Sporza @school #24: waarom vogels en een boeman golfscores bijhouden

Sinds we met Nicolas Colsaerts, Thomas Pieters en Thomas Detry 3 Belgische toppers hebben in golf, denken Belgische sportfans bij de woorden birdie of eagle niet noodzakelijk aan vogels.

Maar waarom verwijzen die golftermen naar vogels? Daarvoor moeten we terug naar 1903. Op de golfbaan van de Atlantic City Country Club in de Verenigde Staten speelt Abner “Ab” Smith een rondje golf met zijn broer en een vriend.

Wanneer hij de bal op hole 12 tot op enkele centimeters van de hole slaat, reageert een van zijn kompanen: “That was a bird of a shot.” In die periode werd “bird” gebruikt voor iets dat iemand uitstekend had gedaan.

Smith won het rondje en de term birdie, voor een score op een hole van 1 onder par, was geboren. Later werd het verhaal aangedikt. Zo werd verteld dat Smith de golfbal tegen een vliegende vogel had gemikt. En Smith beweerde dat hij de uitspraak zelf had gedaan.

Welk verhaal klopt, is moeilijk te achterhalen, maar de term bleef bij golfers wel plakken. En de Atlantic City Country Club is trots op zijn rol in de golfgeschiedenis, er staat zelfs een gedenkplaat op de golfbaan. Par is de term om aan te duiden in hoeveel slagen een professionele golfer de hole zou moeten kunnen afwerken.

Golfers boekten snel vooruitgang en snel was er nood aan een term voor een score beter dan birdie. Amerikanen keken naar hun nationale symbool, de adelaar, en de “eagle” was een logische keuze.

Maar nog waren er niet genoeg vogels. Golfclubs werden beter en beter en toen golfers vanaf 1926 ook clubs mochten gebruiken met een ijzeren shaft in plaats van een houten werden ballen verder en verder geslagen.

In 1931 sloeg een zekere Wooler een hole-in-one op een par 4 hole in Zuid-Afrika. Die score van 3 onder par kreeg de naam albatros, naar de zeldzame zeevogel. Wooler moest iedereen in de Durban Country Club trakteren. Voor 40 pond – in die tijd een fortuin – kreeg hij wel een plekje in de geschiedenisboeken.

Engelsen en Schotten, de uitvinders van golf, moesten niets weten van die Amerikaanse slang op hun golfbanen. Tot laat in het interbellum negeerden ze de Amerikaanse golftermen.

En waar de Amerikanen prat gaan op hun vogels, zijn de Britten trots op hun bogey. De term voor een score van één slag boven het gemiddelde. Want voor goeie scores gebruiken we vogeltermen, maar niet voor een minder goeie score.

In Schotland was er al in de 19e eeuw een systeem om de score per hole bij te houden. Die score zou een goed geoefende golfer moeten behalen en die fictieve golfer werd smalend de “bogeyman” genoemd.

Het toen bekende theaterlied "Hush, hush, here comes the bogeyman" lag wellicht aan de oorsprong van die naam. Een bogle, de voorloper van een bogeyman, was in Schotland een naam voor een goblin, trol of duivel en later een boeman. Golfers zullen nu ook nog vaak het gevoel hebben dat ze het opnemen tegen duistere krachten.