Mehdi Bayat had het in een uitgebreide babbel met Sporza al over de afwikkeling van het Belgische voetbalseizoen en zijn positie in het vaderlandse voetballandschap, in het laatste deel komen zijn club Charleroi en zijn familiebanden aan bod.
"Hoe ik me voel na dit seizoen? Toch een beetje gefrustreerd", antwoordt de voorzitter van Charleroi, dat na 29 speeldagen 3e stond.
"We waren in vorm en we wilden zien waar we konden eindigen. We hadden bewezen dat we in de play-offs ambitieus mochten zijn."
Met dank aan Karim Belhocine, die in zijn debuutjaar bij Charleroi overtuigde. "Het succes van Charleroi de voorbije jaren werd gelinkt aan Felice Mazzu. Zijn vertrek betekende het einde van een cyclus. En dan sta je voor een aanpassingsperiode."
"Maar Karim kon heel snel zijn persoonlijke toets leggen op een zeer stabiele groep. De mayonaise heeft snel gepakt. En Belhocine heeft mij zelf ook overtuigd. Ik geef toe: hij was niet mijn eerste keuze."
"Ik heb veel geluisterd in mijn gesprekken met hem. Hij zei niet veel, maar wat hij zei, was duidelijk. Karim is een werker en heeft in elke club zijn stempel gedrukt. Hij was niet zo talentvol als andere spelers, maar door hard te werken werd hij onmisbaar."
"Hij is wat gereserveerd, maar ik stel vast dat hij in elk interview geweldig communiceert. Mazzu was God voor onze fans, maar zij hebben Karim leren begrijpen en waarderen."
"Ik voelde dat er een match zou zijn, want ook Charleroi heeft hard moeten werken, net als Karim."
"Mijn nonkel was een goeie leerschool"
"Ik ben hier nu 8 jaar "de patron" en ik heb nog geen enkele trainer ontslagen", vervolgt de Charleroi-preses. "Ik hoop dat nooit te moeten doen, want dat is een bekentenis dat je je als bestuurder vergist hebt. En mijn nonkel (Abbas Bayat) was een grote verbruiker van trainers..."
"Ik ben nu 41 jaar en ben hier op mijn 22e beland", doet Bayat zijn eigen verhaal uit de doeken. "Ik werd gekatapulteerd naar een land dat ik niet kende, maar ik heb alles op het terrein leren kennen."
"Eerst waren de spelers, mijn generatiegenoten, mijn vrienden. Ik ging met hen uit. Dat klinkt bizar, maar zo heb ik geleerd hoe ze denken en wat ze verwachten. Daarna was ik ook een vertrouweling van de trainers tegenover mijn boosaardige nonkel. Zo begreep ik ook hen beter."
In 2012 kreeg Bayat de touwtjes in handen bij Charleroi. "Mijn nonkel was een goeie leerschool. Ik heb het scenario 1.000 keer afgespeeld bij de overname en dat recept blijf ik toepassen."
"Je moet je goed laten omringen, je moet de juiste personen kiezen en je moet hen hun werk laten doen. Onze structuur is klein, maar draait goed. Iedereen weet wat hij moet doen en krijgt de kans om dat te doen, met de steun van de voorzitter."
"We moeten het voorbeeld van AA Gent volgen"
Charleroi sloot het seizoen af op de 3e plaats. Maar waar situeert Bayat zijn club in de Belgische verhoudingen? "We zijn snel gegroeid, maar als we nog een stap willen zetten, dan moeten we het voorbeeld van AA Gent volgen."
"We worden vaak met Gent vergeleken. We zitten nu in een fase waar we zonder nieuwe middelen of elementen zouden stagneren. Daarom is er ook het project rond het stadion in 2024. Dat zal ons toelaten om toe te treden tot een nieuwe categorie, zoals ook Gent met zijn Ghelamco Arena."
"Dat ons imago ook in Vlaanderen veranderd is? Ja, maar dat is een werk van lange adem geweest. Toen ik in 2012 voorzitter werd, was dat na een periode waarin mijn nonkel voortdurend in conflict lag met de bevoegde instanties."
"Ik herinner me nog dat ik me bij toenmalig KBVB-CEO Steven Martens kwam voorstellen. Charleroi was een beetje een slechte leerling geweest, maar dat wilde ik niet meer."
"Ik wilde meewerken aan de evolutie van het Belgische voetbal. Martens keek me met grote ogen aan, maar toen ik hem later nog eens tegen het lijf liep, zei hij me dat mijn boodschap steek hield."
"Men zegt dat ik een goeie diplomaat ben en dat ik consensussen kan bereiken. Ik heb het van Roger Vanden Stock, Bart Verhaeghe en Ivan De Witte geleerd."
"Ze hebben me doen begrijpen dat het ook goed is voor je club als het Belgische voetbal in zijn totaliteit groeit. Zo ben ik een beetje een expert in het Belgische compromis geworden."
We zijn snel gegroeid, maar als we nog een stap willen zetten, dan moeten we het voorbeeld van AA Gent volgen.
"Ik heb soms het gevoel dat mensen me niet graag willen zien"
De naam Bayat wordt wel niet altijd even hartelijk onthaald in het Belgische voetbal. "Ik heb moeten vechten tegen de reputatie van mijn nonkel en moest sinds 2012 een voornaam kweken."
"Die negatieve visie werd vaak vastgehouden, maar ik kreeg kritiek voor wat iemand anders had gedaan. Niet over mijn eigen daden, wel omdat ik de neef van of de broer van (makelaar Mogi) ben."
"Een deel van de pers heeft dat onderscheid nu wel gemaakt, maar ik heb soms het gevoel dat de mensen me niet graag willen zien. Waarom? Dat weet ik niet. Ik heb alleszins nooit één vraag ontweken."
"Mag ik niet met Mogi werken omdat hij mijn broer is?"
Mehdi Bayat brengt zijn broer Mogi Bayat zelf ter sprake: de makelaar is de spilfiguur in het fraudedossier. Er wordt ook vaak gefluisterd dat Mogi achter de schermen nog heel wat in de pap te brokken heeft bij Charleroi.
"Dat doet me lachen", wuift Bayat die verhalen weg. "Mogi is zogezegd sportief directeur bij Gent, Standard, Nantes, Watford en dus ook bij Charleroi. Je kunt je niet in 25 delen splitsen, hé."
"Mogi is een goeie makelaar. Punt. Hij werkt goed. Punt. Mag ik niet met hem werken omdat hij mijn broer is? Neen. Voilà. Als hij van waarde kan zijn voor mijn club, dan werk ik met hem zoals ik met andere makelaars doe. En ik werk met veel spelersagenten."
"Onze Licentiecommissie werkt zeer strikt. Charleroi is meermaals gecontroleerd. Als een makelaar een link zou hebben met onze club, dan zou de commissie onze licentie geweigerd hebben. Punt. Dat zijn de feiten. Dat is niet van horen zeggen, dat kun je verifiëren."