Michel Wuyts: "Ivan Garcia Cortina is momenteel de sterkste vent in het peloton"

In het peloton wordt her en der gefluisterd dat deze tijdrit misschien wel de laatste dag van Parijs-Nice wordt, maar ik heb niet het gevoel dat het zo zal draaien. Ik heb nog geen nieuwe maatregelen ontdekt in Frankrijk.

Er is nog geen verstrenging van de regels over de samenscholing, maar er wordt wel al gekeken naar Parijs-Roubaix. De start ligt in Compiègne, het hart van het departement Oise, een van de meest getroffen regio's in Frankrijk. Maar Parijs-Roubaix is over een maand (12 april) en dan ziet de wereld er misschien helemaal anders uit. 

In Vlaanderen wacht men intussen met de opbouw van VIP-tenten. Dat begrijp ik, want dat kost stukken van mensen. Er moet over nagedacht worden en ik denk dat het een goeie maatregel zou zijn om, mochten de wedstrijden kunnen doorgaan, te downsizen. 

Dan vergelijk ik het met Parijs-Nice, met het beperken van de feestelijkheden aan de start en de animatie aan de finish. Bij ons is er nog geen verbod, maar er zijn wel richtlijnen. Misschien zien we over enkele weken wel geen voorstelling van de renners bij de start en is de podiumceremonie zeer sober. Ik denk dat men niet meer anders kan dan dat te doen.

Er is ook druk van de officiële instanties en er is druk van een deel van de publieke opinie. Op vergaderingen wordt de vraag gesteld of men nu al moet beslissen om wedstrijden niet te laten doorgaan, maar ik denk niet dat dat nu al aan de orde is. Maar het woord 'escalatie" zal af en toe wel opduiken. Italië is een voorbeeld dat tot nadenken stemt.

Ik zag gisteren een chaotische sprint, eigen aan Parijs-Nice door het spel van de wind en door het gebrek aan sprintersploegen. Je zag geen perfecte sprinttrein. Dat is anders in de Tour, waar je ploegen hebt die wel volledig mikken op een sprint of alleen maar denken aan het klimwerk.

Ivan Garcia Cortina won de sprint en hij is volgens mij op dit ogenblik de sterkste vent van het peloton. Dan heb ik het over atletisch vermogen, want er komen andere componenten bij om van iemand een toprenner te maken. Maar qua kracht is hij de meest imponerende renner.

Wat hij gisteren deed, dat deed de 20-jarige Peter Sagan ook. Dat is intussen 10 jaar geleden. Sagan won bij zijn entree in Parijs-Nice twee ritten. Ik had gisteren overigens wel eens willen zien of Ewan en Bennett zonder pech nog over Garcia Cortina zouden geraakt zijn.

Ivan Garcia Cortina, nu 24, won als 21-jarige ei zo na voor eigen volk een rit in de Vuelta in Gijon. Toen droop de kracht er al af. Hij werd toen nog voorbij gevlamd door Thomas De Gendt. Garcia Cortina ging die dag met te veel temperament tekeer.

Hij heeft het Spaanse temperament en hij heeft een noordelijke look, zo'n beetje dubbelzinnig dus. Hij heeft niet het lichaam van een Spaanse berggeit en is de uitzondering op de Spaanse regel.

Het is een kwestie van tijd voor hij een winnaar wordt. Daar moet hij het kopmanschap voor krijgen en gisteren heeft hij een eerste stap gezet.

Hij heeft zich de voorbije jaren altijd moeten leegrijden voor mannen als Sonny Colbrelli, maar hij kan nu een vrije rol opeisen. En in Harelbeke of Wevelgem moet hij kunnen meedoen voor het podium.