Michel Wuyts: "Alejandro Valverde had ook de Ronde van Vlaanderen kunnen winnen"

"Noem Alejandro Valverde gerust de Spaanse Remco Evenepoel. Met het verschil dat Valverde al van kindsbeen af koerst en dat hij over iets meer explosiviteit beschikt", begint Michel Wuyts.

"Maar ook hij won alles bij de jeugd. Toen al noemden ze hem "El Imbatido", de onklopbare. Ouders van andere kinderen belden de Valverdes op met de vraag welke koers Alejandro ging rijden. Dan kozen zij een andere wedstrijd uit", lacht Wuyts.

"Alejandro Valverde gedraagt zich als een natuurlijke autoriteit in het wielrennen", weet Michel Wuyts, die hem meermaals tegenkwam op hotel. "Een autoriteit zonder woorden. Als Valverde verschijnt, worden de jongen in de gelederen stil. Als de grootmeester eraan komt, doven de gesprekken."

"In het restaurant begint Valverde aan een ritueel. Eerst bestelt hij een pint: een Mahou, een Alhambra of een Estrella, die hij rustig uitdrinkt. Dan zie je verwonderde kopjes."

"Vervolgens gaat Valverde aan tafel met de groep. Hij plaatst af en toe een woordje en dan zie je weer die kopjes draaien. Als dessert laat hij een ijscoupe met een bol vanille en een bol chocolade aanrukken."

"En dan zie je de ploegmaats denken: "Als onze patron dat mag, mogen wij dat dan ook?" "Natuurlijk", antwoordt Valverde dan. "Dat kan geen kwaad.""

"Zulke zaken associeer ik niet met een topwielrenner in een grote ronde, maar hij verstaat de kunst om een gewone manier van leven uit te stralen. Valverde overdrijft ook niet. Hij slaat geen 5 Leffes achterover."

"Neen, hij straalt rust uit", gaat Michel Wuyts voort. "En daarom oefent hij ook gezag uit."

"Het is geen sinecure om een vesting met een grote patron te betreden. Nagenoeg zijn hele carrière koerst Valverde onder teammanager Unzue. En altijd als winnaar."

"Aan het imago van "El Rey" valt niet te prutsen. Vraag het maar aan Landa, Quintana of de jonge Soler die zijn weg naar boven wilde maken. Allemaal zijn ze een keer aan een grote ronde begonnen als kandidaat-eindwinnaar, maar allemaal moesten ze ook rekening houden met Valverde."

"Op basis van zijn palmares, zijn autoriteit en zijn verdiensten voor het merk Movistar gaat Valverde niet alleen een mede-, maar ook een tegenstander zijn. Want één keer per koers doet hij graag zijn zin."

Voor het moment in Valverdes carrière hoeft Michel Wuyts niet ver terug te blikken. "Het kabinetstuk van de oude meester met de eeuwige jeugd heb ik op het WK van Innsbruck in 2018 gezien", stelt onze commentator.

"Daar heeft Valverde kunstjes opgevoerd van een volgroeide tacticus. Je ziet op dat WK dat hij de onvolkomenheden uit het begin van zijn carrière - vooral mentaal - heeft weggewerkt." 

"En je ziet dat hij de kunst van het wachten perfect verstaat. De hele wedstrijd komt Valverde nauwelijks in beeld. Nooit is hij prominent aanwezig."

"Pas op die onwaarschijnlijke muur in de finale slaat hij toe. Valverde volgt de Fransen en als hij merkt ze hun laatste pijlen hebben verschoten, droogt hij ze af in de sprint."

"Dat staat haaks op zijn temperament in zijn begincarrière. Anders had Valverde al veel vroeger dan in 2009 de Vuelta gewonnen. Als twintiger pakte de Spanjaard zo'n grote ronde aan als een klassieker. Elke dag viel hij aan. Zijn temperament heeft hem lang parten gespeeld."

"Ja, ik schat Valverde hoog in", erkent Michel Wuyts. "Zijn leeftijdsgenoot Tom Boonen noemt hem de beste, de meest volmaakte, coureur van zijn generatie. Wel, voor mij overspant hij meerdere generaties. 7 keer stond Valverde op het WK-podium!"

Vorig jaar nam Valverde op zijn 38e voor het eerst deel aan de Ronde van Vlaanderen. Hij werd 8e in de groep met favorieten. "Wat jammer dat we hem dat niet eerder hebben zien doen. Want de huidige Ronde van Vlaanderen met het veeleisende parcours had hij aan zijn palmares kunnen toevoegen", denkt onze wielerman.

"Maar daar had hij lang geen behoefte aan. In de jaren 90 en in het begin van deze eeuw zendt de Spaanse televisie nog meer wielrennen uit dan wij hier in Vlaanderen. En dat zijn hoofdzakelijk rittenkoersen. Daar was Valverde op ingesteld, de Ardennenklassiekers of de Amstel Gold Race volstonden voor hem."

Halverwege zijn carrière verspreidt Alejandro Valverde een onaangename geur. Zijn naam valt in de dopingzaak rond dokter Fuentes en de renner brengt anderhalf jaar op de strafbank door.

"Valverde heeft daar nooit iets over gezegd en dat verwijt ik hem", stelt Michel Wuyts. "Hij is er nooit in geslaagd om toe te geven dat de bloedzak voor "Valv Piti" het zijne was. Zijn DNA correspondeerde met het bloed, maar dat heeft hij nooit toegegeven."

"Dat noem ik de absurde Spaanse fierheid van mannen op het Iberische schiereiland. Spanjaarden hebben een patriarchale maatschappij waarin een man nooit zijn zwakte mag toegeven."

"Ik zou het een grote daad vinden als Valverde vooralsnog zegt: "Daar zat ik fout.""

"Toen Alejandro Valverde terugkeerde in het peloton na zijn schorsing heb ik een bevrijd renner gezien", merkt Michel Wuyts op. "Hij stelde vast dat hij met zijn talent en zijn bezieling voor de fiets wel zonder veel smeerlapperij kon winnen. De wereld zag er plots anders uit."

"Valverde overspant bijna 3 generaties: die van Armstrong, die van Contador en die van Bernal. In die periode heeft het wielrennen eerst een heel lelijk gezicht getoond. Sinds 2009-2010 ziet het wielrennen er heel wat geloofwaardiger uit."

"Valverde heeft zijn prestaties geleverd in beide periodes. In die eerste periode zat ook hij grondig fout, maar had hij een andere keuze? Je zal maar met bakken talent geboren zijn en er toch een toegevoegde waarde moeten bij doen. Want talent volstond toen niet. Een drama was het."

"Natuurlijk had Valverde een andere keuze: stoppen met wielrennen. Maar zo zijn er weinig geweest."

Nu hij 40 is, denkt Alejandro Valverde stilaan toch aan zijn pensioen. "Fietsen blijft hij altijd doen", weet Michel Wuyts. "Tot zijn 85e of zijn 90e, met enkele pinten na afloop. Dat is zijn grote liefde, neem zijn fiets af en het is afgelopen met de volksmens."

"Ploegleider zie ik Valverde niet worden, die ambitie heeft hij niet. Voor een toprenner is het erg moeilijk om met halve krachten aan de slag te gaan. Daar kan hij geen begrip voor opbrengen. En voor het management is Valverde ook niet in de wieg gelegd."

"Hij zal nog gevraagd worden als ambassadeur van de ploeg, maar voorts zie ik Valverde zich terugtrekken in Murcia zoals Indurain dat in zijn streek gedaan heeft."