Roger Decock, de oudste winnaar van de Ronde, is overleden

Roger Decock maakte samen met onder meer Briek Schotte en Rik Van Steenbergen deel uit van een generatie Flandriens die na de Tweede Wereldoorlog helemaal tot bloei kwam.

Decock leerde de liefde voor de fiets kennen tijdens diezelfde oorlog, toen hij als smokkelaar opereerde in de grensstreek met Frankrijk. Die periode heeft Decock ook gehard, iets wat hem later in de koers goed van pas kwam.

De Ronde van Vlaanderen van 1952 was immers een van de zwaarste edities uit de geschiedenis. "Wind, hagel, regen, sneeuwwater", zou Decock in zijn sappig West-Vlaams het koersverhaal meermaals uit de doeken doen.

"Plots kreeg ik het bezoek van een apotheker uit Menen, die vroeg of hij mij mocht inwrijven. Al het water dat die dag op mij viel, voelde als warm water aan. Het leek wel alsof ik naast een kachel reed."

Die Ronde van Vlaanderen zou veruit de grootste en mooiste zege op de erelijst blijven van Decock, al won hij daarnaast ook nog onder meer de Scheldeprijs, Parijs-Nice en het Kampioenschap van Vlaanderen.

Na zijn carrière baatte Decock samen met zijn vrouw het populaire café De Wildeman uit in Tielt. "Maar 50 jaar lang heb ik geen vingerhoed bier gedronken. Als ik had gedronken en gerookt, had ik mijn kaars al lang uitgeblazen", verklapte Decock enkele jaren geleden zijn geheim voor een lang leven.

Decock zou zijn lichaam tot op late leeftijd blijven verzorgen. Hij was ook een graag geziene gast op televisie en op de koers. En altijd weer werd naar die ene editie van de Ronde van Vlaanderen gevraagd. En altijd weer deed hij met veel enthousiasme en trots zijn verhaal.

Maar eind december werd Decock ziek. "Dinsdag is zijn toestand heel snel achteruitgegaan. Afgelopen nacht is hij omringd door zijn familie overleden. Dat was zijn laatste wens", zegt kleindochter Veronique Coene.