Makelaar en vechtersbaas Zdravko Mamic, de voorzitter die Luka Modric bijna in de cel deed belanden

Dinamo Zagreb is een naam die bij vele scouts in het boekje staat. De Kroatische club heeft de voorbije decennia spelers tot ontwikkeling gebracht die over de hele wereld bekend zijn.

Davor Suker, Roberto Prosinecki, Mario Stanic, Zvonimir Boban, Mario Mandzukic en vooral Luka Modric haalden de absolute wereldtop. In de Kroatische nationale ploeg, die tweede werd op het WK in Rusland, zaten maar liefst 14 spelers die het shirt van Dinamo gedragen hebben.

De voorbije 14 seizoenen is de club uit de hoofdstad maar liefst 13 keer Kroatisch kampioen geworden. Clubs als Rijeka of de voormalige Joegoslavische grootmacht Hajduk Split komen er nauwelijks aan te pas. Nog voor het seizoen begint weten ze dat plaats twee het hoogst haalbare is. Als deze clubs Dinamo Zagreb sportief al het vuur aan de schenen kunnen leggen, worden ze wel tijdig de mond gesnoerd door de almachtige baas van het Kroatische voetbal, Zdravko Mamic.

Mamic regeert sinds 2003 met ijzeren hand over Dinamo en wordt zelfs gebombardeerd tot vice-voorzitter van de Kroatische voetbalbond. Mamic wikt en beschikt vooral. Tot zijn val. In 2019 is hij veroordeeld tot 6,5 jaar gevangenisstraf. Als de rechter het vonnis voorleest is er van Mamic geen spoor te bekennen. Hij is gevlucht naar en leeft nu nog altijd in Bosnië-Herzegovina.

Mamic is een echte Dinamojongen. Als tiener verkoopt hij buiten het Maksimirstadion kussens van piepschuim aan supporters omdat er geen zitjes zijn op de tribunes. Als lid van de ultra’s leert hij ex-bondscoach Miroslac Blazevic kennen.

Deze connectie helpt hem later voet aan de grond te krijgen bij Dinamo. Geld had Mamic toen al aardig verdiend door te investeren in ondermeer een bosbouwbedrijf waarna hij zijn aandelen verkocht aan een wapenhandelaar.

Zijn koleriek karakter brengt hem lang voor hij aan de top staat al meermaals in
opspraak. Hij valt topmensen van Dinamo en de voetbalbond fysiek aan, krijgt
een fikse schorsing maar weet die weg te lobbyen. Spelers die niet presteren
blijven best uit zijn buurt en journalisten worden bij elke kritische vraag afgesnauwd en bedreigd. Zijn woede-uitbarstingen, zelfs op televisie gaan het hele land rond.

Ook de arm der wet ontsnapt niet aan baldadigheden. Als een agent zijn verkeerd geparkeerde Jaguar wil laten wegslepen moet hij na een vuistslag voor de rechter verschijnen. Dat proces wordt echter pas 9 jaar later gevoerd zodat de politieman in kwestie de details van het incident ‘toevallig’ vergeten is.

Het typeert de macht die Mamic in Zagreb aan het opbouwen is tot in de hoogste regionen. Rechters, hooggeplaatste politici tot zelfs de president voegt hij na de burgeroorlog aan zijn kring toe.

Vooraleer Mamic echt aan de voetbaltop komt ziet hij ook een lucratieve business in het verhandelen van spelers en als agent brengt hij ondermeer ex-Club Brugge spits Bosko Balaban naar Aston Villa, Eduardo naar Arsenal en Corluka naar Manchester City.

Vanuit de tweede linie wordt intussen zijn macht bij Dinamo groter en in 2003 klimt hij op tot Algemeen Directeur. Bij elke promotie groeit zijn invloed op club en bond totdat hij de facto heerser wordt van het Kroatische voetbal.

Het heeft nog even wat tijd nodig om Dinamo jaarlijks naar de titel en de
geldpotten van de Champions League te stuwen maar sinds 2006 is Dinamo
ongenaakbaar. 11 keer op rij wordt het kampioen. Als het sportief even niet lukt, schiet Mamic te hulp. Officials worden met regelmaat omgekocht. Straffen
blijven ook nu uit.

Intussen vergeet Mamic zichzelf niet te belonen voor de goede prestaties van de club en laat hij zijn familie gretig meedelen. Zijn broer wordt trainer en zijn zoon heeft zijn makelaarskantoor overgenomen. Wie bij hem wil voetballen, moet zijn 'wurg'contracten tekenen en laat uiteraard zijn
zaken door hem en zijn familie behandelen.

