Fabien De Waele: "Op training stopte mijn hart 2 à 3 seconden met kloppen"

In 2001 leek de carrière van Fabien De Waele in een stroomversnelling te zitten, met ritzeges in Parijs-Nice en het Critérium du Dauphiné. De Waele reed toen voor Lotto.

"Ik herinner me dat ploegleider Jef Braeckevelt tranen in zijn ogen had na mijn ritzege in Parijs-Nice. Ik was een van zijn poulains, samen met Serge Baguet en Andrei Tchmil. Aan Jef heb ik heel veel te danken", benadrukt De Waele.

"In die openingsrit van Parijs-Nice was ik eigenlijk niet van plan om mee te sprinten voor de ritzege, maar door een val was het peloton stevig uitgedund. Ik zat in een kansrijke positie en klopte Stuart O'Grady en Danilo Hondo op een pittige aankomst."

"In datzelfde jaar (2001) ging ik met veel vertrouwen naar de Tour. Maar tijdens de opwarming van de proloog bleef ik met mijn voorwiel steken in een spoor. Ik reed de proloog als allerlaatste uit met een barstje in mijn heup. Maar 's avonds moest ik naar huis door de ernst van de blessure, een grote ontgoocheling."

Een jaar later verruilde De Waele Lotto voor Mapei. "Dat was op verzoek van Tom Steels. Ik werd binnengehaald als zijn sprintloods. Ik won de Brabantse Pijl. Maar na het seizoen kregen we te horen dat Mapei afhaakte als sponsor. Mijn tweejarige contract ging de prullenmand in, ik mocht niet mee naar opvolger Quick-Step."

De Waele werd uiteindelijk opgevist door Palmans. "Maar daar kreeg ik meer en meer last van mijn hart. Ik had vaak een overslag."

"Op een training in februari 2004 stopte mijn hart plots 2 à 3 seconden met kloppen. Dat voelde ik tot in mijn voeten, een bijzonder vies gevoel. Toen ik thuis kwam, heb ik mijn fiets omhooggehangen. Ik wist dat mijn carrière erop zat en ik was nog maar 28."

"Enkele maanden nadat ik gestopt was, overleed mijn oud-ploegmaat Stive Vermaut aan een hartstilstand. Hij was even gestopt door hartproblemen, maar was weer beginnen te koersen. Toen besefte ik dat ik de juiste beslissing had genomen door definitief te stoppen als renner."

"Uiteindelijk heb ik 5 à 6 jaar last gehad van hartoverslagen van 2 seconden. De oorzaak ervan weet niemand. Op mijn fiets rijd ik ondertussen wel weer, bij de wielertoeristen."

Tegenwoordig plaatst Fabien De Waele sectionale poorten. "Ik heb eerst nog in de schrijnwerkerij van mijn vader gewerkt totdat hij ermee gestopt is."

"Soms denk ik nu wel eens: "Verdomme, had ik maar een paar jaar langer kunnen koersen." Als er vroeger een premie te rapen was van 500 euro, deden de renners daar geen moeite voor. Nu zou ik daar zeker wel voor sprinten."

Naar wielerwedstrijden gaat De Waele nog amper. "Maar ik sta wel nog elk jaar boven op de Oude Kwaremont tijdens de Ronde van Vlaanderen."

"Ik ga nu vooral naar veldritten kijken, want mijn zoon is crosser. Afgelopen winter eindigde hij 13 keer op het podium bij de eerstejaarsaspiranten. Deze zomer zal hij het normaal eens proberen op de weg. Ik zal hem nooit afraden om renner te worden, want ik zou het meteen weer overdoen als ik de kans had."