Roger De Vlaeminck: "Ik zou Van der Poel 5 kasseien gunnen, hij heeft klasse"

"Eddy Merckx en ik hadden op dezelfde dag kunnen sterven", vertelt Roger De Vlaeminck. Hij belandde eind vorig jaar in het ziekenhuis met een bacterie in zijn bloed. "Mijn vriendin heeft mijn leven gered door snel de ambulance te bellen. Ook Eddy was er erg aan toe na die val op zijn hoofd. Maar ondertussen gaat het weer heel goed met mij."

Dat Roger De Vlaeminck deze week extra in de belangstelling staat, is geen toeval. Hij blijft met zijn 4 overwinningen "Monsieur Paris-Roubaix". Morgen wordt er niet gereden. "Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Maar de huidige toestand is dan ook heel erg. Ik ben zelf ook bang hoor. Ik heb schrik om te sterven. Hoe ik dan herinnerd wil worden? Als de beste na Eddy Merckx, toch op het vlak van klassiekers. Ik heb 11 monumenten gewonnen en dat tijdens Eddy zijn carrière."

"Ik mis de koers ook wel op tv nu. Wat doe je anders? Ik heb hier wel mijn werk in de tuin en met mijn dieren. Ik ga ook nog regelmatig fietsen, maar niet meer verder dan 50 kilometer. Het zal allemaal wel goed komen, maar niet meer deze maand. Van mij mogen ze de voorjaarsklassiekers in het najaar rijden. Waarom niet? De mensen zullen wel komen kijken."

Van zijn 4 zeges in Roubaix is die van 1975 de mooiste. "Omdat Merckx tweede was, dat weet je. Merckx was mijn man, zo goed als hij was, wordt er niemand meer. 1975. Hij droeg toen zijn regenboogtrui en reed lek. Iedereen verwachtte dat ik zou gaan, maar ik wist dat hij zou terugkomen. Ik keek altijd maar achterom en plots was hij daar. Ik ben erachter gegaan. Het heeft me wel wat moeite gekost, maar ik kon hem kloppen. Die beelden zaten in mijn kluis."

Een 5e kassei kwam er niet, al was De Vlaeminck er nog een paar keer dichtbij. "Ik heb soms tegenslag gehad, dat is logisch. Je kan geen 14 keer Parijs-Roubaix rijden zonder pech. Er was die sprint met Bernard Hinault. Hij was gewoon beter. Ook die sprint heb ik al veel herbekeken. Ik dacht dat ik in een zetel zat omdat hij vanaf de kop ging, maar ik raakte er niet over. En in '78 en '79 was er Francesco Moser. Ik kon zelf niet achter mijn ploegmaat rijden."

"Waarom die koers me zo goed lag? Ik ben een veldrijder. En ik kon na een koers van 250 kilometer nog 20 keer demarreren. Daarvoor ging ik wel 400 kilometer trainen. Eerst achter de derny en dan naar de Vlaamse Ardennen. Dat doen de renners nu niet meer."

Ook Tom Boonen kwam aan 4 kasseien en toen zijn jacht op de 5e zege mislukte, was De Vlaeminck blij.  "Natuurlijk. Hoe kan je nu blij zijn als je een record verliest? Dan ben je geen sportman." Tom Boonen zou ondertussen denken aan een comeback. "Hoe oud is hij, bijna 40? Laat hem maar beginnen. Als hij een comeback maakt, doe ik mee. Nee sorry, ik denk niet dat dat nog lukt."

Maar zoals eerder gezegd is er wel een renner in het peloton waaraan De Vlaeminck zijn titel zou willen afstaan: Mathieu van der Poel. "Die gaat Parijs-Roubaix zeker 3 of 4 keer winnen en misschien dus ook 5 keer. Ik gun hem dat echt van harte. Hij kan alles: hij praat goed, hij verzorgt zich, hij traint goed, ... Hij heeft klasse. Hij is mijn favoriet voor alle wedstrijden. Hij lijkt een beetje op mij. Hij is polyvalent. Ik wil hem nog eens graag een tijdrit zien rijden tegen de grote renners, dan kan ik echt mijn volledig idee over hem vormen."

"De tegenstand is ook minder groot nu voor Van der Poel. Alleen Wout van Aert. Hij zal ook wel een keer of drie winnen in Roubaix. Die jongens zijn nu 25 dus ik hoop dat ik de 5e kassei van Van der Poel nog mag meemaken. Ik denk trouwens dat Van der Poel ook de enige renner is die alle 5 monumenten kan winnen, net als ik."