Iljo Keisse over eenzaam fietsen: "10 weken lang heb ik niemand gesproken"

Nu de wielrenners opnieuw in een grotere groep op pad mogen, is het zelfgekozen totaal-isolement van Iljo Keisse verleden tijd. 

"Ik heb in deze coronacrisis een hele periode helemaal alleen getraind, zelfs niet met 2 toen dat wel mocht", zegt Keisse in De Tribune op Radio 1.

"Bewust, want ik had er geen behoefte aan om zelfs maar met zijn tweeën te gaan trainen. Ik vond het dan ook al bijzonder vervelend dat er op training iemand in mijn wiel kwam zitten die ik niet kende."

"Nu, op zich was dat alleen rijden voor mij geen probleem. Ik heb altijd al geregeld alleen getraind. Maar ik moet zeggen dat ik blij was dat ik vorige week toch opnieuw in groep gefietst heb. Het was serieus aanpassen als je tien weken lang niemand gesproken hebt, maar toen ik thuis kwam, was ik wel opgelucht."

"In groep doe je andere dingen dan alleen, zoals een waaiertje trekken als er wat wind staat. Als je dan enkele sterke jongens bij je hebt, zoals een Tiesj Benoot die nog altijd goed op dreef is, dan is dat een heel andere inspanning dan helemaal alleen rijden."

En hoe zat het met het nieuwe normaal: het afstand van elkaar houden? Keisse: "We hebben rustige wegen opgezocht, een beetje lastiger werk, dan is het wat makkelijker om afstand van elkaar te houden."

"Ik moet zeggen dat we heel goed opgelet hebben en voorzichtig geweest zijn, maar in groep kun je niet de hele tijd die afstand respecteren. Maar we proberen dat wel te doen. Zo hebben we ook opgelet om geen snot te laten rondvliegen. Op training kan dat, in een wedstrijd is dat wat moeilijker."

Van de ene dag op de andere viel het leven bij de afkondiging van de lockdown stil. Nu komt het stilaan weer op gang, stapje voor stapje.

"Het was zeer bizar: midden in de periode van het jaar waarin de druk en stress het hoogste zijn en je het beste in conditie bent, valt alles weg", zegt Keisse.

"Zwemcoach Ronald Gaastra zegt dat een zwemmer die twee weken niet traint meteen 30% van zijn conditie kwijt is. In het fietsen is dat ongeveer hetzelfde."

"Als je een week rust na Parijs-Roubaix en daarna met een bende toeristen meerijdt, rijden die je er vanaf. Conditie verdwijnt heel snel, maar komt gelukkig ook heel snel terug. Maar hoe ouder je wordt, hoe erger het wordt."

"Zelf ben ik dus elke dag blijven fietsen. Dat bijvoorbeeld Franse renners dat niet konden een tijdlang? Op de rollen kun je even veel doen als op de weg, maar dat is dan vooral een mentale kwestie. Zo kun je toch gelijke tred houden met iemand die wél buiten mag trainen. Maar nu mogen de meesten buiten en loopt iedereen op de toppen van zijn tenen om gas te kunnen geven."