"Van bij het begin van bewind van De Vries is het helemaal fout gelopen in Lokeren"

Met alle verhaallijnen van het debuutjaar van Louis De Vries en zijn vrienden kan je een heerlijke soap schrijven. De belangrijkste verhaallijn is natuurlijk de permanente zoektocht naar geld.

"Ik breng een pak investeerders mee, maar namen kan ik nog niet geven", zei De Vries op zijn persvoorstelling in mei vorig jaar. Wel, de kleine garnalen hebben het niet gehaald, na een jaar waarin de club wereldkampioen werd in slechte communicatie.

De voorbije maanden heeft De Vries met grotere investeerders gesproken uit de 4 windstreken, de ene al wat exotischer dan de andere, maar nergens kwam het bordje "happy end" tevoorschijn.

Alleen een sportieve samenwerking met een Afrikaanse club staat op zijn cv, geregeld in een zware financiële crisis. Faut le faire.

Het is van bij het begin sportief fout gelopen: 17 nieuwe spelers in een mum van tijd. Louis De Vries keerde lonen en tekengelden uit die de club niet kon betalen. Zelfs voor een speler die "een hart heeft voor Sporting". Te veel, te dure en te slechte spelers: een wanbeleid.

Bovendien heeft Lokeren 1B onderschat, te lang gedacht dat het wel zou goedkomen. Maar in een club die al een paar jaar in een negatieve spiraal zit, is dat dodelijk. Verkeerde inschatting dus.

Daarnaast rommelde het ook vaak intern, zelfs helemaal bovenaan bij de raad van bestuur. Ook bij de trouwe medewerkers van Lokeren die weggeduwd werden door vrienden van de nieuwe baas.

En tot slot vielen nog heel wat lijken uit de kast. Zaken die bij de overname goed verhuld zaten in de boekhouding en die het nieuwe bewind door tijdsdruk en te oppervlakkige analyse cadeau hebben gekregen bij de overname. Zo wilde de eigenaar van het veld plots wel de volle pot van zo’n 350.000 euro innen, terwijl hij bij Roger Lambrecht dat bedrag nooit heeft opgeëist.

Welkom op de rechtbank dus. En zo zijn er veel rechtszaken opgestart of aan de gang. 

We moeten ook eerlijk zijn: de teloorgang is al ingezet onder Roger Lambrecht. De oud-voorzitter was de sterkte van Sporting, maar ook de zwakte.

We hebben het er hier al eerder over gehad: de club is mee oud geworden met de man die Lokeren in leven hield. De accommodatie, maar ook de manier van leiden. Niet moderniseren, ondanks enkele jonge krachten die meteen weer vertrokken. Veelzeggend.

Lambrecht was de bank: hij nam en gaf aan de club. Dankzij de zakenman heeft Lokeren gloriedagen beleefd: Belgische bekers, Europese wedstrijden, deelname aan Play-off I. Met een Belgische inslag.

Dankzij het scherpe oog van Willy Reynders, via Peter Maes ook, de laatste succescoach en de laatste trainer die de voorzitter kon bewerken. Daarna ging het bergaf. Weg beleid, weg visie.

Alleen de geroemde jeugdopleiding hield nog stand. Maar de voorbije maanden gingen alle opleiders op Daknam door een hel. Onzekerheid troef. De grote uittocht richting AA Gent, richting Anderlecht. Alle talenten zijn weg. En wie overblijft, weet het echt niet meer.

Zo’n 5 miljoen schulden wordt gezegd. Schrok dat de potentiële overnemers af? Waren die er wel? En waarom kocht Roger Lambrecht zijn club niet terug voor 1 euro?

Dat kon, omdat Louis De Vries zijn tweede schijf niet had betaald (3,5 miljoen euro) kon Lambrecht Lokeren opnieuw overnemen voor 1 euro. Een clausule bij de overname mocht het niet goed gaan met zijn geliefde Sporting Lokeren.

Maar Lambrecht zag het ongetwijfeld niet meer zitten om op zijn 87e weer putten te vullen. En bovendien waren de relaties met het huidige bewind te zwaar op de proef gesteld na de zoveelste financiële twist. Amen en uit voor stamnummer 282.

En plots duiken de lokale ondernemers weer op, met onder anderen Willy Carpentier, ex-ondervoorzitter. Lang in de running om met zijn partners Lokeren over te nemen, maar het zal ongetwijfeld geen toeval zijn dat ze op de begrafenis van Sporting plots weer opduiken met een huwelijksverklaring.

Perfecte timing: er is al een intentieverklaring met VW Hamme - net gedegradeerd uit tweede amateur en financieel net de neus boven het water - slechts 15 kilometer verderop.

De borgsommen zijn gestort, acht bestuursleden (4 van Hamme, 4 van Lokeren) en burgemeester Filip Anthuenis van Lokeren hebben hun zegen gegeven. Voila, alleen de beheerraad van Hamme moet het licht nog op groen zetten.

Sporting Lokeren is dood, KSC VW Lokeren levend. Op het juiste moment blijkbaar, want het geruchtencircuit zegt dat Waasland-Beveren net een samenwerking wou aangaan met de jeugd van Hamme. Het leven zoals het is … het Waasland.

Het zijn pijnlijke dagen voor de diehardsupporters van wit-geel-zwart. Net voor de 50e verjaardag van de fusieclub. Ook al weet je dat het niet meer goedkomt, zoveel vernederingen al dit seizoen, toch doet het hen ontzettend pijn aan het hart.

Wat nu met het Collectief Wit-Zwart-Geel? Kan er een beetje blauw-zwart bij? Nog een geluk dat Fiel Laureys - "Mister Sporting Lokeren" die in 2017 overleed - dit niet meer hoeft mee te maken.