Ga naar de inhoud

"Leeftijdsgenoten waren bezig met muziek, ik was superfan van Jan Wauters"

 vr 5 juni 2020 06:13
Edwig Van Hooydonck
Edwig Van Hooydonck

Voormalig wielrenner Edwig Van Hooydonck (53) had een bijzondere band met Jan Wauters, de iconische sportverslaggever die 10 jaar geleden overleed. "Vanaf onze eerste ontmoeting was er een klik", vertelt tweevoudig Ronde-winnaar Van Hooydonck.

"Ik was als 10- à 12-jarige al superfan van Jan Wauters", haalt Edwig Van Hooydonck herinneringen op aan vroeger. "Op zaterdagavond zat ik met mijn koptelefoon op te luisteren naar het voetbal met Jan Wauters en ook de wielerverslaggeving volgde ik op de voet met hem."

 

"Leeftijdsgenoten waren meer bezig met muziek, maar ik was een superfan van Jan Wauters. Die zaterdagavonden waren legendarisch. Met hem had je altijd het gevoel dat je in het stadion zat. Ook Parijs-Roubaix op de motor met Jan Wauters was echt mythisch."

 

"Ik heb hem voor het eerst ontmoet toen ik begon te koersen. Als 16-jarige kwam ik hem tegen op een sportavond. We raakten aan de praat en er was meteen een klik. Ook tijdens mijn carrière bleef hij me volgen. Zo hebben we een betere band opgebouwd dan normaal tussen een sporter en een journalist."

Bij mijn demarrage op de Bosberg tijdens de Ronde van Vlaanderen in 1989 meen ik wel aan zijn stem te horen dat hij supportert voor mij. Dat gevoel had ik toch.

Edwig Van Hooydonck over Jan Wauters

"Wat hem zo bijzonder maakte? Zijn stem. Toen ik hem voor het eerst ontmoette, was dat echt "wauw". Zijn manier van spreken en zijn taal waren toch uitzonderlijk in vergelijking met andere journalisten."

 

"Zijn zoon Benno en ik koersten bij de jeugd vaak samen. Zo sprak hij ook wel eens met mijn ouders. In zijn boek "Tong uit de mond" schreef hij een hele pagina over mijn vader, heel mooi om te lezen (zie onderaan dit artikel, red). Hij verwoordde het karakter van mijn vader heel mooi. Die tekst hangt bij mijn moeder in de woonkamer. Zijn pen was virtuoos."

 

Was Jan Wauters een supporter van Edwig Van Hooydonck? "Bij mijn demarrage op de Bosberg tijdens de Ronde van Vlaanderen in 1989 meen ik wel aan zijn stem te horen dat hij supportert voor mij. Dat gevoel had ik toch. Ik zag na de streep ook dat hij blij was dat ik gewonnen had. Ik herinner me hem als een heel warm en aangenaam persoon."

Jan Wauters over vader Van Hooydonck:

Soms heb ik wel eens een vader benijd. Vader Van Hooydonck,
bijvoorbeeld. Van een stille Kempenaar gesproken, je hoorde hem
bijna niet. Maar hij was er wel, altijd ergens langs het parcours,
 gewoon achter een boom, sigaretje in de mond, een monkellach.

 

En zoon Edwig vast op kop, die ging wel weer winnen, de lange. Hij
had al gewonnen, als vader Rik de aankomst bereikte, te laat voor
de foto, altijd. De eer was voor Edwig, de tevredenheid voor vader
en moeder die er ook graag bij was, buiten het rumoer.

 

Tien jaar later is Edwig Van Hooydonck nu ook gestopt met wielrennen. Nu al, nog geen 30, maar wel 23 jaar “op het fietske” gezeten, ’t is niet waar. “Mijn beslissing”, zei Edwig, “Ik alleen heb dat beslist.” Zo vrank en zo zachtmoedig tegelijk.

 

Achter een boom op een denkbeeldig parcours zag ik vader Rik terug. De zachtmoedigste  van alle vaders die ik op de koersen leerde kennen. Veel woorden  spraken we niet, hij vond me vast te geleerd of te opgewonden. Hoewel, zo minzaam als hij was, liet geen blik of gebaar van hem verstaan dat ik niet welkom was, al zal hij liever wel alleen geweest zijn. Alleen (voorop) met Edwig.


Toen die zijn vader verloor, na een val met complicaties, stond “onze(n) Edwig” er toch iets meer alleen voor, allener dan vroeger. En dat was te merken ook, zijn prestaties gingen achteruit. Wie zijn  vader verliest, verliest zijn ambitie. De stille ambities van de Van Hooydoncks. Met de dood van zijn vader heeft de zoon ze beetje bij beetje begraven.

 

Ik groet beiden.

 

uit Tong uit de mond van Jan Wauters

Edwig Van Hooydonck over zijn bijzondere band met Jan Wauters: