt. Maar ik krijg ook vragen waarvan mensen zich niet bewust zijn dat ze ze ook op een andere manier kunnen stellen."

 

"Als ze me vragen waar ik vandaan kom, dan zeg ik dat ik Belgische ben. Maar dan antwoorden ze: neen, waar kom je echt vandaan? Alsof zoiets niet mogelijk is, want mijn zwarte huidskleur kan niet verbonden worden met de Belgische nationaliteit."

 

"Er zijn nog altijd mensen die die zaken met elkaar linken. Dat is fout. Het raakt me persoonlijk niet zo hevig, maar er moet nog veel veranderen. Het proces is begonnen en dat is al een goeie stap."

Als ze me vragen waar ik vandaan kom, dan zeg ik dat ik Belgische ben. Maar dan antwoorden ze: neen, waar kom je echt vandaan? Alsof zoiets niet mogelijk is, want mijn zwarte huidskleur kan niet verbonden worden met de Belgische nationaliteit.

Cynthia Bolingo over racisme en discriminatie

Interview met Cynthia Bolingo: