Michael Boogerd: "Niemand bekent uit zichzelf: je werd betrapt of je stond onder druk"

Michael Boogerd, 47 is hij intussen, woont al sinds 1997 in België. Ook hij miste gisteren de Amstel Gold Race, maar: "Ik ben het nu al gewend dat er geen koers meer is."

"Naar Parijs-Nice keek je al met een ander oog omdat je wist dat de wielersport (even) zou stoppen. Ik vond het toen al niet meer zo leuk. We weten niet wanneer we echt weer beginnen en dan went het snel dat er geen koers is. Ik kan het wel relativeren."

Oude koersen herbekijken is niet echt zijn ding, zegt Boogerd. Naar edities van de Gold Race heeft hij afgelopen weekend dus niet gekeken. Nochtans had hij een abonnement op het podium in Nederlands Limburg. 

"In 1999 was ik de week voor de Amstel 2e geworden na Frankie Vandenbroucke in Luik-Bastenaken-Luik. Dat was eigenlijk mijn droomkoers en dat is het nog altijd. Maar gelukkig viel die dag in de Amstel alles op zijn plek."

"Daarna is het er nooit meer van gekomen", zegt Boogerd, die in 2003, 2004 en 2005 liefst 3 keer op een rij 2e werd. "Het is meer bijzonder om 3 keer na elkaar 2e te eindigen in een koers dan die koers 1 keer te winnen."

"Die 3e keer 2e, je wordt er simpel van, je bent er klaar mee. Maar ik stond er wel altijd op de dag dat ik er moest staan."

"Mijn koers was vaak al geslaagd als ik koers had kunnen maken. Zo denkt een echte killer niet, maar als kleine jongen en liefhebber vond ik al dat het op de mooie momenten moest gebeuren. Dat heb ik altijd meegenomen in mijn carrière."

In 1999 won Michael Boogerd wel de Gold Race na een tactisch steekspel met Lance Armstrong.

"Ik verontschuldige me nadien dat ik door de ploegtactiek niet op kop had gereden, maar Lance zei de legendarische woorden: "Boogie, I know you're not a flikker. Je betaalt me terug in juli in de Tour.""

In 2003 vereffende Armstrong dan weer zijn rekening. "Tussen Rabobank en Lance waren er toen meerdere dingen gebeurd en dat moest hij rechtzetten."

"Het maakte hem niet uit welke Rabo-renner het was, maar helaas kwam ik hem als eerste tegen in de finale van een grote koers en hij heeft me doen verliezen. Het hoort ook bij de koers: flikken en geflikt worden."

Michael Boogerd werd in zijn loopbaan begeleid door een eeuwige glimlach, een lach die van zijn gezicht verdween na zijn actieve carrière. "Als renner ben je een groot verwend kind. Ik heb heel veel tijd nodig gehad om uit die bubbel te stappen."

"Privé volgde ook een echtscheiding en in 2013 volgde mijn dopingbekentenis nadat er vanuit de media en de dopingautoriteiten veel druk was geweest."

"Of ik door die druk bekend heb en ik anders misschien gezwegen had? Als er niet zoveel druk was geweest, dan had ik nooit bekend."

"Dat klinkt misschien vreemd, maar het is geen geheim dat in mijn periode een bepaalde cultuur was ontstaan waarin iedereen een beetje op dezelfde manier fietste, denk ik."

"Ik hoopte altijd dat het mijn deurtje voorbij zou gaan, maar dat is niet gebeurd. Je wil niet van je voetstuk vallen en de ellende meemaken die op je afkomt."

"Er zijn geen renners die bekend hebben omdat ze wroeging hadden. Je werd betrapt of je werd onder druk gezet. Niemand heeft uit zichzelf bekend."

Berouw komt na de zonde, maar heeft Michael Boogerd ergens spijt van? "Je hebt nu een andere cultuur, maar ik heb wel spijt dat ik die cultuur destijds in stand heb gehouden door doping te gebruiken."

"Ik heb het op bepaalde momenten ook niet gebruikt, maar als kleine renner was ik niet bij machte om op te staan tegen het systeem. Als grote renner had ik het misschien kunnen doen en hadden we met z'n allen het tij kunnen teren. Maar dat is pas jaren later gebeurd."

"Ik zat in een cultuur waarin ik zelf de keuze heb gemaakt om er in mee te gaan. Ik had het niet moeten doen en daar heb ik wel een beetje spijt van. Voor de ene is het goed dat ik spijt heb, voor de andere ben ik dan een huichelaar. Dat laat ik in het midden."

"Ik heb de keuze gemaakt omdat ik dacht dat het niet anders kon. Was er destijds een beweging op gang komen, dan was ik er in meegegaan. Maar sporters denken aan hun eigen hachje en nemen het niet snel voor elkaar op."

Michael Boogerd werd geschorst, maar keerde terug als ploegleider bij Roompot, de Nederlandse ploeg die intussen is opgedoekt. Een echte roeping bleek het ploegleiderschap niet meteen.

"In de grote koersen reden wij er een beetje voor spek en bonen bij. Ik ging als renner altijd naar een koers met het plan om te winnen, dan is het lastig om zulke koersen vanaf de zijlijn te beleven. Al zou ik het wel gaaf vinden om met echte kampioenen te werken en te zien hoe zij de koers beleven."

"Als ploegleider heb je overigens ook weinig invloed op de koers. Als je die beelden in de volgwagens ziet, dan hoor je dat er ook veel onzin wordt uitgekraamd. Ik vond het moeilijk om te zeggen: goed eten en drinken. Ik dacht altijd dat een renner dat zelf wel zou weten."