Michel D'Hooghe over Euro 2000: "Nederlandse organisatie en Belgische improvisatie"

Dat België in 2000 het EK mocht organiseren, heeft het in grote mate te danken aan toenmalig bondsvoorzitter Michel D'Hooghe. "Eigenlijk was het UEFA-voorzitter Lennart Johansson die ons het idee gaf om samen met Nederland het EK te organiseren."

"Johansson, een Zweed, vond dat ook kleinere landen de kans moesten krijgen en hij hoopte daarbij op een Scandinavische samenwerking. Maar wij dachten: als er 2 landen aan elkaar gehecht zijn, zijn het toch België en Nederland?"

"Eerst dachten we aan Euro 96, maar de naweeën van het Heizeldrama (in 1985) speelden ons nog parten. Daarna zijn we doorgegaan en zijn we beginnen te lobbyen opdat andere landen geen kandidatuur zouden indienen. Met veel vallen en opstaan is dat gelukt."

Niet alleen de UEFA moest overtuigd worden, ook de eigen overheid. "Het moeilijkste was om de Belgische overheid te overtuigen van de meerwaarde van Euro 2000 voor ons land. Het was nog volop de tijd van het hooliganisme en voetbal had geen goeie reputatie."

"We hebben veel geleerd van Nederland in die periode. De Nederlanders zijn beter dan de Belgen in dingen organiseren. In de beginfase spraken ze over rampenplan A, rampenplan B, rampenplan C,... terwijl ik dacht: wanneer beginnen we hier nu? Maar achteraf kwam dat goed van pas."

"Waar de Belgen dan weer beter in waren, was improvisatie. Als er iets op het laatste moment verkeerd liep, gaven wij daar nog een draai aan."

"Het kwam er dus op aan dat wij niet te veel moesten organiseren en Nederland niet te veel moest improviseren. En dat is gelukt."

Op papier was de samenwerking tussen België en Nederland niet echt gelijkwaardig. Nederland stond niet alleen sportief ver boven België, ook qua infrastructuur was het ons land mijlenver vooruit.

"Op de eerste vergadering zei ik: "Ik heb een cadeau voor jullie. Jullie krijgen de finale!" Dat heeft meteen veel gedeblokkeerd. Als tegenprestatie wou ik de 2 lotingen - die veel media-aandacht trekken - en de openingsmatch."

Die openingsmatch moest in Brussel plaatsvinden, in een stadion van minstens 50.000 toeschouwers. En dat brengt ons bij het stadionprobleem. "Toen ik premier Dehaene vroeg om het Heizelstadion om te vormen, zei die: "Je weet niet wat je mij vraagt! 23 instanties moeten hiervoor hun fiat geven.""

"Maar 2 dagen later belde hij me al weer op. Hij had alle partners uitgenodigd om 8 uur 's ochtends in de Lambermont. Tegen 10.30u hadden ze alle 23 hun handtekening gezet. Dat was Dehaene op zijn best."

Ook van Constant Vanden Stock, de voorzitter van Anderlecht, werd veel gevraagd. Omdat Nederland niet zeker was dat het op tijd een stadion in Arnhem zou kunnen zetten, moest er een 5e Belgische club borg staan om zijn stadion aan te passen en uit te breiden.

"Ik had Constant en zijn vrouw uitgenodigd voor een lunch bij mij thuis", vertelt D'Hooghe. "Hij zei dat een extra ring op het stadion 400 miljoen frank zou kosten en dat voor maar 3 matchen. Dat is economisch niet verantwoord. Ik dacht: het is verloren."

"Bij het dessert zag Constant dat ik teleurgesteld was. Hij keek mij aan en vroeg: "Is Euro 2000 maatschappelijk écht zo belangrijk voor België?" "Ik denk het wel", zei ik. "Het is veel meer dan een sportmanifestatie. En we kunnen de aandacht goed gebruiken.""

"Constant haalde zijn stylo boven en tekende alsnog. Uiteindelijk was het niet nodig, maar hij heeft daar wel het risico genomen. Hij heeft daar Euro 2000 gered."

Euro 2000 werd uiteindelijk een succes - behalve dan voor de Rode Duivels zelf - maar wat is de erfenis van dat toernooi voor ons land geweest?

"Door de geschiedenis van het Heizeldrama was de UEFA in het begin wat achterdochtig. We hebben ervoor moeten pleiten om de band met Nederland niet te verbreken. Maar door Euro 2000 staat België weer op de kaart als een land dat kan instaan voor een organisatie."

"Er is alleen nog altijd 1 zwak punt en dat is onze infrastructuur. Ook vandaag nog. Het is een gemiste kans dat België met deze gouden generatie geen gaststad zal zijn tijdens het EK."

"Als we willen meedoen in het huidige Europese voetbal wordt het hoog tijd dat we minstens 2-3 stadions hebben die beantwoorden aan het voetbal op wereldniveau. Zolang dat niet gebeurt, staan we nergens."

Het herinnert Michel D'Hooghe aan een lunch die hij had met zijn medeorganisator Jeu Sprengers, enkele jaren na het EK. "We vroegen elkaar wat we nu écht van de Belgen en Hollanders vonden."

"Sprengers zei: "België is een land met onvoorstelbare mogelijkheden: een centrale ligging in Europa, Brussel als Europese hoofdstad, verschillende talen en culturen, de kunststeden... Landen die geen 10% hebben van dit land, zijn daar trots op. Maar Belgen niet. Jullie zijn de wereldkampioenen van de zelfvernietiging."