"Nieuwe docu over Lance Armstrong neigt naar zelfpubliciteit"

"Nieuwe dingen heb ik in het eerste deel alvast niet gehoord", zegt Christophe Vandegoor.

"Armstrong blijft hameren op het feit dat zijn afname van 7 overwinningen in de Tour de France niet in evenredigheid staat met wat hij gedaan heeft. "Ik deed wat iedereen in die periode deed", herhaalt hij."

"Daar kunnen we hem wel in volgen als we de geschiedenis  bekijken. Het zijn niet de Amerikanen die ermee begonnen waren, wel de Europeanen. Hij was het beu om te verliezen van opgefokte treinen en is ook die weg ingeslagen."

"Ik kan Armstrong in zekere zin begrijpen met zijn frustratie dat veel andere dopingzondaars nog wel op tal van (andere) erelijsten staan. De Di Luca's, Rebellins, Hamburgers en Furlans van deze wereld zijn ook allemaal gepakt, maar staan nog op een erelijst. Armstrong dus niet."

"Dat heeft een paar redenen: US Postal was een ploeg die betaald werd met overheidsgeld en de arrogantie van Armstrong. Bovendien is het ook belangrijk om te weten dat het door de FBI-badge op tafel te leggen was dat jongens als Hincapie en Landis gaan bekennen zijn. Anders was dat nooit gebeurd, denk ik."

Iljo Keisse hinkt ook op twee gedachten. "Armstrong was mijn jeugdheld, mijn idool. Het is pijnlijk om die afgang de jaren erna te zien. Hij heeft de sport groter gemaakt, maar heeft ze achteraf ook kapot gemaakt. Dus  voor mij is het zeer dubbel."

"De laatste jaren bleef hij wat op de achtergrond en was hij vrij bescheiden. Hij leefde wat teruggetrokken. Deze docu neigt echter weer naar zelfpubliciteit. Was dat nog nodig? Het meeste is erover gezegd, denk ik."