Verbazing over diepgang en lef van zilveren Rode Duivels van 1980: "Hadden niks te verliezen"

Naar aanleiding van de 40e verjaardag van de EK-finale van de Belgen toonde Sporza gisteren nog eens de historische wedstrijd. Voor het eerst in 40 jaar kwam de match integraal op tv of op livestream.

De originele beelden waren zoekgeraakt in het archief, maar dankzij uniek beeldmateriaal van de UEFA én de tv-commentaar van de legendarische Rik De Saedeleer kon Sporza de match in de beste kwaliteit ooit aanbieden.

En het voetbal was van hetzelfde niveau, stelden heel wat kijkers gisteren aangenaam vast. België speelde met veel diepgang en lef en bijna elke aanval leverde gevaar op.

Gast Frank Raes somde de basiself (een 4-4-2) op: "Van Moer en Vandereycken waren dé mannen van het toernooi bij België. Swat Van der Elst, razendsnel, Renquin was niet te onderschatten, Luc Millecamps, de Viking, Meeuws, een moderne libero, de piepjonge Jan Ceulemans, Gerets, toen al een leeuw, Jean-Marie Pfaff, die zijn plaats in doel had heroverd, en aanvoerder Julien Cools. Dat was een elftal met veel leidersfiguren en persoonlijkheden."

De Belgen zakten zonder ambitie en verwachtingen naar het EK van 1980 af, maar haalden na gelijke spelen tegen Engeland en Italië en een zege tegen Spanje de finale. 

"We begonnen onbevangen aan het toernooi", zei Walter Meeuws in De Oude Doos, een omkaderingsprogramma van Sporza rond Euro 2004. "In de 1e match tegen Engeland (1-1) zag je meteen de impact van de jonge Ceulemans, die ook scoorde."

"Tegen Spanje (2-1) konden we verrassend op technisch vlak concurreren. We hebben toen vanaf het begin echt aanvallend en heel goed gespeeld, dat was ons beste voetbal uit die tijd."

De Belgen hadden genoeg aan een 0-0 tegen gastland Italië voor de finale. "Het werd een heel brutale match, maar wij waren een ploeg die zich liet respecteren", vertelde Meeuws daarover met een knipoog.

"We hadden ook een rijpe, hechte groep en deden alles samen, zowel op het veld als ernaast. Zo gingen we af en toe een pint pakken. Ook op dat toernooi. Dat mocht van coach en vaderfiguur Guy Thys."

"In de finale toonden we aanvankelijk te veel respect", aldus Meeuws. "Onbewust kropen we terug. De snelheid van uitvoering van de Duitsers lag heel hoog." De Duitse machine leidde met 1-0 bij de rust en Meeuws vreesde een afstraffing.

Maar dat liep anders: "Bij de rust zeiden we tegen elkaar dat het niet kon dat we ons zo lieten wegspelen. We hadden niks te verliezen en zouden er nog eens voor gaan." En België liep Duitsland weg. "De Duitsers hadden zich vergaloppeerd. Wij kregen het veldoverwicht en hadden kansen, alleen een doelpunt ontbrak. Maar Duitsers blijven Duitsers en op het eind kregen we het deksel op de neus."