De voorbije 15 jaar heeft Dinamo voor meer dan 250 miljoen euro aan transfers verdiend maar veel van dat geld verdwijnt in de zakken van Mamic en zijn bende. De harde kern van Dinamo, Bad Blue Boys, is dat in 2010 meer dan beu.

Ruim een jaar lang boycotten ze alle wedstrijden. Mamic laat zich niet aan de kant zetten en weet een groep van de harde kern op zijn hand te krijgen. Met hopen geld, auto’s en jobs verleidt hij een man of 50 om zijn persoonlijke knokploeg te worden.

De fanatieke aanhang van Dinamo komt in een splijtzwam terecht. Ondanks de vele titels trekt de club in sommmige matchen slechts 1.500 toeschouwers aan. De Bad Blue Boys hebben geen zin meer om een club, in handen van een makelaar omringd door een rottende geur van matchfixing, toe te juichen.

Maar in 2015 ontsnapt Mamic niet langer aan de gerechtelijke procedure als een speciale anticorruptie-eenheid hem en enkele volgelingen beschuldigt van belastingontduiking en grootschalige fraude. Eén van de getuigen is Real Madrid-speler Luka Modric.

Modric is grootgemaakt door Mamic en komt al op zijn 13e in de greep van de
voetbalhandelaar. Als de talentvolle middenvelder in 2008 van Dinamo naar
Tottenham verhuist blijkt Mamic 7 van de 20 miljoen euro in eigen zak gestoken
te hebben. Modric betaalt Mamic door de jaren heen cash terug voor zoveel
vaderliefde. In Kroatië wordt de kleine Modric dan ook ‘de cashmachine van
Mamic’ genoemd.

Modric moet in 2017 op het proces getuigen en lijkt Mamic aan de galg te praten maar achteraf past hij zijn verklaringen aan. “Niks mis met de deal want die was persoonlijk.” Maar hiermee pleegt hij meineed en haalt hij zich de woede van de fans op de hals. Beeltenissen van de aanvoerder van de nationale ploeg worden besmeurd en Modric is niet langer een held.

Met een bang hartje reist de nummer van 10 van Real Madrid naar het WK in Rusland want hij voelt dat hij het land geen nieuwe munitie kan en mag geven. Modric wordt met Kroatië tweede op het WK en wordt verkozen tot beste speler van het tornooi. Later op het jaar wint hij ook de Ballon d’Or. Hij gaat uiteindelijk vrijuit voor de rechtbank en laat alle contact met Mamic varen.

Tijdens de periode van het proces stapelen de vijanden van Mamic zich op. Bij een bezoek aan het graf van zijn vader wordt hij door een commando onder vuur genomen. Mamic wordt in zijn onderbeen getroffen maar komt niet in levensgevaar terecht. Zijn rijk staat evenwel op instorten.

Mamic moet nu een stap terugzetten als baas van Dinamo Zagreb en prompt wordt het in 2017 geen kampioen. De hoop dat het in Kroatië eindelijk weer om voetbal gaat draaien duurt echter niet lang. Want al heeft Mamic geen directe
bestuursfunctie meer, hij blijft in Zagreb wel aan de touwtjes trekken.

Voor het vervolg van zijn proces wordt zelfs naar Osijek getrokken opdat Mamic zijn politieke vrienden in Zagreb niet meer kan inschakelen. Op 6 juni 2018, net voor het WK in Rusland, volgt het verdict. Mamic moet 6,5 jaar de cel in voor belastingontduiking, verduistering, matchfixing en en omkoping. Ook zijn broer Zoran, twee andere bestuurders en een belastingambtenaar worden veroordeeld.

Mamic is dan niet meer in Kroatië, hij is de dag vóór de uitspraak naar
Bosnië-Herzegovina gevlucht. Omdat hij ook de Bosnische nationaliteit heeft en het land geen staatsburgers uitlevert kan hij er in volledige vrijheid leven.
Meer nog, volgens Mamic bestaan 90 % van de aanklachten waarvoor hij in Kroatië is veroordeeld niet eens in Bosnië.

Mamic woont nu in een klein dorpje Medjugorje, een heilige plaats voor katholieken en een plaats waar de Heilige Maagd Maria is geweest. Vandaaruit voert hij strijd om ‘zijn’ recht te laten zegevieren en probeert hij te genieten van familie en vrede.

“Ik kan eerlijk zeggen dat ik in Medjugorje een veel beter mens geworden ben”, laat hij onlangs in een Engels interview optekenen. “Ik heb nu mijn spirituele innerlijke rust en kracht gevonden om de juridische strijd voort te zetten om de naam Mamic te zuiveren." Insiders geloven er niets van en zeggen dat Mamic zelfs vanuit zijn toevluchtsoord nog altijd aan de touwtjes trekt bij Dinamo Zagreb.