De Weert, 1 jaar na uurrecord Campenaerts: "Once in a lifetime, voor de 2e keer"

"Het is best grappig", mijmert Kevin De Weert. "Enkele dagen geleden zag ik het bord thuis nog staan: 55,089 kilometer in één uur. Dat blijft onwezenlijk."

"In die periode was dat één lange rush, een jaar later blijft het indrukwekkend wat Victor daar gepresteerd heeft. Hij heeft het record niet alleen verbeterd, hij is ook door die magische grens gegaan."

De Weert was als performance manager bij Lotto-Soudal een belangrijke schakel in het radarwerk rond Campenaerts. "Dat uurrecord is samen met het goud van Greg Van Avermaet op de Spelen in Rio een mijlpaal in mijn nog korte carrière als ploegleider."

"Puur persoonlijk zet ik het project van Victor nog iets hoger. Op de Spelen had ik als bondscoach ook het koersverloop, wat geluk en de tactiek nodig. In Mexico was het meer één op één. Alles was meetbaar en je bent er dichter bij betrokken. Het staat net dat tikkeltje hoger."

"Met Victor had ik sowieso al een goeie band van bij de nationale ploeg", legt De Weert uit. "Het wederzijds respect en het vertrouwen was al groot door onze samenwerking in het tijdrijden. En we hadden het gewenste succes al behaald."

"Victor had ook een groep mensen rond zich die na het WK in Innsbruck in 2018 een eerste test heeft gedaan in Grenchen (Zwitserland). Die test van een halfuur was goed en toen zijn we naar de ploeg gestapt."

"Het project lag even stil door de interne wissel bij onze ploeg (John Lelangue nam het roer over bij Lotto-Soudal), maar daarna werd de draad weer opgepikt."

Het project concretiseren was geen opdracht die op 1, 2, 3 in kannen en kruiken was. "Het was vanzelfsprekend geen goedkope onderneming. We hebben alles gekregen wat we wilden, maar geen enkele ploeg heeft zo'n budget op overschot staan."

"Er zijn uiteraard wel discussies geweest, ook omdat Victor in december door knieproblemen amper had kunnen fietsen en we wilden het record in april al aanvallen. Het kon dus twee kanten uitgaan en wellicht was de ontlading achteraf daarom ook zo groot. Er was heel veel druk, druk die we onszelf ook hadden opgelegd."

De aanvalspoging kreeg steeds meer vorm en Mexico, meer bepaald de piste van Aguascalientes, werd the place to be.

"We waren daar zo'n 3 weken met 5 mensen en Victor had alles wat hij nodig had. Het was een hele uitdaging met een vrij beperkte kring. Als zo'n onderneming dan lukt, dan is het des te intenser."

"Ik kende Victor al heel goed, maar ik had nog nooit 3 weken met hem in één huis gezeten", vervolgt Kevin De Weert. "Hoe zijn dagen er uitzien en wat hij allemaal doet: in Mexico ben ik nog meer onder de indruk geraakt van wat hij allemaal voor zijn sport doet."

"Voor de buitenwereld zijn er misschien straffere prestaties en ik was er zelf emotioneel bij betrokken, maar het was indrukwekkend hoe hij het maximale uit zijn potentieel probeerde te benutten. Hij liet niets aan het toeval over."

Inslapen rond 20u, opstaan rond 4.30u: het behoorde allemaal tot het plan van Campenaerts. "Neen, we gingen niet met hem op dat uur naar bed, maar we stonden wel net zo vroeg op. Als hij dan begon met een training op de rollen, dan moesten we bij hem zijn. Dat vond ik wel, ja. Je wist waarom je naar Mexico was gekomen."

"Zo vorm je ook een hechte groep. Dat werd door Victor ook heel hard geapprecieerd. Iedereen geloofde 200 procent in dat verhaal. Het is een ervaring die je niet vergeet." 

Het draaiboek werd tot in de puntjes uitgevoerd, maar af en toe kwam er toch een kink in de kabel.

"Alle signalen waren goed, tot Victor bij een wedstrijdsimulatie even de mist inging. Toen werd het even stil. Victor had geen goed gevoel en de repetitie werd vroegtijdig afgebroken. Er was één negatieve test, maar het was belangrijk om als groep de knop om te draaien."

Maar ook daags voor de onderneming ging het alarm af. "Ik ging met de mecanicien naar de overdekte piste, waar het zeil plots niet meer strak stond. De generator was uitgevallen en dat zeil dreigde te scheuren."

"Er werd toen een noodgenerator ingezet die al jaren niet meer gebruikt was en die werd toen opgestart met een batterij van een wagen in de buurt. We konden die generator toch gebruiken voor de miserie compleet was."

"Neen, Victor heeft dat verhaal voor zijn poging nooit geweten. Uiteraard stelden wij ons ook vragen. Zou de luchtdruk nog identiek zijn met die andere generator? Je moest af en toe improviseren."

Victor Campenaerts realiseerde zijn missie, Kevin De Weert liet zijn tranen achteraf de vrije loop.

"Inspanningsfysioloog en dokter Ruud Van Thienen was er in Rio en Mexico bij. We hebben nu al twee keer een "once in a lifetime experience" mogen meemaken. Dat komt natuurlijk ook omdat het gelukt is. Voor hetzelfde geld sta je daar met een zak ijs op je hoofd."

Mag er in de nabije of verre toekomst nog iemand komen aankloppen bij De Weert om zo'n rol als begeleider weer op zich te nemen? "Met de entourage van Mexico hebben we al eens gegrapt: we zullen onszelf verhuren als Team Mexico."

"Het waren hoe dan ook 6 intense maanden waar heel veel tijd en energie in gekropen zijn. Het is als renner ook niet evident om zo'n opbouw te realiseren. Je moet daar ook vrijheid voor krijgen."

"Fysiek moeten andere renners er misschien wel toe in staat zijn, maar kun je 6 maanden alles laten en doen voor dat ene uur? Victor zelf misschien nog een keer? Ik kan en mag niet in zijn naam spreken."

"We zullen vandaag alleszins wel enkele berichtjes sturen met de mensen die er toen bij waren. Maar een reünie zit er niet in, ook niet volgens de coronavoorschriften. We houden ons braaf aan de regels, want we hebben allemaal een volgend doel: snel weer kunnen koersen."