Ga naar de inhoud

Het gevecht tegen de weegschaal van Ann Simons en Leontien van Moorsel: "Het was een hel"

 di 31 maart 2020 13:29
Simons en Van Moorsel
Ann Simons en Leontien van Moorsel getuigden openlijk over hun anorexia in De Kleedkamer.

Sydney 2000 was een hoogtepunt in de carrières van judoka Ann Simons en wielrenster Leontien Zijlaard-Van Moorsel. Maar die successen gingen gepaard met heel wat opofferingen, die bij beiden uitmondden in een eetstoornis. "Eten hield mij in de ban", klinkt het in De Kleedkamer.

Een van de meest onverwachte Belgische medailles op de Spelen van 2000 kwam er van Ann Simons. Op  1 seconde van het einde van haar kamp vocht de judoka zich nog vanuit een geslagen positie naar het brons. Hierna verdween ze een beetje in de vergetelheid.

 

"Ik was 20 en was op het hoogtepunt van mijn carrière", stelt ze vast. "Ik wou ook niet echt een carrière in het judo, ik wou dokter worden. Ik vertelde dat onlangs aan Jean-Marie Dedecker (de toenmalige bondscoach). "Je gaat je nu meteen inschrijven voor dokter", zei hij. Ik heb er even over nagedacht en besloten het toch maar niet te doen."

 

De andere reden waar Simons wegdeemsterde was haar gevecht met de kilo's. "Ik moest voor elke wedstrijd 6 kilogram verliezen, waardoor ik een eetstoornis ontwikkelde."

 

"Ik leverde eigenlijk 2 gevechten: 's ochtends tegen de weegschaal en daarna op de tatami. Eten hield mij in de ban. Daar is veel aan kapot gegaan. Ik moest 2 rotte tanden laten trekken. Niet omdat ik snoepte, maar omdat ik te weinig voedingsstoffen binnenkreeg."

 

"Toen de dokter mij op mijn 26e zei "Je knie is kapot, je moet stoppen met topsport" dacht ik: eindelijk! Maar de echte reden van mijn afscheid was die anorexia."

 

Ook nu blijft Simons, die met haar bedrijf ondernemers begeleidt, soms dansen op een slappe koord. "Ik ben wel wat wijzer geworden, maar ik moet er nog altijd voor opletten." 

Van Moorsel: "Dat gun ik mijn grootste vijand nog niet"

Het verhaal van Ann Simons klinkt Leontien Zijlaard-Van Moorsel, vóór Marianne Vos de grootste wielrenster van haar tijd, bekend in de oren. Ook zij worstelde in haar carrière met een eetstornis.

 

"In mijn eerste Tour de France werd ik 31e en voelde ik: hier zit meer in. Ik ging als stevige Brabantse meid op trainingskamp naar Spanje en keerde terug als een afgetrainde sportvrouw. Alleen had ik het daar bij moeten laten."

 

Van Moorsel had nog een extra motivatie om tot het uiterste te gaan. "Mijn ouders hadden een zwaar leven achter de rug, met onder meer een faillissement. Ik zag dat mijn succes op de fiets hen weer levensgeluk gaf."

 

Om zoveel mogelijk gewicht te verliezen leefde ze op een dieet van voornamelijk sperziebonen uit blik. "Uiteindelijk heb ik zo de Tour gewonnen, maar wel ten koste van een eetstoornis. Het was zo eenzaam. Echt een lijdensweg, een hel. Dat gun ik mijn grootste vijand nog niet."

 

Na haar carrière investeerde Van Moorsel haar centen in het Leontienhuis, waar mensen met anorexia en boulimie geholpen worden. "We proberen hen te helpen weer van zichzelf te houden."

Volledige aflevering op VRT NU